ادامه سقوط دیکتاتورها در منطقه و نعل وارونه جمهوری اسلامی
سرنوشت معمر قذافی، حسنی مبارک، بن علی، صدام حسین و قبل از آنها محمدرضا شاه،
همه حاکی از آن است که مردم منطقه خواهان آزادی و رعایت حقوق
انسانی و شهروندی خویشند. اما حکومت های تمامیت خواه و مستبد تا
زمانی که در قدرتند بیخردانه تصور میکنند آنها سرنوشتی جدا از
دیکتاتورهای ساقط شده خواهند داشت زیرا که از آنها باهوش تر اند! با همین تصور باطل سران جمهوری اسلامی، یکی از سفاک ترین
دیکتاتوری های منطقه، نعل وارونه میزنند و اعلام میدارند که:
"مستبدان تاریخ فرجامی جز نابودی ندارند". اما کیست که نداند سقوط
هر دیکتاتوری نویدی برای آزادیخواهان و لرزه ای بر دل دیکتاتورهای
منطقه مانند بشار اسد و علی خامنه ای است؟
پایان دیکتاتوری قذافی در عین حال به معنی موفقیت کامل مردم لیبی در استقرار
جامعه ای مستقل، آزاد و حافظ حقوق و آزادی های انسانی و شهروندی
نیست. تجربه ایران نشان میدهد که پایان یک دیکتاتوری میتواند باعث
شود که نیروهای عقب گرای مذهبی تحت لوای قوانین ضد انسانی و
ارتجاعی شریعت
و یا تحت عناوین دیگری حقوق و آزادی های انسانی و شهروندی را
پایمال کنند. همچنین ممکن است رندان جدیدی پیدا شوند که از مردم
اختیارات تام برای اداره کشور بخواهند و بدین ترتیب قدرت را بار
دیگر انحصاری نمایند.
خیزش بزرگ مردم لیبی زمانی در مرحله تعیین کننده بعدی موفق شده است که بتواند
با کمک زبدگان، آزادیخواهان و مردم عدالتخواه سرزمین خود حکومتی بر
پایه دمکراسی و مبتنی بر آراء مردم بر قرار نموده، درآمدهای هنگفت
از ذخائر زیر زمینی را صرف رفاه مردم و آبادانی کشور نماید. این
درست همان است که همه تحقق آن را پس از پیروزی نیروهای آزادیخواه و
دمکرات ایران انتظار دارند.
پیروز باد مبارزات مردم خاورمیانه برای استقرار آزادی، دموکراسی و جدائی دین از
حکومت
هیات اجرائی سازمانهای جبهه ملی ایران در
خارج از کشور
مهندس کامبیز قائم مقام ـ مهندس بهمن
مبشری - دکتر همایون مهمنش
بیست و نهم
مهر 1390 برابر بیست و یکم اکتبر 2011
