دشمنان آزادی مطبوعات و جهنمی که برای روزنامه نگاران ساختند

بهار یکتا

۲۹ مهر ۱۳۸۸

جنبش راه سبز (جرس): ایران پس از اینکه بعنوان بزرگترین زندان خاورمیانه شناخته شده بود، اینک مفتخر است که نشان یکی از کشورهای جهنمی دنیا برای روزنامه نگاران را بر پیشانی خود داشته باشد. نزول درجه این کشور به پله 172 حکایت از وضعیت ناگوار و بحرانی روزنامه نگاران دارد.

حبس ، شکنجه، سانسور و فشار ، همه چیز حکایت از آن دارد که روزنامه‌نگاران ایران، امسال هم  شرايط کاری بسيار بدی را سپری کرده  و برای هشتمین سال پياپی وضعيت آنها نسبت به تمام مناطق جهان وخیم ‌تر از پيش شده است.

سازمان گزارشگران بدون مرز اعلام کرده که امسال رتبه ایران بار دیگر در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات با هفت پله سقوط به ۱۷۲ رسید. .این در حالی است که تنها سه کشور در شرایط بدتری از ایران در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۰۹ قرار دارند. این سازمان با وخیم خواندن شرایط مطبوعات  و رسانه ها  در سالی که گذشت، ایران را از مخالفان آزادی مطبوعات دانست.

به گفته ژولیارد دبیر اول این سازمان،  ایران "به شکلی خطرناک در سقوط خود، به سه کشور جهمنی برای آزادی مطبوعات؛ ترکمنستان، کره شمالی و اریتره نزدیک شده است."

بر اساس این ارزیابی، ایران و اسرائیل از کشورهایی هستند که وضع رسانه ها در آنها در سال ۲۰۰۹ روند نزولی داشته است. اسرائیل  با ۴۳ رده سقوط، رتبه ۹۳ از رده بندی جهانی آزادی مطبوعات را به خود اختصاص داده است. مساله جالب توجه شباهت ایران و اسراییل در رفتار با روزنامه نگاران است در حالی که به گزارش گزارشگران بدون مرز، سانسور نظامی در زمان جنگ غزه و بازداشت بدون علت پنج روزنامه نگار از موارد منفی اسرائیل در زمینه آزادی مطبوعات بشمار آمده است. دستگیری   در جریان کودتای اخیر نیز از موارد نقض آزادی مطبوعات در ایران محسوب می شود.

گفتنی است رتبه ایران در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۰۸، ۱۶۶ بود. این رتبه امسال به ۱۷۲ رسیده است و تنها کشورهای ترکمنستان، کره شمالی و اریتره در رده پایین تری از ایران قرار دارند.

سازمان گزارشگران بدون مرز درباره وضع رسانه ها در ایران گفت: "انتخاب مجدد و مورد اعتراض محمود احمدی نژاد کشور را در بحرانی عمیق فرو برد و بدبینی مفرط مقامات حکومتی علیه روزنامه نگاران و وب نگاران شدت یافت. با استقرار نیروهای امنیتی در چاپخانه‌ها و تحریره‌های روزنامه‌ها، سانسور پیش از انتشار مطالب اعمال شد و بازداشت و زندانی کردن، بدرفتاری غیر قانونی و گسترده با روزنامه نگاران بسیاری از آنها را مجبور به ترک کشور کرد."

در اين گزارش با اشاره به انتخابات رياست جمهوری در ايران و اعلام نام محمود احمدی‌نژاد به نام فرد پيروز در اين انتخابات به تاثير اين رويداد در وخيم‌تر شدن اوضاع برای روزنامه‌نگاران ايران پرداخته شده و آمده است: "بازداشت گروهی روزنامه‌نگاران در پی سرکوب اعتراض‌های گسترده نسبت به تقلب و تخلف در انتخابات رياست جمهوری ايران از جمله دلايل اين وخامت است. روزنامه‌نگاران بازداشت شده، مجبور به اعتراف‌های اجباری اند و در دادگاه‌های استالينی محاکمه شدند.

بدنیال تقلب در انتخابات و سرقت آرای مردم طی چهار ماه گذشته بیش از 35 روزنامه نگار بازداشت و زندانی و بیش از 40 روزنامه نگار مجبور به ترک کشور شده اند.  این در حالی است که بر اساس گزارش های مستند تعدادی از  روزنامه نگاران نیز از طریق تلفن تهدید و یا با احضار زندانی شده اند. احمد زيدآبادی، شيوا نظرآهاری، هنگامه شهيدی ، بهمن احمدی امويی ، عیسی سحر خیز ، سعید لیلاز، محمد قوجانی و ده‌ها نام ديگر همگی کسانی هستند که کارشان نوشتن، عکس گرفتن و تهيه مطلب برای مطبوعات بوده است و اینک همگان به اتهام واهی " تلاش برای انقلاب مخملی " مهمان اوین هستند.

بزرگترین زندان خاورمیانه

گویی سازمان گزارشگران بدون مرز پیش بینی می کرد چه سرانجامی در انتظار روزنامه نگاران ایران است وقتی سال گذشته با انتشار گزارشی به مناسبت "روز جهانی آزادی مطبوعات"اعلام كرد ه بود که  ايران بزرگترين زندان روزنامه نگاران در خاورميانه است. در این گزارش یادآوری شده بود که " آیت الله خامنه ای و محمود احمدی نژاد رهبران جمهوری اسلامی علنا رسانه ها را دشمن و " ابزار سرنگونی" اعلام کرده اند. جمهوری اسلامی رسانه های مستقل را بدون دلیل و استناد جدی حقوقی مورد اتهام قرار می دهد و به شکل سازمان یافته در کار آنها اخلال می کند. این رژیم همچنان در صدر فهرست کشورهای سرکوبگر جهان در عرصه آزادی و آیت الله علی خامنه ای و محمود احمدی نژاد در فهرست" دشمنان آزادی مطبوعات" در جهان قرار دارند."

گفتنی است که سازمان گزارشگران بدون مرز یک سازمان مدافع حقوق روزنامه نگاران در سراسر جهان است.

مهاجرت بی سابقه

سازمان گزارشگران بدون مرز اخیرا با صدور اطلاعیه ای از  مهاجرت گسترده روزنامه‌نگاران ایرانی به خارج از کشور در پی رخدادهای پس از انتخابات ۲۲ خرداد خبر داده بود.  در این اطلاعیه آمده  است که این بزرگترین فرار جمعی روزنامه‌نگاران ایرانی پس از انقلاب ۱۳۵۷ است. سازمان گزارشگران بدون مرز می‌افزاید: در پی بازداشت شماری از روزنامه‌نگاران در پی اعتراضات به نتیجه اعلام شده انتخابات، عکاسان و روزنامه‌نگاران روزنامه‌های توقیف شده، و وبلاگ‌نویسان متهم به اقدام علیه امنیت ملی شده‌اند.

شاید بتوان گفت  اهل قلم در هیچ زمانی این چنین مستاصل و بلا تکلیف نبوده است . هیچ چارچوبی برای فعالیت روزنامه نگاران وجود ندارد. تنها نهاد صنفی این جمعیت به دستور دادستانی وقت تهران مرتضوی پلمپ شده است . هر کسی بر اساس سلیقه خود اقدام به توقیف و بازداشت می کند و هیچ کسی نیست که پاسخ دهد به کدامین جرم.  در حالی که رسانه های وابسته به دولت هیچ حریمی را نگه نداشته اند و بی محابا همه ارزشهای مردم را به بازی گرفته اند . روزنامه ها و سایت های خبری مستقل هیچ حقی ندارند و در طرفه العینی به اتهامات بی اساس محاق می روند. این روزها این موج گسترده مهاجرت دامن روزنامه نگاران رسانه های وابسته به دولت را نیز گرفته است .

مطبوعات پایگاه دشمن

شاید وقتی اولین بار مقام معظم رهبری بحث " مطبوعات پایگاه دشمن" را مطرج می کرد هیچ کس گمان نمی کرد که هر روز به بهانه ای اهل قلم مهمان دادستانی تهران باشند و اتهاماتی چون کمک مالی از سیا و جاسوسی برای بیگانگان در پرونده آنان نقش ببندد. حال نباید خیلی تعجب کرد وقتی علی اکبر جوانفکر، مشاور مطبوعاتی محمود احمدی نژاد، خواستار پالايش درونی و اصلاح برخی از مطبوعات در رويکردهای شان می شود و  برخی از مطبوعات را متهم می کند  که در گذشته، به پايگاه دشمن تبديل شده بودند.

سلامت یک جامعه را می توان از نحوه برخورد حکومت ها با مطبوعات واهل قلم ارزیابی کرد. وقتی رکن رکین مطبوعات بعنوان چهارمین رکن دمکراسی نادیده گرفته می شود می توان دریافت  که این نظام حقوق مردم را بر نمی تابند و با آزادی بیگانه است. وجود مطبوعات پویا نشان از سرزندگی و سلامت جوامع دارد. برای خیلی ها هنوز " بهار آزادی" مطبوعات در ماه های پس ازپیروزی انقلاب اسلامی و انتخابات دوم خرداد فراموش نشده است.  برای قدیمی ترها هم نهضت ملی نفت و مشروطه یادآور خاطرات شیرین از آزادی و پویایی مطبوعات است. اما کسی گمان نمی کرد که خزان مطبوعات ایران پس از دوم خرداد چنین بسرعت سپری شود و در زمانی که جامعه می رود تا با جهش خود چارچوب های تنگ تحجر را بشکند، اهل قلم چگونه به زنجیر کشیده می شوند و قلم از دست آنان ربوده می شود.

سخناني چون: "فضاي رسانه اي کشور آشفته است" از سوي مشاورمطبوعاتي رييس جمهور، "برخي به ‏طور بي‌شرمانه ‌اي دولت را مورد تعرض قرار مي‌دهند" از سوي وزير ارشاد،"انتقاد وزير ارشاد از ‏چرنديات رسانه‌هاي منتقد"،"پيگرد قانوني براي نشرياتي که اخبار بدون منبع منتشر کنند" از طرف ‏استانداري بوشهر، "فرماندار كبوترآهنگ و اخباري كه منجر به تشويش در جامعه مي‌شود"، "برخورد ارشاد ‏استان خوزستان با خانه مطبوعات" و "توصيه معاون مطبوعاتي اداره كل ارشاد سمنان به پرهيزخبرنگاران ‏از انتشار اخبار دروغ" اخباری است که در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد هر روز زینت بخش رسانه های خبری است. 

بر اساس قانون " در ایران مطبوعات حق دارند نظرات، انتقادهای سازنده، پیشنهادها، توضیحات مردم و مسئولین را با رعایت موازین اسلامی و مصالح جامعه درج و به اطلاع عموم برسانند و همچنین هیچ مقام دولتی و غیردولتی حق ندارد برای چاپ مطلب و یا مقاله‌ای درصدد اعمال فشار بر مطبوعات برآید و یا به سانسور و کنترل نشریات مبادرت ورزد." ولی در عمل درهر عزا و عروسی این مطبوعات بودند که سر بریده شدند و این روزنامه نگاران بودند که بی هیچ پناهی اسیر حاکمان شدند.

رسانه ها سلاح استکبار و براندازی

در کشوری که رهبران و حاکمان به هر چیزی به دیده عناد می نگرند مطبوعات چه جایگاهی  می توانند داشته باشند؟ احمدی نژاد که در مسافرت به امریکا رکورد مصاحبه با رسانه های خارجی را شکست وقتی نوبت به تحلیل می رسد می گوید: "رسانه، ابزار براندازی نظام های مستقل در دنیاست."  وی اعتقاد دارد که  "مهمترين سلاح پيشبرد سياست‌های استکباری امروز رسانه است تا جايی که اگر رسانه را از نظام استکباری جدا کنيم حتی يک روز هم دوام نمی‌آورد و در نقطه مقابل کارا‌ترین سلاح دشمنان بشريت عليه ملت ما رسانه است."  او بر این باور است که برخی از رسانه‌های کشورهای اسلامی فريب شبکه رسانه‌ای استکبار را می‌خورند و در همان مسير حرکت می‌کنند."

با این تحلیل بر گرفته از فرمایشات مقام معظم رهبری است که روزنامه نگاران پیاده سواران دشمن محسوب می شوند ، رسالتشان براندازی است و زندان بهترین مامن برایشان می شود. 

آزادی مطلق

احمدی نژاد که تلاش کرده بود در همه چیز نمو نه و منحصربه فرد باشد. در عرصه مطبوعات نیز کوتاهی نکرد به طوری که در سال گذشته بر اساس گزارش انجمن صنفی روزنامه نگاران در هر 18 ساعت برای مطبوعات و اهل قلم اتفاق تازه ای می افتاد.  توقیف گسترده ، بازداشت گروهی روزنامه نگاران ،سانسور، حضور ماموران امنیتی در دفاتر روزنامه ها، همه از دستاورهای دولتی است که رئیسش مدعی شده که " آزادی در ایران نزدیک به مطلق است. " که صد البته این آزادی برای رسانه های طرفدار دولت صحت دارد و آنان ترمز بریده به همه کس و همه چیز می تازند و در مقابل هیچ مقام قضایی هم پاسخگو نیستند. 

جامعه تشنه اطلاعات است و دیدگاه های مدیران سیاسی و اجرایی جامعه همه چیز را توطئه می داند. این نظام چه آنجا که رای مردم  را به سرقت می برد، چه در آنجا که مردم را در خیابانها به خون می غلتاند، چه آنجا که انقلابیون را به زندان می افکند، چه آنگاه که فریاد بر سر علوم انسانی می کشند ، چه آنگاه که طرح اصلاح قانون مطبوعات را از دستور جلسه خارج می کند، همه یک پیام دارد و همه در راستای یک سیاست است .  فیلتر کردن اطلاعات و علم. اینان می دانند که بر ملتی که بر حقوقش آگاهی یابد نمی توان سیطره طولانی داشت.