همبستگی

یک نوجوان دیگر که در سن 17 سالگی مرتکب قتل شده است در انتظار اعدام بسر می برد.

خبرگزاری هرانا - واحد کودکان: به گزارش واحد کودکان مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محمد حسن رضائی، متولد 26 شهریور ماه 1369، به جرم قتلی که در حدود 17 ساله‌گی (مرداد ماه 86) مرتکب شده است، 2 سال است که در زندان رشت زندانی است و هم اکنون با تائید شدن حکم قصاص در آستانه‌ی اعدام قرار دارد.

وی متهم است طی یک نزاع دسته جمعی که بین مرحوم مهیار علیزاده و چند نفر دیگر رخ داده است با ضرباتی که با چاقو به پشت مقتول وارد آورده ، منجر به مرگ وی شده است. قابل ذکر است در این پرونده یک نفر دیگر هم به عنوان قاتل مجرم شناخته شده است که محمد حسن رضایی و وی هر دو به قصاص نفس محکوم شده اند.

طبق ماده‌ی 37 کنوانسیون حقوق کودک اجرای مجازات اعدام و حبس‌های طولانی مدت برای کودکان تا قبل از پايان سن هجده ساله‌گی ممنوع است. در ضمن در بند 6 ماده‌ی 5 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی صراحتا حکم به مجازات اعدام برای کودکان زیر 18 سال ممنوع اعلام شده است. با این وجود کشور ایران بالاترین میزان اعدام کودکان را در جهان داراست.

یورش وحشیانه پاسدار بندها و گارد زندان به زندانیان بی دفاع در زندان گوهردشت کرج

بنابه گزارشات رسیده به فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،یورش وحشیانه پاسداربندها و گارد زندان به زندانیان بی دفاع بند1 معروف به بند آخرخطیها و ضرب وجرح زندانیان این بند که منجر به شکستگی انگشتان و زخمی شدن آنها شده است.

روز شنبه 23 آبان ماه پاسداربندها به زندانیان بی دفاع سالن 1 (طبقه همکف ) یورش بردند و آنها را آماج باتونهای خود قرار دادند .این یورش وحشیانه که با ورود گارد زندان ابعاد گسترده ای بخود گرفت. تعدادی از زندانیان در اثر ضربات باتون دچار شکستگی انگشتان و جراحاتی که منجر به خونریزی گردید شدند .زندانی بهرام تصویری که بیشترین ضربات باتون بر بدن او وارد شده بود و ضربات و حشیانه بر بدن این زندانی بحدی شدید بود که باتون یکی از پاسداربندها شکسته شد.زندانی بهرام تصویری در اثر ضربات وارده چند انگشت دستش شکسته شد و بدن او از چند ناحیه زخمی گردید و دچار خونریزی شد. این زندانی پس از ضربات و حشیانه و شکستگی انگشتان دستش و زخمی شدن بدنش به سلولهای انفرادی بند 5 منتقل گردید.آقای بهرام تصویری از جمله کسانی بود که هنگام تصرف شکنجه گاه بند 1 در سلولهای انفرادی آن زندانی بود .گفته می شود این یورش وحشیانه برای انتقام گیری از زندانیان تصرف کننده شکنجه گاه بند 1 سازمان دهی شده بود.

زندانی دیگری که آماج ضربات باتون پاسداربندها و گارد زندان قرار گرفت بهروز شیرخوانی نام دارد، که از اسرا و شیمیائی شدگان و معلولین جنگ است. شش و ریه او در اثر گاز شیمیائی آسیب جدی دیده است.آقای شیرخوانی در اثر ضربات باتون بدنش سیاه و زخمی شده است. در این حملات وحشیانه تعداد دیگری از زندانیان آماج ضربات باتون پاسداربندها و گارد زندان قرار گرفته اند.این یورش و حشیانه بدون دلیل قبلی صورت گرفته است.

پاسدارانی که در این یورش وحشیانه زندانیان را مورد ضرب وجرح قرار دادند بنام های گودرزی، محمدی و مهرآبادی می باشند.

زندانی دیگری بنام علی ترکاشوند 47 ساله در اثر مصرف قرصهای بهداری زندان وضعیتش به وخامت گرایید و پس از انتقال به بهداری زندان جان باخت.او در سالن 3 ( طبق 2) بند 1 زندان گوهردشت زندانی بود.این حادثه مدتی پیش روی داده است.

از طرفی دیگر رور یکشنبه 24 آبان ماه درگیری خونین در بند 1 روی داد که در اثر این درگیری خونین یکی از زندانیان بشدت زخمی گردید ودر حالی که بدن او غرق به خون شده بود به بهداری زندان منتقل گردید. زندانی حسین دلیرانی 45 ساله در اثر این درگیری شش،کلیه و کبد او دچار صدمات شدید گردید. وضعیت او وخیم گزارش شده است.

در حال حاضر آقای منصور اسالو رئیس هیئت مدیره سندیکای اتوبوس رانی تهران و بهروز جاوید طهرانی تنها زندانی بازمانده از قیام دانشجویان 18 تیر 1387 در سالن 1 بند1 زندان گوهردشت کرج در کنار مجرمین عادی و خطرناک نگهداری می شوند. در گیریهای خونین و یورش وحشیانه روز گذشته در سالنی صورت گرفته است که این 2 زندانی سیاسی در آنجا قرار دارند.خانواده های زندانیان سیاسی که برای ملاقات با عزیزانشان مراجعه می کنند باید ساعتها منتظر بمانند تا بتوانند ملاقات کوتاهی را با عزیزانشان داشته باشند.برخورد پاسدارهای سالن ملاقات با خانواده ها توهین آمیز و غیر انسانی است.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، یورش وحشیانه به زندانیان و شکستن اعضای بدن و زخمی کردن آنها و درگیریهای خونین در سالنی که زندانیان سیاسی در آن قرار دارند را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر و سایر مراجع بین المللی خواستار متوقف کردن حملات به زندانیان و آزادی زندانیان سیاسی در ایران است.

فریبا پژوه هم‌چنان در وضعیت نامناسب روحی زندانی است

فریبا پژوه روزنامه‌نگار و وبلاگ‌نویس، هم‌چنان پس از گذشت حدود 90 روز در وضعیت نامناسب روحی در زندان اوین به سر می‌برد.

خبرگزاری هرانا - واحد زندانیان: به گزارش واحد زندانیان مجموعه فعالان حقوق‌بشر در ایران، تکلیف پرونده‌ی فریبا پژوه روزنامه‌نگار و وبلاگ‌نویس زندانی که در زندان اوین به سر می‌برد، هم چنان نامشخص است و با وجود تایید مسئولان بر ارسال پرونده به دادسرا و اتمام بازجویی‌ها، هم‌چنان پرونده‌ی او به دادگاه ارسال نشده و در وضعیت نامشخصی قرار دارد.

این در حالی‌است که سلول او به شدت سرد است و این نیز بر جسم و روح او تاثیر گذاشته است، هم‌چنین او از داشتن روزنامه نیز در سلول محروم است به او اجازه‌ی اطلاع یافتن اخبار را نمی‌دهند.
خانواده‌ی وی نیز روز گذشته توانسته‌اند با وی ملاقات کابینی داشته باشند و با وجود این‌که پیش از این به وی اجازه‌ی ملاقات حضوری داده شده بود، وی هم‌چنان از این حق نیز محروم است.
هم‌چنین خانواد‌ه‌ و وکیل وی پس از مراجعه‌های مکرر به دادستانی جواب مشخصی دریافت نمی‌کنند و مسئولان به آن‌ها می‌گویند که ما خودمان پیگیر پرونده هستیم و نیازی به حضور شما نیست.
فریبا پژوه روز اول ماه رمضان یعنی 31 مرداد نزدیک افطار در منزل‌ پدری‌اش توسط مامورین وزارت اطلاعات دستگیر شد و مدت یک ماه را در سلول انفرادی گذراند. در طول بازداشت وی بارها مورد هتاکی زندانبانان قرار گرفته و برای اعتراف‌گیری تحت فشارهای روحی شدید است.

مهدی مینوی عضو شاخه‌ی زنان جبهه مشارکت ایران اسلامی که هم اکنون در زندان اوین به سر می‌برد، تحت فشارهای شدید روانی و هتاکی است.

خبرگزاری هرانا - واحد زندانیان : به گزارش واحد زندانیان مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مهدیه مینوی عضو شاخه‌ی زنان جبهه‌ی مشارکت که در تاریخ 30 مهرماه در جریان برگزاری دعای کمیل که برای آزادی زندانیان برگزار شده بود، به همراه عده‌یی دیگر بازداشت و روانه‌ی زندان اوین شد با فشارهای مختلف روحی در زندان روبه‌رو است.

طبق گزارش‌های رسیده از زندان اوین، این عضو جبهه‌ی مشارکت در وضعیت نامناسب روحی قرار دارد و به او برای اعتراف‌گیری هتاکی می‌شود.

در هجوم نیروهای امنیتی به مراسم دعای کمیل که در منزل پدر همسر شهاب طباطبایی، عضو در بند شورای مرکزی جبهه مشارکت برگزار شده بود، 71 نفر از افرادی که در مراسم دعا حضور داشتند، بازداشت شدند که به مرور تعدادی از آن‌ها آزاد شدند اما هم‌چنان تعدادی دیگر از آن‌ها در زندان اوین به سر می‌برند.