در پي تعطيلي سه كارخانه توليد تجهيزات برقي؛
بيش از
يكهزار و 500 كارگر بيكار شدند
سه كارخانه به دليل بحران مالي تاكنون تعطيل شدهاند/ به دليل آن كه
كارخانهها با تمام ظرفيت خود كار نميكنند بحران خاموشي خود را نشان
نميدهد/ بحران مالي باعث شده تا كارخانهها با حدود 20 تا 30درصد ظرفيت
كار كنند.
ایلنا: بيش از يكهزار و 500 نفر از كاركنان كارخانههاي عضو سنديكاي
صنعت برق ايران به دليل تعطيلي واحد توليدي از كار بيكار شدهاند.
به گزارش خبرگزاري ايلنا، محمد پارسا، رييس هيات مديره سنديكاي
توليدكنندگان تجهيزات برقي ضمن اعلام مطلب فوق افزود: سه كارخانه به دليل
بحران مالي تاكنون تعطيل شدهاند و با تعطيلي اين واحدها حدود 1500 تا 2000
نفر كارگر از كار بيكار شدهاند.
او افزود: بقيه كارخانههاي ما هم در سالهاي اخير سياست انقباضي پيش
گرفتهاند و كارگرانشان را تعديل كردهاند.
او گفت: يكي از اين كارخانهها، كارخانه آونگان اراك بوده است كه چون نامش
رسانهاي شده ميتوانم اسمش را ببرم اما اسم دو كارخانه ديگر ار به دليل
اين كه از صاحبانش اجازه ندارم نميتوانم اعلام كنم.
او با اشاره به اين كه به دليل بحران مالي كارخانهها در اين بخش با حدود
20 تا 30درصد ظرفيت كار ميكنند توضيح داد: اين وضعيت در آينده ميتواند
صنعت برق را با مشكلاتي مواجه كند. از يك سو در حال از دست دادن بازارهاي
خارجيمان هستيم و از سوي ديگر به دليل اين كه تعرفهها پايين است بازار
داخليمان را نيز در اختيار كشورهاي ديگر قرار دادهايم.
پارسا در پاسخ به اين سئوال كه با توجه به اعلام آمادگي وزارت نيرو براي
پرداخت بخشي از بدهيهاي اين وزارتخانه آيا مشكل حل خواهد شد، گفت: ما
ميخواهيم با دريافت اين پول بتوانيم حقوق و عيدي كارگرانمان را شب عيد
پرداخت كنيم. ميدانيم كه مسئولان وزارتخانه همه تلاششان را براي پرداخت
بدهيها به كار گرفتهاند اما واقعا پاسخگوي اين همه بحران كيست. آيا
ميشود خسارتهاي ناشي از اين وضعيت را جبران كرد. ما سالها بروز اين مشكل
را پيشبيني ميكرديم.
او در توضيح اين مطلب افزود: بايد دقت كرد كه وقتي وزارت نيرو يا هر
وزارتخانه ديگري نميتواند پول ما را بدهد مشكل همان زمان بروز نميكند و
فاصلهاي دو تا سه سال طول ميكشد تا بحران خود را نشان دهد. كما اين كه
نبايد تصور كرد به دليل كار كردن كارخانهها با ظرفيت پايين ما سريع با
بحران خاموشي روبرو ميشويم بلكه بايد توجه داشت كه يك فاصله زماني دو تا
سه سال طي ميشود تا بحران خاموشي خود را نشان دهد.
او گفت: البته به دليل وضعيت اقتصادي همه كارخانهها با تمام ظرفيت كار
نميكنند و صنايع ما با كمتر از ظرفيت اسميشان توليد ميكنند. بايد بگويم
كه اگر كارخانهها و صنايع با همه توان خود كار ميكردند ما حتما همين حالا
هم با بحران خاموشي روبرو ميشديم اما در حال حاضر به دليل وضعيت اقتصادي
بحران خاموشي خود را نشان نميدهد.
او حجم مطالبات از وزارت نيرو را 5 هزار ميليارد تومان اعلام كرد و گفت: ما
مدعي هستيم وزارت نيرو بايد هزار ميليارد تومان خسارت نيز به ما بپردازد
اما تا به حال آنها چنين مطلبي را قبول نكردهاند. حرف ما اين است كه وقتي
بانكها از ما جريمه ميگيرند چرا دولت نبايد جريمه ديركرد خود را به ما
بپردازد؟
----
بیست و پنج تن از کارگران شرکت احیا گستران اسپادان اخراج شدند
تعدادی از رانندگان شرکت حمل و نقل احیا گستران متعلق به کارخانه ذوب آهن اصفهان به دلیل شرکت در اعتصابات کارگری از کار اخراج شدند.
خبرگزاری هرانا: دست کم 25 تن از رانندگان شرکت احیا گستران تمدید قرارداد نشده و از سوی مسئولین این شرکت اخراج شدند.
در پی اعتصاب رانندگان شرکت احیا گستران اسپادان وابسته به مجموعه ذوب آهن اصفهان به دلیل شرکت در تجمعات اعتراضی و اعتصاب گسترده ماه گذشته قرارداد کاریشان از سوی شرکت مزبور تمدید نشد و به صورت سیستماتیک از کار برکنار شدند.
لازم به یادآوریست رانندگان شرکت احياگستران اسپادان که کاميون هاي متعلق به کارخانه ذوب آهن را در اجاره دارد وتمامي حمل و نقل غير ريلي کارخانه را انجام مي دهند؛ در حرکتي اعتراضي در اواخر دی ماه سالجاری سه روز متوالي دست از کار کشيدند و اعتصاب نمودند.
----
کارگران و «دولت عدالت محور»
20.02.2010
دویچه وله: ناامنی شغلی بزرگترین کابوس زحمتکشان در ایران است. بسیاری از واحدهای تولیدی و صنعتی کشور، با پیامدهای سوءمدیریت و بحران مالی دست به گریباناند و در آستانهی تعطیلی قرار دارند. خطر اخراج، دهها هزار کارگر را تهدید میکند.
ورشکستگی کارگاهها و کارخانههای ایرانی در یکسال گذشته شتاب بیشتری یافته است. بحران مالی و کسری بودجه در واحدهای صنعتی، به تعدیل نیرو دربسیاری از آنها منجر شده است. ناتوانی و آشفتگی دولت در مدیریت بحران نیز سبب شده که بسیاری کارخانهها تنها با ظرفیت ۲۰ تا ۳۰ درصد کار کنند. آخرین گزارشها از بیکاری ۱۵۰۰ کارگر صنعت برق خبر میدهند. ترس دایمی کارگران و دستمزدبگیران، بیکاری است. این در شرایطی است که تضمینی قانونی برای حفظ حقوق آنها وجود ندارد و از دست دادن شغل برای کارگر در بیداد گرانی، معنای نابودی دارد.
رضا شهابی، عضو سندیکای رانندگان شرکت واحد در گفتگو با دویچهوله، نمودارهایی از زندگی کارگری را ترسیم میکند.
دویچهوله: چه تصویری از زندگی کنونی کارگران میتوان ارائه داد؟
رضا شهابی: زندگی کارگران دریکسال گذشته خیلی سخت شده است. دولت در سالهای گذشته، خط فقر را اعلام میکرد. امسال این خط فقر اعلام نشده چون امکان ندارد که بتوانند تعادلی بین درآمد کارگر و خط فقر ایجاد کنند. کارگر با حقوق ۲۶۳ هزار تومان چه کند؟ در حالیکه حداقل هزینهها برای یک خانواده ۴ نفری دستکم یک میلیون و نیم است؟ لشکر بیکاران زیادتر از همیشه است، کارخانهها یکی پس از دیگری تعطیل میشوند. قیمت مایحتاج عمومی، روزانه بالا میرود.
اجارهها بالای ۲۵۰ هزار تومان هستند. کارگر تا سه سال قبل میتوانست با وام و قرض، ده دوازده میلیون تومان جور کند و مسکنی برای خود تهیه کند. اما الان با همین مبلغ، حتی نمیتواند جایی را رهن کند. کارگر مجبور است برای هزینههای زندگی، تامین هزینههای بچههایش که دانشآموز یا دانشجو هستند، دو شغله یا حتی سه شغله باشد.
اگر درجهبندی کنید، کدام مشکل اولیتر است؟
بزرگترین مسئله ما کارگران، امنیت شغلی است. ما این امنیت را نداریم. وقتی کار نباشد، دیگر موضوع مسکن و خوراک و غیره معنا ندارد. ما میخواهیم بدون استرس و نگرانی کار و در وهله دوم مسکن و آموزش و رفاه داشته باشیم.
هیچتضمینی برای حفظ امنیت کاری شما نیست؟ کارفرما هر آن دلش بخواهد، شما را اخراج میکند؟
چند سال است که ورقههای سفید امضاء بهجای قرارداد رایج شدهاند. کارفرما به این ترتیب کارگران را استخدام میکند ولی چون قرارداد رسمی نیست، حق بیمه، حق اولاد، حق مسکن برای او پرداخت نمیکند. کارفرما پس از ۵ سال کارگر را بدون این حقوق، بدون پرداخت سود سالیانه، پاداش و غیره، اخراج میکند. کارگر بخاطر کارش، برنامهریزی کرده، ازدواج کرده، بچهدار شده، خانه اجاره کرده ولی وقتی بیکار میشود، دستاش به هیچ کجا بند نیست. قبلا کارگر پس از چند سال، رسمی میشد و خیالش راحت بود که برای زندگی میتواند برنامهریزی کند. اما الان قراردادهای سفید امضای شش ماهه، یکساله، و حتی ده ساله داریم.
این قراردادها مربوط به بنگاههای کوچک هستند یا شرکتهای بزرگ هم همین روش را به کار میگیرند؟
مربوط به همه جاست. الان در ایران خودرو، لاستیک البرز، صنایع فلزی یا شرکت واحد، اکثر کارگران را از رسمی به قراردادی تبدیل کردهاند. ترفندی هم میزنند که هرکس بیاید خود را داوطلبانه بازخرید کند، به ازای هر سال سابقه کار، معادل چهارماه و ده روز آخرین حقوقاش را میدهیم.
کارگر وسوسه میشود که قرارداد خود را عوض کند. در حالیکه ممکن است اول چند میلیون تومان پول دستش بیاید، اما بازنشستگی و سنواتاش از بین میرود و بعد تازه باید دنبال کار بگردد. کارگر تنها به دلیل مشکلات مالی است که اینگونه گول میخورد.
با این توصیفات، چه در پاسخ به آقای احمدینژاد میگویید که مدعی است دولت رفاه تشکیل داده است؟
آنچه ما تاکنون دیدهایم، نه عدالتخواهی بوده و نه مهرورزی. درست برعکس است. از زمان آقای احمدینژاد به بعد، ضربههای زیادی به طبقه کارگر وارد شده است. زحمتکشان در یک کلام، بدبخت شدهاند. دولت آقای احمدینژاد تنها به عده معدودی رسیدگی کرد. همین سهام عدالت را که آنهمه برایش تبلیغ کردند، تنها به کمیته امداد و روستاییها دادند. این دولت، امنیت کاری ما را گرفته و در مقابلاش تنها شعار داده است. اخراج و تعطیلی کارخانهها، کابوسی برای کارگران است. کارگر عصبی، خسته، پرخاشگر و بیحوصله شده است. کارگر شهریه فرزندش را نمیتواند بدهد. با همسر و بچههایش اصلا وقت نمیکند حرف بزند. مدام سرگرم دویدن برای خرج زندگی است.
به این ترتیب، هیچگونه تفریحی هم ندارید؟
ما حتی فرصت نمیکنیم به پارک دم خانه مان برویم. رفاه و تفریح برای خانواده کارگری ممنوع است. کارگر حتی به شهر زادگاه خود هم نمیتواند سفر کند. عید که میشود، ما عزا میگیریم. تمام هم و غم کارگر این است که بتواند سر برج پول کرایه و آب و برق و شهریه بچهها را بدهد.
رابطه کارگر با خانوادهاش چگونه است؟
واقعیت این است که در خیلی خانوادهها به دلیل مشکلات مالی و فشاری که به سرپرست خانواده میآید، فضای خوبی وجود ندارد. بیشترین ناهنجاریها در خانوادههای کارگری ناشی از عصبی بودن پدر و بیحوصله بودن اوست. کارگر رابطهای با زن و فرزندش ندارد چون اصلا خانه نیست. همسر و فرزندان کارگر، مانند خودش عصبی و افسردهاند. همهاش در خانه ناراحتی و اخم دارند. بیپولی خیلی سخت است. هر قدمی برای دلخوشی در این اجتماع، احتیاج به پول دارد. کارگر اگر ماشین داشته باشد، با آن دارد بعنوان شغل دوم مسافرکشی میکند. زن و بچه خود را با این ماشین به گردش نمیبرد.
از ناامنی شغلی و اقتصادی گفتید. احساس امنیت اجتماعی میکنید؟
خیر. زندگی کارگران همواره در تهدید میگذرد. طبیعی است کارگری که مورد ظلم قرار میگیرد و برای گذران زندگی سه کار متفاوت با هم را انجام میدهد، معترض است. اما این کارگر از ترس بازداشت، از دست رفتن معیشت خانواده یا پاشیدن زندگیاش سکوت میکند و وارد هیچ تشکلی نمیشود. تشکلهای موجود را هم سرکوب کردهاند چون میدانند کارگر متحد، آگاهتر از کارگر منفرد است و جلوی کارفرمای زورگو و قوانین نابرابر میایستد.
مصاحبهگر: مهیندخت مصباح تحریریه: بهمن مهرداد
----
فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل:
منصور اسالو و ابراهیم مددی را آزاد کنید!
خبرگزاری هرانا: مسئولین فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل خواهان آزادی منصور اسالو و ابراهیم مددی رئیس و نایب رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه شده است.
بنابر این گزارش فدراسیون جهانی کارگران حملونقل اعلام کرد که منصور اسالو، رئیس هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، از سلول انفرادی در زندان رجاییشهر به بند عمومی بازگردادنده شده است.
این اقدام پس از اعتراض دیوید مککرافت، دبیرکل فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل، به دولت ایران نسبت به انتقال آقای اسالو به سلول انفرادی صورت گرفته است.
در همین حال، مک اوراتا، یکی از مسئولان فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل، خواستار آزادی منصور اسالو و ابراهیم مددی، رئیس و نایبرئیس هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه شد.
پیش از این نیز دیوید کرافت دبیرکل کنفدراسیون جهانی کارکنان و کارگران حمل و نقل و گای رایدر، دبیرکل اتحادیه بینالمللی سندیکاهای کارگری جهان، نامه مشترکی به رئیسجمهور ایران نوشته و درخواست کردند به وضعیت اسالو رسیدگی شود.
این دو فعال کارگری به اتهامات امنیتی به زندان محکوم شدهاند.
گفتنی است منصور اسالو فعال کارگری و رئیس هیات مدیره سندیکای شرکت واحد و اتوبوسرانی تهران که دوران محکومیت خود را در سالن ۱۰ زندان رجایی شهر میگذراند، در پی یورش گارد زندان به این سالن و ضرب و شتم زندانیان، اعتراض نموده و از آن تاریخ به سلولهای انفرادی بند ۱ منتقل شده بود.
در ماههای اخیر یورش گارد زندان و ضرب و شتم زندانیان به امری عادی بدل شده است و در آخرین مورد این درگیری که به شورش زندانیان تبدیل شد، آخریان رئیس بند ۱ و یک تن از نیروهای گارد مورد ضرب و شتم زندانیان قرار گرفتند.
لازم به ذکر است که منصور اسالو از رهبران سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه (شرکت واحد) و فعال سندیکالیست ایرانی است که بارها بدلیل مبارزات کارگری و تلاش برای احقاق حقوق کارگران شرکت واحد و اتوبوسرانی، توسط دستگاه امنیتی تحت بازجویی قرار گرفته و زندانی شده است. اسالو کماکان بر حق قانونی داشتن اتحادیهای مستقل و غیردولتی، به صورت کاملا قانونی اصرار میورزد.
ابتدا او را در دی ۱۳۸۴ و در پی اعتراضات کارگری دستگیر و به مدت ٨ ماه بازداشت کردند. در مدت این ٨ ماه، حدود ٣ ماه آن را در انفرادی سپری کرد.
وی در مرداد ۱۳۸۵ با قید وثیقه سنگین آزاد شد ولی بعد از آزادی تا ماهها بعد تحت کنترل قرار داشت تا اینکه مجدداً در ۲۸ آبان ۱۳۸۵ در خیابان و در حالی که با ابراهیم مددی نایب رئیس هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد به اداره کار میرفتند تا به وضعیت کارگران اخراجی رسیدگی کنند، مورد ضرب و شتم قرار گرفت و ربوده شد و بعد اعلام کردند که اسالو در زندان اوین به سر میبرد، وی یکماه بعد از این تاریخ مجدداً با قید کفالت آزاد شد.
بعد از این اتفاقها اسالو دیگر چهرهای شناخته شده در سطح ایران و جهان و در مجامع کارگری بود و فشارهای وارده بر او و سندیکای تحت رهبری او اعتراض گستردهای را در سطح ایران و جهان در بر داشت و بر همین اساس سندیکای اتوبوسرانی شرکت واحد به عضویت رسمی و دائمی اتحادیه بین الملل کارگران حمل و نقل در آمده و تحت حمایت سازمان جهانی کار، قرار گرفت و در پی این عضویت از آقای اسالو به عنوان نماینده سندیکای اتوبوسرانی ایران برای شرکت در اجلاس سالیانه (اتحادیه بین الملل کارگران حمل و نقل) که در لندن و در تابستان سال ۱۳۸۶ (۲۰۰۷ میلادی) برگزار شد دعوت به عمل آمد.
آقای اسالو در این اجلاس شرکت و ضمن ابراز نقطه نظرهای سازنده در ارتباط با وضعیت کارگران اتوبوسرانی ایران و وضعیت معیشتی آنان، مسائلی را پیرامون حل مشکلات کارگران ایران بیان کرد.
دو هفته پس از بازگشت از اجلاس لندن، ماموران امنیتی برای بار سوم او را در خیابان و در حالی که به منزل خود باز میگشت مورد ضرب و شتم قرار داده و ربودند تا فصل دیگری را در زندان اوین تهران بگذراند.
منصور اسالو و ابراهیم مددی، به ترتیب به ۵ و ۲ سال زندان محکوم شدهاند، که مددی از اتهامات وارده تبرئه شد.
در پی دستگیری اخیر اسالو، اتحادیههای کارگری و نهادهای بینالمللی به دستگیری او اعتراض کردند و اسالو تبدیل به نماد مبارزات کارگری در ایران و جهان شد.
کنفدراسیون جهانی کارکنان و کارگران حمل و نقل که در سراسر جهان ۵ میلیون عضو دارد و ۶۸۱ اتحادیه کارگری از ۱۴۸ کشور جهان عضو آن هستند، روز ۶ مارس ۲۰۰۸ میلادی (۱۶ اسفند ۱۳۸۶)، روز جهانی راهآهن را، به عنوان روز «اقدام جهانی در همبستگی با منصور اسالو» اعلام کرد.
----
سندیکاهای آلمان: منصور اسالو را آزاد کنید!
تعدادی از روسای سندیکایی آلمان در اشتوتگارت آلمان طی فراخوانی خواهان آزادی فوری منصور اسالو یکی از رهبران کارگری ایران شدند. درفراخوان مربوطه ازدولت آلمان نیز خواسته شده که با در پیش گرفتن سیاست تحریم اقتصادی و سیاسی دولت ایران را برای رعایت حقوق بشر و تامین حق تشکل یابی، آزادی منصور اسالو و کلیه زندانیان سیاسی و توقف تجاوز و شکنجه در زندان ها و توقف خطر موج اعدام، تحت فشار قرار دهد
...
اخبار روز - نادر ساده: تعدادی از روسای سندیکایی آلمان در اشتوتگارت آلمان طی فراخوانی خواهان آزادی فوری منصور اسالو شدند.
در فراخوان مربوطه از دولت آلمان نیز خواسته شده که با در پیش گرفتن سیاست تحریم اقتصادی و سیاسی برای تن دادن به خواستهای: ۱- رعایت حقوق بشر و تامین حق تشکل یابی ۲- آزادی منصور اسالو و کلیه زندانیان سیاسی ٣- توقف تجاوز و شکنجه در زندان ها و توقف خطرموج اعدام، دولت ایران تحت فشار قرار گیرد.
در این فراخوان می خوانیم:
"منصور اسانلو رئیس هیات مدیریه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه در سال ۲۰۰۷ بجرم دفاع مسالمت آمیز از حق آزادی تشکل یابی کارگری به ۵ سال زندان محکوم شد که همچنان محبوس است. او همچنین بدلیل فعالیت سندیکایی بارها مورد ضرب و شتم قرار گرفت، زبانش را زخمی کردند تا او را به سکوت وادارند.
همچنین همکاران دیگر اسانلو و رئیس سندیکای کارگران شکر هفت تپه که متهم به اقدام علیه امنیت ملی شده است، بدلیل فعالیت های سندیکایی در زندان هستند."
رهبران سندیکاها در آلمان نوشته اند:
"بعد از تقلب انتخاباتی در جون ۲۰۰۹ که همچنان مخالفین در اعتراض و برای آزادی و دمکراسی در خیابان ها تظاهرات برپا می کنند، دولت ایران نیز می کوشد به وحشیانه ترین روش ها مردم را سرکوب نماید. تجاوز و شکنجه بازداشت شدگان به نمونه ای از شکنجه های سیستماتیک مردان و زنان مبدل شده و دولتمردان تلاش می کنند با تصویب قوانینی بسرعت معترضین را طی ۵ روزمحکوم به اعدام نمایند. بدین ترتیب کارگران زندانی بازداشت شده نیز در امان نخواهند بود و خطر جان آنان را تهدید می نماید."
این فراخوان از تمامی اعضا و فعالین سندیکایی خواسته است با جمع آوری امضاء از این ابتکار برای دامن زدن مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و همچنین کارگران زندانی در ایران حمایت نمایند و لیست اسامی و امضاها به دفتر فدراسیون سندیکاهای آلمان (DGB) در اشتوتگارت ارسال شود.
لازم به یادآوری است که گزاشات مستند سازمان های حقوق بشری درباره ی سرکوب دولتی در ایران مهم ترین منبع موضع گیری اخیر سندیکاهای کارگری آلمان می باشد.
این ابتکارسندیکایی، اقدامی دیگر در دفاع از کلیه کارگران زندانی ایران و دور جدیدی از همبستگی بین المللی با کارگران ایران محسوب می شود. منصور اسالو شناخته شده ترین کارگر زندانی ایران در سطح جهان است و بهمین دلیل نیزاین فراخوان، منصور اسالو را نماد مقاومت و مبارزه کارگران ایران در راه تشکل یابی مستقل می شناسد. اما مهمتر اینکه نباید فراموش کرد دو اقدام اخیر فعالین سندیکایی ایران تاثیر بسزایی بر افکار عمومی داشته و خواهد داشت.
گزارش ارسالی خطاب به شورای حقوق بشر سازمان ملل و همچنین اقدام مشترک ۴ تشکل کارگری در آستانه سی و یکمین سال قیام ۵۷ در اعلام منشور مطالبات حداقلی کارگران ایران نشان می دهد ۴ سال بعد از اعتراض بزرگ کارگران شرکت واحد در ٨ بهمن ۱٣٨۴ فعالین جنبش کارگری همچنان بر خواست و مطالبات کلیه کارگران ایران تاکید داشته و به فعالیت ادامه می دهند.
بی تردید نقش ایرانیان علاقه مند و مدافع جنبش کارگری ایران در خارج از کشور می تواند در جلب بیشتر همبستگی بین المللی موثر باشد، چنانچه و اگر اعلام اینگونه فعالیت ها به اعلام کمیته های اسمی بنام "کمیته های کارگری" و... تاب خوردن در محافل و روابط درونی ایرانیان ختم نشود. جای بررسی نقاط ضعف و قوت فعالین ایرانی در خارج از کشور در این مختصر نیست. قبل از هر چیز اما در شرایط کنونی درک وظایف فوری برای دامن زدن به مبارزه برای آزادی کلیه زندانیان سیاسی و همچنین کارگران زندانی اهمیت دارد. علاقه مندان برای تکمیل گزارشات کارگری ایران مثلا تهیه لیست اسامی و مشخصات کارگران زندانی و آگاهی فعالین سندیکایی آلمان و همچنین برای اعلام پشتیبانی و ارسال امضاها برای حمایت از فراخوان اخیر سندیکاهای آلمان می توانند مستقیما با دفتر سندیکای DGB در اشتوتگارت تماس بگیرند.
آدرس:
http://www.nordwuerttemberg.dgb.de
|