قریب به یک قرن زندان و چهار حکم
اعدام برای زندانیان سیاسی کرد محبوس در زندان اوین
چهارشنبه 18 فروردين 1389
خبرگزاری هرانا: دادگاه های انقلاب در تهران برای 17 زندانی سیاسی کرد قریب به یک قرن زندان صادر نموده و برای چهار تن از ایشان حکم اعدام صادر کردند.
بنا بر اطلاع گزارشگران هرانا، 17 زندانی سیاسی کرد در زندان امنیتی اوین مورد شناسایی قرار گرفته شد که مجموعا قریب به یک قرن زندان محکوم شده اند، چهار تن از این افراد دارای محکومیت های سنگینی چون اعدام نیز می باشند.
مسئولین قوه قضائیه در اظهار نظرهایی از عدم تخفیف مجازات این زندانیان در زندان اوین خبر داده اند و همچنین از اعطای مرخصی برای این قبیل زندانیان سرباز می زنند.
همچنین تعدادی از زندانیان سیاسی کرد محبوس در بند 209 زندان اوین نیز به صورت بلاتکلیف در سلولهای انفرادی این بند نگهداری می شوند.
زندانیان محکوم به حبس و اعدام مورد اشاره عبارتند از:
1- زبیر والی علی، 8 سال
2- جهانگیر سهرابی، 5 سال
3- ستار غفوری، 4 سال
4- سارون یوسفی، 2 سال
5- هادی امینی، 5 سال
6- رمضان سعیدی، 8 سال
7- عبدالله آذرنگ، 2 سال
8- متین ارجان، 10 سال
9- رمضان احمد، 10 سال
10- صدیق کبودوند، 10 سال
11- علی حیدریان، 10 سال و اعدام
12- فرزاد کمانگر،اعدام
13- فرهاد وکیلی، 10 سال و اعدام
14- شیرین علم هویی، اعدام
15- افشین یاوری، ۲ سال
16- مهدی حمیدی، ۵ سال
17- علی محمدی مقدم، 15 سال
----
پیمان عارف
زندانی سیاسی که دچار حمله قلبی است با پابند و دستبند در بیمارستان
بنابه گزارشات رسیده به فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،فعال دانشجوئی
پیمان عارف روز گذشته در اثر فشارهای وارده در بند 350 دچار حمله قلبی شد
وبا دست بند و پابند به بیمارستان مدرس منتقل شد.
روز سه شنبه 17 فروردین پیمان عارف از فعالین دانشجوئی در اثر فشارهای غیر
انسانی که توسط مصطفی بزرگ نیا رئیس بند 350 و از شکنجه گران معروف زندان
اوین ،دچار حمله قلبی شد و به بیمارستان مدرس منتقل شد . زندانی سیاسی
پیمان عارف در حالیکه دچار حمله قلبی شده بود و در شرایط وخیمی بسر می برد
ولی با پابند و دست بند به بیمارستان مدرس تهرا منتقل کردند.در صورتیکه
بیمارانی که در چنین شرایطی قرار می گیرند باید به دور از استرس و فشارهای
روحی باشند.
علیرغم اینکه پزشکان متخصص بخش قلب بر لزوم بستری شدن وی در بیمارستان
تاکید داشتند ولی با ایجاد شرایط غیر انسانی مانند با دسبند و پا بند و
فشار روحی در بیمارستان بودن ، برای پایان دادن به این شرایط غیر انسانی از
ادامه بستری شدن منصرف و خواستار بازگشت به زندان شد.او را بعد از ظهر
روز چهارشنبه 18 فروردین ماه بدون توجه به دستورات پزشک متخصص به زندان
اوین منتقل کردند.
آقای عارف علیرغم اینکه اخیرا ازدواج کرده است پیش از عید نوروز با پیگیری
مستمر خانواده اش و قرار دادن وثیقه سنگین به مرخصی آمد. اما بازجویان
وزارت اطلاعات و عباس جعفری دولت آبادی باتمدید مرخصی او برای بودن در
کنار همسر و خانواده اش در شب عید مخالفت کردند و او ناچار بود که سال
تحویل را همانند تعداد زیادی از زندانیان سیاسی در زندان مخوف اوین
بگذراند.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، رفتارهای وحشیانه و غیر انسانی مانند
دستبند و پابند زدن به بیمارانی که دچار حمله قلبی هستند و در شرایط
خطرناکی بسر می برند بعنوان یک جنایت ضد بشری محکوم می کند و از کمیسر عالی
حقوق بشر و سایر مراجع بین المللی خواستار اقداماتی علیه اعمال ضد بشری که
حتی به بیماران که در شرایط خطرناکی بسر می برند رحم نمی کنند است.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
18 فروردین ماه برابر با 07 آپریل 2010
----
علی بیکس، نیازمند درمان فوری بیرون زندان
07.04.2010
وضعیت جسمی علی بیکس، عضو کمیتهی دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی اوین وخیم است. دربارهی وضعیت این فعال مدنی در زندان، دویچهوله گفتوگویی با اردشیر زارعزاده، فعال سابق دانشجویی و سخنگوی این کمیته انجام داده است.
دویچه وله: آقای زارعزاده، گزارشها حاکی از وخامت اوضاع علی بیکس، از اعضای "کمیتهی دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی" است. علت دستگیری ایشان چه بوده و چه خبر جدیدی از این فعال حقوق بشر در دسترس است؟
اردشیر زارع زاده: علی بیکس از فعالان سابق دانشجویی است که در سالهای گذشته فعالیتهای قابل توجهی در حوزههای دانشجویی و حقوق بشری انجام داده بود از جمله در دانشگاه تبریز. او به ویژه در دورهی اصلاحات، به عنوان یکی از رهبران جنبش دانشجویی عمل میکرد. ایشان همچنین با «کمیتهی دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی» همکاری میکردند.
به همین خاطر، آقای بیکس را بعد از دستگیری تحت فشار قرار دادند. اتهامات ایشان ابتدا مشخص نبود. اما دقیقاً دو روز بعد از انتخابات، در حالی که به مرور مسالهی تقلب در انتخابات آشکار میشد و مأموران اطلاعاتی- امنیتی در حال آمادهباش بودند و شروع به دستگیری چهرههای فعال کردند. علی بیکس و همچنین ناصر فریدی عضو دیگر کمیتهی دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی را نیز بازداشت کردند.
این دو را مدتها در زندان نگاه داشتند. اما ناصر فریدی آزاد شد و علی بیکس بدون هیچ دلیل مشخصی به هفت سال زندان محکوم شد و هماکنون هم در انتظار تجدیدنظر دادگاه است.
آیا او در حال حاضر به وکیل دسترسی دارد؟
بله! ایشان به وکیل دسترسی و با خانوادهاش هم تماس دارد. اما متأسفانه وکیل پروندهی ایشان نتوانسته است اقدامات قابل توجهی انجام بدهد. به خاطر ارادهی مأموران امنیتی و همینطور دادگاه انقلاب در پروندهی ایشان و به این خاطر که اساساً اتهاماتی که به آقای بیکس وارد شده، بیاساس هستند.
به عنوان مثال، ایشان به همکاری با کمیتهی دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی به عنوان «کمیتهی محل تجمع منافقین»، متهم شده است. در حالی که این کمیته از ۱۰ سال سابقهی فعالیت در داخل کشور برخوردار است و اعضای آن مشخص هستند و همیشه هم دستگیر و زندانی شدهاند. در حال حاضر هم علاوه بر آقای بیکس، تعداد دیگری از اعضای این کمیته در زنداناند.
فعالیتهای اعضای این کمیته مشخصاً روی مسائل حقوق بشری در حوزهی زندانیان سیاسی و عقیدتی و بر اساس قوانین موجود بینالمللی است.
بنابراین اتهامات بیموردی را به آقای بیکس وارد کردهاند و ایشان را به هفت سال زندان محکوم کردهاند. حتی در بازجوییها به خود او گفتهاند: «شما منافقی بیش نیستید» و بر همین اساس او را به شدت آزار دادهاند و به شدت از نظر روانی تحت فشار گذاشتهاند.
یعنی حضور آقای بیکس در دادگاه هیچ تأثیری در شیوهی رفتار دستگاه قضایی با ایشان نداشته است؟
خیر! ایشان چندین بار در دادگاههای نمایشی که فعالان را دستهجمعی در آن حاضر میکردند، دیده شد و تصور ما این بود که این دادگاهها بعد از مدتی تمام خواهد شد و این افراد آزاد میشوند. اما هنوز تعداد زیادی از آنان در زندان به سر میبرند. بدون این که واقعا جرمی انجام داده باشند.
الان ۱۰ ماه از دستگیری آقای بیکس میگذرد و ایشان دچار عفونت لثه و دهان شده است و به شدت از این مساله رنج میبرد. تعدادی از دندانهای او ریخته و این عفونت ممکن است شدیدتر هم بشود. چند نفر از همبندیهای علی بیکس در بند ۳۵۰ زندان اوین که آزاد شدهاند، این مساله را گزارش و به شدت از این مساله ابراز نگرانی کردهاند. ممکن است این عفونت به جایی برسد که زندگی او را بهخطر بیندازد.
سازمان عفو بینالملل هم سال گذشتهی میلادی، طی بیانیهای خواستار آزادی این فعال حقوق بشر و چند تن دیگر از فعالان این حوزه شده بود. آیا دستگاه قضایی ایران به این درخواست سازمان عفو بینالملل واکنشی نشان داده است؟
اساساً دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به این نوع اقدامات حقوق بشری توجه نمیکند. اما این سازمانها تلاش خود را انجام میدهند و از جمله نامهنگاریهایی را در مورد وضعیت زندانیان سیاسی صورت میدهند و خواستار رسیدگی به وضعیت آنان میشوند.
من معتقدم تلاشهای این سازمانها بسیار تاثیرگذار است. اگرچه نهادهای قضایی و امنیتی در ظاهر به آنها بیتوجهی نشان میدهند، اما تلاشهای آنان در سالهای گذشته واقعا در کاهش فشار بر روی زندانیان سیاسی تاثیرگذار بوده است.
در حال حاضر هم این نهادها همچنان نسبت به وضعیت مدافعان حقوق بشری که در زندان هستند، از جمله آقای علی بیکس، شیوا نظرآهاری، کوهیار گودرزی، عمادالدین باقی، حشمت طبرزدی و آقای کبودوند و بسیاری دیگر ابراز نگرانی میکنند.
مصاحبهگر: فرهاد سلمانیان تحریریه: مصطفی ملکان
----
اتهام جاسوسی برای یک مادر سرپرست خانواده
پنجشنبه, ۱۹م فروردین, ۱۳۸۹
این مادر زندانی سرپرست خانواده است و بزرگترین پسر او معلولیت ذهنی دارد و به مراقبت های مادرش نیاز دارد. هم چنین وی یک دختر مطلقه دارد که همراه با فرزند 6 ساله اش تحت تکلف او هستند.
کلمه: فاطمه خرم لو در ۱۷ بهمن ۱۳۸۸ به اتهام جاسوسی و مصاحبه با رادیوهای خارجی بازداشت شد.
به گزارش «تا آزادی زندانیان سبز» علی رغم صدور قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی، اما وثیقه وی را نپذیرفتند و هم چنان در وضعیت بلاتکلیف بسر میبرد.
خرم لو پس از بازداشت به ۲۰۹ منتقل شد و پس از مدتی به بند عمومی نسوان منتقل شد و در طول مدت بازداشت از داشتن وکیل محروم بوده است.
گفتنی است این مادر زندانی سرپرست خانواده است و بزرگترین پسر او معلولیت ذهنی دارد و به مراقبت های مادرش نیاز دارد. هم چنین وی یک دختر مطلقه دارد که همراه با فرزند ۶ ساله اش تحت تکلف او هستند.
|