همبستگی

مراسم روز کارگر با شعار مرگ بر دیکتاتور در مقابل وزارت کار

بنابه گزارشات رسیده به فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، هزاران نفر از کارگران و مردم تهران در مقابل وزارت کار مراسم گرامی روز جهانی کارگر را با شعار مرگ بر دیکتاتور آغاز کردند.

روز شنبه از ساعت 16:00 به وقت تهران هزاران نفر از کارگران و مردم تهران از چند جهت به سوی وزارت کار در حال حرکت هستند. حوالی ساعت 17:30 تعدادی از کارگران و مردم در خیابان جیحون اقدام به سر دادن شعارهای مرگ بر دیکاتور نمودند که با یورش و حشیانه گارد ویزه مواجه شدند. همزمام با آنها ماشینها اقدام به بوق زدن ممتد نمودند.هر لحظه بر تعداد جمعیت افزوده می شود.
نیروهای سرکوبگر گارد ویژه، نیروی انتظامی ،سپاه پاسداران، لباس شخصیها و بسیجی ها منطقه را به صورت پاداگان در آورده اند.امام مردم بصورت دسته های چند صد نفره در آنجا حضور دارند. نیروهای موتور سوار گارد ویژه و لباس شخصیها در حال گشت زدن و ایجاد رعب و وحشت هستند.

اما کارگران و مردم به اقدامات سرکوبگرانه آنها توجهی ندارند و قصد برگزاری گسترده این مراسم را دارند فضا منطقه بسیار متشج می باشد.

ظهر امروز تعدادی از کارگران در مقابل مجلس تجمع کرده بودند که با یورش و حشیانه گارد ویژه مواجه شدند و در گیری شدید بین آنها و کارگران ایجاد شد که منجر به شعار دادن کارگان علیه دیکتاتوری حاکم شد.

هزاران نفر از کارگران قزوین روز جهانی کارگر را گرامی داشتند

بنابه گزارشات رسیده به فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،هزاران نفر از کارگران قزوین برای گرامیداشت روز جهانی کارگر تجمع کردند و علیه اخراج کارگران و سایر مشکلات کارگری دست به اعتراض زدند.

روز شنبه 11 اردیبهشت از حوالی ساعت 09:00 صبح هزاران نفر از کارگران قزوین در ورزشگاه یادگار امام تجمع کردند و روز جهانی کارگر را گرامی داشتند. نمایندگان کارگران طی سخنرانیهای خود خواستار پایان دادن به قرار دادهای موقت و رسمی شدن کارگران،حق بیمه،و سایر مشکلات کارگری شدند. در این راستا کارگران اقدام به دادن شعارهایی علیه شرایط فاجعه بار کارگران سر دادند. این تجمع تا ساعت 13:00 ادامه داشت.

همچنین از صبح امروز نیروهای سرکوبگر در نقاط مختلف شهر قزوین مستقر شدند که از جمله آنها چهار راه و میادین شهر بود .آنها با خودروها و ماتورهای خود در سطح شهر گشت می زدند.حضور نیروها سرکوبگر در سطح شهر بی سابقه گزارش شده است.

صدها نفر از کارگران تبریزی با تجمع در مقابل اداره کار روز جهانی کارگر را گرامی داشتند

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران"،صدها نفر از کارگران و مردم در مقابل اداره کار شهر تبریز تجمع کردندو ضمن گرامیداشت روز جهانی روز کارگر علیه اخراجهای گسترده ،بیکاری و فقر اعتراض کردند.

روز شنبه 11 اردیبهشت ماه صدها نفر از کارگران و مردم تبریز در مقابل اداره کار تبریز در خیابان خمینی ،نیمه راه –راه آهن برای گرامی داشت روز جهانی کارگر تجمع کردند. کارگران علیه اخراجهای گسترده،بیکاری و فقر اعتراض می کردند.

این تجمع از حوالی ساعت 11:00 صبح آغاز شده است و تا لحظه ارسال گزارش صدها نفر در آن شرکت دارندو هر لحظه بر تعداد شرکت کنندگان افزوده می شود. مراسم گرامیداشت روز جهانی کارگر علیرغم حضور گسترده نیروهای سرکوبگر همچنان ادامه دارد.

نیروهای سرکوبگر انتظامی، سپاه پاسداران، بسیج و لباس شخصی در منطقه حضور گسترده ای دارند. بنابه گفته شاهدان عینی بیش از 40 خودروی نیروهای سرکوبگر در آنجا مستقر شده اند. همچنین تعداد زیادی از نیروهای موتور سوار که باتون بدست هستند در منطقه در حال گشت زدن هستند.مامورین لباس شخصی وزارت اطلاعات و سپاه پاسدارن حضور گسترده ای دارند

آژانس ايران خبر: بيش از 1500 نفر از كارگران معترض در مقابل وزارت كشور تجمع كرده و شعارهاي اعتراضي سر ميدهند . قرار است كه احمدي نژاد در داخل سالن وزارت كشور براي تعدادي از بسيجي ها كه خودشان را بعنوان كارگران جازده اند سخنراني كند.
كارگران ديگر را به داخل سالن و محوطه راه نميدهند.كارگران معترض در خارج سالن به سياستهاي ضد كارگري دولت اعتراض ميكنند وبرعليه حكومت شعار ميدهند.

تجمع اعتراضى بيش از 300 تن از كارگران كشتىسازى بندر عباس

بيش از 300 تن از كارگران كشتىسازى بندر عباس در اعتراض به عدم امنيت شغلی در مقابل در مقابل استاندارى بندرعباس، تجمع كردند
در اين شرکت تاکنون ۳۰ نفر از کارگران را اخراج و از چند روز پيش، کـارت حضور و غيـاب آنها را غيرفعال كرده اند.
اين شرکت ۱۵ روز پيش هم ۱۸ کارگر را اخراج كرد
مسئولان شرکت قصد دارند نيمى از نيروهاى اين شرکت را تعديل کنند و از کارگران مىخواهند که پس از اخراج با پيمانکاران قرارداد ببندند. مسئولان اين شرکت بـه ازاى هر کارگر ماهانه يک ميليون تومان به پيمانکاران پـرداخت مىکنند و پيمانکاران نيز با کسر ۶۵۰ هزار تومان از اين مبلغ، ۳۵۰ هـزار تومان بـه هـر کارگر حقوق مىدهند.
اين درحالى است که کـارگران اين شرکت ميگويند ساخت ۵ فروند کشتى در اين شرکت آغاز شده و علتى براى تعديل نيرو وجود ندارد.

تجمع کارگران شیرازی مقابل استانداری فارس؛ کارگر، روز بیکاری ات مبارک

تجمع کنندگان با در دست داشتن پلاکاردهایی تاکید کرده بودند که اخراج کارگران، آن ها را به “سرنوشت سیاه” دچار می کند.همچنین در پلاکارد دیگری نوشته شده بود:”کارگر،روز بیکاریت مبارک،تا حق خود را نگیریم از پا نمی نشینیم”.

کلمه: ساعت ۱۰ صبح امروز ۱۱ اردیبهشت (اول می) کارگران در شیراز به مناسبت روز کارگر،تجمع اعتراضی برپا کردند.

به گزارش خبرنگار کلمه، این تجمع که در دقایق اولیه نزدیک به پنجاه کارگر در آن حضور داشتند در مقابل استانداری فارس در خیابان آزادی شیراز در حال برگزاری است.

یکی از کارگران حاضر در این تجمع گفت که حدود چند ماه است از مجتمع صنعتی گوشت فارس اخراج شده و هفت ماه است که حقوق نگرفته است.

این کارگر که نام خود را اعلام نکرد،تاکید کرد بیش از دو ماه است که مجتمع صنعتی گوشت فارس به دلیل خصوصی سازی تعطیل شده و نزدیک به ۱۲۰۰ کارگر این واحد صنعتی از کار بیکار شده اند.

کارگران این واحد صنعتی ۲۲ فروردین گذشته و پنجم اردیبهشت نیز مقابل دفتر مجتمع صنعتی گوشت تجمع کرده بودند.

همچنین اول دی ماه سال گذشته و به هنگام سفر محمود احمدی نژاد به شیراز،کارگران این واحد صنعتی و کارگران صنایع مخابراتی راه دور ایران با حضور در مقابل ورزشگاه حافظیه،محل سخنرانی رئیس دولت دهم، خواستار توجه هیأت دولت به مشکلات این واحدهای صنعتی شده بودند.

کارکنان مجتمع گوشت فارس در همین روز در ورزشگاه حافظیه، به دلیل وابسته بودن این واحد صنعتی به وزارت جهاد کشاورزی،با در دست داشتن پلاکاردهایی خواستار توجه وزیر جهاد کشاورزی به وضعیت خود شده بودند.

روز پنجشنبه ۹ ارديبهشت ماه اتوبوسهای تند رو شرکت اتوبوس رانی تهران معروف به بی .آر.تی در اعتراض به ادامه تعليق يکی از همکارانشان از ساعت ۰۹:۰۰ صبح تا بعد از ظهر اقدام به روشن کردن چراغ اتوبوسهای خود نمودند.آقای عبدالله حسينی که با ۱۸ سال سابقه کار در شرکت اتوبوسرانی تهران، کار او از ۷.۵ ماه پيش به تعليق در آمده بود. او در طی اين مدت بدون حقوق و مزايا در شرايط سخت مالی بسر می برد و اين مسئله باعث ايجاد مشکالاتی مالی زيادی در خانواده شده بود.
آقای حسينی در طی اين مدت عليه حکم سرکوبگرانه تعليق شکايت کرد و پس از ۷.۵ ماه تلاش اداره کار رای به بازگشت بکار او داد. او هنگامی که صبح امروز در محل کارش در سامانه ۱ اتوبوس رانی تهران حاضر شده بود توسط سعيد نيسانی سرپرست اين سامانه عليرغم داشتن حکم بازگشت به کار از ادامه کاراو ممانعات کرد. اداره کار همچنين در رای مزبور شرکت اتوبوس رانی تهران را موظف به پرداخت تمامی حقوق و مزايای ۷.۵ ماه اخير او نموده بود.
آقای حسينی از اعضاء و فعالين سنديکائی شرکت واحد تهران می باشد و يکی از دلايل اخراج او از کار به اين دليل بوده است.
پيش از اين خانم فرحناز شيری از اولين بانوان راننده در شرکت اتوبوس رانی تهران که در بدو اشتغال با بهره گيری گسترده تبلغاتی همراه بود از اسفند ماه گذشته از کار خود تعليق شده است و عليرغم پيگيريهای مستمر ولی تاکنون از بازگشت به کار او خوداری می کنند.
فعالين حقوق بشر و دمکراسی در ايران،موج گسترده اخراج کارگران که در موارد متعدد به خاطر فعاليتهای سنديکايی و دفاع از حقوق خود و کارگران صورت می گيرد را محکوم می کند و از سازمان جهانی کار و کميسر عالی حقوق بشر خواستار اقدامات عملی برای پايان دادن به سرکوب کارگران در ايران است.

ميهن نيوز: حدود 40 نفر كارگر كه بطور دسته جمعي در خيابان نواب تهران بطرف خيابان آزادي جهت برگزاري تظاهرات روز كارگر ميرفتند در پي هجوم وحشيانه مزدوران انتظامي با آنها درگير شدند .

مزدوران با ميله هاي آهني و باتوم به كارگران محروم و بي دفاع حمله كردند و دو نفر از آنها بشدت زخمي شده و به بيمارستان منتقل شدند .

همزمان با روز کارگر اتفاق افتاد؛ تهدید کارگران به اخراج و ایجاد فضای امنیتی در سطح شهر

گزارش های رسیده حکایت از آن دارد که در اطراف وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی (در خیابان آزادی ) نیروهای امنیتی به طور پررنگ سازماندهی و مستقر شده اند و آن نقطه از شهر کاملا شبیه منطقه نظامی شده است.

کلمه: اطلاعات رسیده حاکی از آن است که همزمان با ۱۱ اردیبهشت ماه روز جهانی کارگر در سطح شهر تهران به خصوص در مناطق مرکزی شهر، فضای امنیتی حاکم شده است.

به گزارش خبرنگار کلمه، تجمع ماموران نظامی و انتظامی در میدان انقلاب تا نزدیک میدان آزادی بیشتر مشهود است و خودروهای ون در اطراف میدان انقلاب مستقر شده اند.

همچنین از میدان فاطمی نیز خبر رسیده که نیروهای امنیتی روبروی وزارت کشور نیز مستقر شده اند.

از سوی دیگر بسیاری از کارفرمایان، کارگران خود را تهدید به اخراج کردند که در این روز هیچ اقدام یا اعتراضی را صورت ندهند.

کارگران در جنبش سبز؛ منادیان پیوند عدالت طلبی با آزادیخواهی

جرس: تصویر کارگرانی که پرچم های سرخ را بالای سر می برند و برای مرگ امپریالیسم و نظام سرمایه داری فریاد می زنند هنوز هم آشناترین تصویر برای به یادآوری مبارزات کارگری است. اما این همه داستان نیست. جنبش کارگری در طول دهه ها مبارزه نفس گیر و پرهزینه برای مواجهه با دولت ها و مناسبات ناعادلانه در محیط های کار آبدیده شده است و غالب تشکل های کارگری مدرن با فاصله گرفتن از مبارزات انقلابی که خصلت جنبش های ناب مارکسیستی- کمونیستی بود ارزش های دموکراتیک را در مبارزات خود دخیل کرده و از حالت قهری و انقلابی گری خارج شده اند.

عبور از رادیکالیسم در جنبش کارگری فرصت را برای همگرایی این جنبش با سایر جنبش های جدید اجتماعی فراهم آورده و در بسیاری از کشورها پایه گذار خلق فرصت های دموکراتیک بوده است. در ایران نیز ظهور موج تازه دموکراسی خواهی که از سال گذشته تحت نام " جنبش سبز" آغاز شده، بسیاری از تحلیل گران را به طرح این سوال واداشته که آیا جنبش کارگری حاضر است به جای بالا بردن پرچم های سرخ پرچم های سبز را در دست بگیرد یا این که هنوز ملاحظاتی برای همراهی تمام عیار با جنبش سبز دارد؟

تحلیل برخی فعالان جنبش کارگری بر این است که جنبش سبز به عنوان یک جنبش آزادی خواه ریشه در زمین طبقه متوسط دارد و نسبت به دغدغه های کارگران بی اعتنا یا لااقل کم توجه است. نوشته ها و اظهارات این گروه از فعالان کارگری به خوبی نشان می دهد که آنها برای جذب شدن در جنبش سبز ملاحظاتی قابل توجه دارند. به عقیده این افراد جنبش سبز مطالبه مشخصی برای کارگران ندارد و صرفا بازتابی از علایق طبقه متوسط است. آنها بر اساس الگوی مارکسیستی درباره نزاع طبقاتی میلی به ادغام در جنبش سبز به عنوان جنبش طبقه متوسط ندارند و این جنبش را از آن خود نمی دانند، با این حال تصور آنها درباره این که جنبش سبز یک جنبش خاص طبقه متوسط است از سوی بسیاری از تحلیل گران مورد چالش قرار گرفته است. دامنه دربرگیری قابل ملاحظه جنبش سبز و حضور گروه هایی از طبقات مختلف اجتماعی در متن اعتراض ها علیه وضع موجود طی یک سال گذشته تحلیل طبقاتی جنبش سبز را تقریبا ناممکن ساخته است.در این حال رهبران جنبش سبز هم بارها با صراحت خواهان گسترده شدن دامنه مطالبات این جنبش میان کارگران،کشاورزان و معلمان شده اند و تقاضاهای عمدتا اقتصادی آنان را در مطالبات جنبش لحاظ کرده اند. "میرحسین موسوی" به عنوان نماد رهبری جنبش سبز سال گذشته حتی کمپین انتخاباتی خود را در منطقه کارگر نشین نازی آباد در جنوب تهران آغاز کرد و در سخنرانی اش برای آنها بارها نسبت به شکاف روزافزون طبقاتی در جامعه ابراز نگرانی کرد. او در آن سخنان گفت "از جامعه ای که کاخ ها برافراشته و پول های عظیم برای گرفتن جشن های مختلف ریخت و پاش می شود، باید احساس خطر کنیم و این سخنان با تشویق های مکرر کارگرانی همراه شد که شعار می دادند" موسوی قهرمان،امید کارگران". در جریان رقابت های انتخاباتی نیز تشکل های متنوع کارگری از کاندیداتوری او و مهدی کروبی دیگر نامزد اصلاح طلبان حمایت کردند تا نشان دهند که چه میزان از ادامه یافتن وضع موجود ناراضی هستند.

از فردای انتخابات ریاست جمهوری یعنی زمانی که جنبش سبز در اعتراض های خیابانی ترکیب متنوع گروه های حامی تغییرات را به نمایش گذاشت نقش کارگران نیز به عنوان یک نیروی موثر اجتماعی در این جنبش مورد تحلیل قرار گرفت. کارگرانی که از سال گذشته تاکنون در تجمع های اعتراضی حضور یافته اند عمدتا شیوه مبارزه مسالمت آمیز طرح شده در جنبش سبز را تایید کرده و حتی در شعارها نیز تابع شعارهای عمومی جنبش بوده اند. با این حال برخی از تحلیل گران کارگری معتقدند که کارگران حامی جنبش سبز به صورت فردی از این جنبش حمایت کردند و هوادارای آنها به معنای هواداری ائتلاف جنبش کارگری با جنبش سبز نبوده است. این دسته از تحلیل گران که رگه های مارکسیستی در تفکر آنها پر رنگ است معتقدند که " طبقه کارگر نمی تواند به بهانه مبارزه با توتالیتاریسم به اتحاد با جناح های مختلف بورژوازی لیبرال (حتی جناح چپ بورژوازی) دست بزند". در نظر آنها کارگران اگر هم با جنبش سبز همراهی کرده اند هدفشان باید تشکیل پرولتاریا به صورت طبقه و به منظور خلع ید سیاسی و اقتصادی از کل طبقه بورژوازی باشد. با این حال چنین تحلیل هایی در میان روشنفکران چپ نو نیز خریدار چندانی ندارد.چنان که برای نمونه "محمد مالجو" در تحلیلی با عنوان"طبقه کارگر پس از انتخابات دهم؛انزوا یا ائتلاف؟" که در فصلنامه "گفتگو" به چاپ رسیده با نقد راهبرد کسانی که خواهان انزوای طبقه کارگر از جنبش سبز هستند نتیجه گرفته که راهبرد انزوا در شرایطی که شکاف اقتدارگرایی و دموکراسی خواهی در اولویت است به ضرر کارگران خواهد بود و باعث استفاده ابرازی اقتدارگرایان از آنها خواهد شد. تحلیل هایی دیگری هم از نسبت جنبش سبز و طبقه کارگر طی یکسال گذشته طرح شده است که دغدغه مشترک آنها واکاوی این مساله است که چرا کارگران در معنای طبقاتی بروز و ظهور خاصی در جنبش سبز نداشته اند؟ برخی مانند "جعفر عظیم زاده" عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران در پاسخ به این مساله گفته اند:"اعتراضاتی که بعد از انتخابات رخ داد، در واقع اعتراضات مردمی بود. اعتراضات متعلق به یک قشر یا یک طبقه و یا یک لایه مثل معلمان و پرستاران نبود و همین امر باعث شد که این جنبش‌ها یک نمود مشخص و بارزی از خودشان نشان ندهند." برخی دیگر مانند مهرداد درویش پور جامعه شناس مقیم سوئد ریشه عدم حضور طبقانی کارگران در جنبش سبز را به خصلت سکولار جنبش کارگری نسبت داده اند که با اصلاح طلبی دینی جنبش سبز سازگاری نداشته اند.با این حال بسیاری از تحلیل گران هم هستند که باور دارند ریشه حضور سازمان نیافته کارگران در جنبش سبز به دلیل سرکوبهای شدید حکومتی است که طی سالیان متمادی علیه تشکل ها و فعالان کارگری اعمال شده است.

در حال حاضر برخی از شاخص ترین چهره های مدافع حقوق کارگری مانند" منضور اوسانلو " و " ابراهیم مددی " از رهبران سندیکای اتوبوسرانی در زندان هستند و فعالانی مانند"محمد حیدری‏مهر" و "قربان علی‏پور" از شرکت نیشکر هفت تپه نیز که از خواسته های کارگران این شرکت برای دریافت حقوق معوقه خود دفاع می کردند پس از سپری کردن ماه ها زندان به طور موقت آزاد شده اند. فشارهای حکومت علیه فعالان کارگری به حدی است که حتی تشکل های کارگری نزدیک به دولت مانند خانه کارگر نیز از آن در امان نمانده اند. این تشکل علی رغم آن که هر سال به مناسبت روز جهانی کارگر مجوز برگزاری تجمع دریافت می کرد امسال با پاسخ منفی وزارت کار و امور اجتماعی روبرو شده است . ناظران با اشاره به تدابیری که هواداران جنبش سبز برای شروع دور تازه اعتراض ها اتخاد کرده اند معتقدند که مخالفت وزارت کار و امور اجتماعی با برگزاری تجمع خانه کارگر ریشه در نگرانی حکومت از پیوند خوردن اعتراض کارگران با اعتراض جنبش سبز در این روز دارد.

زمینه هایی که می تواند پیوند میان مطالبات کارگران و مطالبات دموکراسی خواهانه جنبش سبز را عمیق تر از قبل کند یکی دو تا نیستند اما در معنای کلی، نارضایتی روزافزون نسبت به ناکارآمدی حکومت در برآورده کردن نیازهای اقشار مختلف اجتماعی است که باعث شکل گیری ائتلاف میان این اقشار در مبارزه علیه وضع موجود شده است.

گزارش های تکان دهنده ای که به ویژه طی ماه های اخیر از کسادی کسب و کار و تعطیلی بنگاه های صنعتی منتشر شده است همه اقشار اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده است اما بیش از همه بر وضعیت کارگران تاثیر گذاشته است. دولت در عین امتناع از اعلام خط فقر،حداقل دستمزد کارگران در سال 89 را 303 هزارتومان در نظر گرفته است که به اعتقاد اغلب فعالان کارگرانی نزدیک 500 تا 700 هزارتومان از رقم مناسب برای حداقل دستمزد پایین تر است. همچنین با وجودی که بنابه گزارشهای رسمی نزدیک 40 درصد از بنگاه های صنعتی در ماه های اخیرناچار به تعطیلی شده اند، روند واردات به کشور همچنان سیر صعودی دارد. با توجه به رشد نیم درصدی اقتصاد ایران در سال 88 و پیش بینی برخی کارشناسان مبنی بر به صفر رسیدن این مقدار در سال جاری زنگ های هشدار را برای کارگران بیش از همیشه به صدا درآورده است. این در حالی است که طرح جنجالی هدفنمدکردن یارانه ها نیز در صورت اجرا شوک تورمی وسیعی را ایجاد خواهد کرد و ابعاد شوک ناشی از اجرای این طرح به حدی است که برخی از چهره های سرشناس محافظه کار نیز خطر بروز آشوب های وسیع اجتماعی را در پیامد آن گوشزد کرده اند. بر همین اساس به نظر می رسد که در فصل تازه اعتراض های عمومی علیه حکومت، نقش کارگران به مراتب تاثیرگذارتر از گذشته خواهد بود و حضور گسترده تر آنان در متن مبارزه علیه وضع موجود می تواند موتور محرکه جنبش سبز را تقویت کند.شاید میرحسین موسوی هم به همین دلیل در سخنرانی های اخیر خود بیش از همیشه بر پیوند خوردن جنبش سبز با اقشار تهی دست به ویژه کارگران تاکید کرده و گره خوردن درخواست برای عدالت بويژه عدالت اقتصادی را با خواست برای آزادی سياسی يک ضرورت دانسته است.