همبستگی

چهارشنبه، تجمع مادران و خواهران داغدار اعدام شدگان ۱۹ اردیبهشت

يكشنبه 26 ارديبهشت 1389

خبرگزاری هرانا: خواهران و مادران تنی از زندانیان اعدام شده ۱۹ اردی بهشت ماه، در اعتراض به عدم تحویل پیکر عزیزانشان از سوی دستگاه قضایی-امنیتی روز چهارشنبه ۲۹ اردی بهشت ماه، دست به تجمع اعتراضی خواهند زد.

با توجه به عملی نشدن وعده های مکرر مسولان و حتی ایراد اظهارات غیررسمی مبنی بر دفن شدن این جان باختگان و با توجه به اینکه خانواده ی ۵ زندانی سیاسی اعدام شده، تحویل گرقتن اجساد را جزئی از حقوق خود می دانند؛ ایشان امروز اعلام داشتند از ساعت ۱۱ صبح چهارشنبه مورخ ۱۹ اردی بهشت ماه، مقابل استانداری کردستان واقع در شهر سنندج برای تحویل گرفتن پیکر عزیزان خود دست به تحصن خواهند زد.

لازم به ذکر است خانواده ی زندانیان جان باخته، از روز دوشنبه ۲۰ اردی بهشت ماه در سفرهای متعدد به تهران خواهان تحویل پیکر عزیران خود شده اند اما مسئولان در این رابطه علی رغم وعده ها اقدام موثری انجام نداده اند و عدم تحویل پیکر جان باختگان دوچندان بر ناراحتی خانواده های داغدار افزوده است.

اعدام شدگان ۱۹ اردیبهشت اشاره به واقعه اعدام ۵ زندانی سیاسی به نام های فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان دارد که در تاریخ مذکور در زندان اوین به صورت مخفیانه صورت گرفت.

----

مراسم هفتمین روز جانباخته راه آزادی مهدی اسلامیان با حضور گسترده مردم شیراز برگزار شد

بنابه گزارشات رسیده به فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، روز گذاشته مراسم گرامیداشت هفتمین روز جانباخته راه آزادی مهدی اسلامیان از اعدام شدگان 19 اردیبهشت ماه در شیراز برگزار شد در این مراسم علاوه به خانواده،بستگان و دوستان تعداد زیادی از مردم در آن شرکت کردند و یاد این جانباخته راه آزادی را گرامی داشتند.

روز یکشنبه 26 اردیبهشت ماه مراسم گرامیداشت هفتمین روز جانباخته راه آزادی مهدی اسلامیان در شیراز برگزار شد. این مراسم از ساعت 17:00 آغاز گردید. که در آن علاوه بر حضور بستکان ودوستان تعداد زیادی از مردم در آن شرکت کردند. مردم دسته ،دسته در مراسم حضور می یافتند و یاد و خاطره مهدی اسلامیان را گرامی میداشتند.

تعداد شرکت کنندگان در این مراسم بسیار زیاد بود و از نقاط مختلف استان و حتی از شهرستانها در آن شرکت داشتند.مراسم گرامیداشت هفتمین روز جان باخته راه آزادی تا ساعت 21:00 ادامه داشت.

مامورین وزارت اطلاعات در روزهای گذشته این خانواده را تحت شدیدترین فشارها و تهدیدات قرار داده بودند که از گرفتن مراسم گرامیداشت خوداری کنند که با ایستادگی خانواده اسلامیان آنها عقب نشستن و به این خانواده گفته شد که مراسم را فقط با حضور اعضای خانواده و بستگان برگزار کنند .اما خانواده اسلامیان به خواست مامورین وزارت اطلاعات جواب رد دادند و به آنها اعلام کردند که ما این مراسم را برگزار خواهیم کرد.

مامورین وزارت اطلاعات در طی مدت برگزاری مراسم در اطراف محل برگزاری حضور داشتند و با تهدید و برخورد غیر انسانی سعی داشتن که از شرکت مردم ممانعت کنند .ولی خانواده و مردم به تهدیدات و برخوردهای غیر انسانی آنها توجهی نمی کردند .

شب گذشته خانم مریم راحمی مادر زنده یاد مهدی اسلامیان در اثر فشارها و ناراحتیها و سوگ از دست دادن فرزندش وضعیت جسمی وی به وخامت گرایید و به بیمارستان منتقل شد او در حال حاضر در بیمارستان بستری است .

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

27 اردیبهشت 1389 برابر با 17 می 2010

----

نامه جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی: از قوه قضاییه نا امید شده ایم

۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۹

جرس: جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی با نزدیک شدن به سالگرد انتخابات مناقشه انگیز ریاست جمهوری 22 خرداد با صدور بیانیه ای ،ضمن شرح دردها و رنج های خود و عزیزانشان در یکسال گذشته نوشته اند که افق روشنی از چگونگی برخورد حاکمیت با زندانیان سیاسی دیده نمی شود . بسیاری از آنها را با احکام سنگین در زندان نگه داشته اند. برخی را به بهانه هایی که هنوز برای ما روشن نیست به زندان های مخوف و هولناکی چون رجایی شهر فرستاده اند.

متن کامل این بیانیه به نقل از کلمه، به این شرح است

به نام خدایی که دادرس مظلومان است

ملت بزرگ ایران

یک سال از بازداشت همسران ، پدران و فرزندانمان می گذرد . در این یک سال همه ما خانواده های زندانیان سیاسی ، رنج ها و سختی های بسیاری را متحمل شده ایم . سختی ها و رنج هایی که بخشی از آن را با ملت ایران در میان گذاشتیم و بخش مهم آن را برای خود و خلوت خود و باز گو کردن با خدای خود . چه او از هر چیز به ما نزدیک تر و از هر کس به امور آگاهتر است .

امروز که این نامه را برای ملت ایران می نویسیم به همان اندازه روز نخست دستگیری عزیزانمان، نگران و رنجور هستیم. افق روشنی از چگونگی برخورد حاکمیت با زندانیان سیاسی دیده نمی شود. بسیاری از آنها را با احکام سنگین در زندان نگه داشته اند. برخی را به بهانه هایی که هنوز برای ما روشن نیست به زندان های مخوف و هولناکی چون رجایی شهر فرستاده اند و عده ای معدود را با وثیقه های چند صد میلیون تومانی به مرخصی فرستاده اند. مرخصی هایی که گاه از زندان سخت تر و جانکاه تر است . همه ما در بلاتکلیفی به سر می بریم . پرسش های بسیاری ذهن ما را به خود مشغول کرده و قادر به یافتن پاسخی برای آنها نیستیم . چرا که حاکمیت و قوه قضائیه برای این پرسش ها پاسخی قانع کننده ، روشن و شفاف ندارد.

چرا فرزندانمان را بازداشت کرده اید؟ چرا آنها را در دادگاه های نمایشی حاضر کردید و کمترین اعتنایی به دفاعیات آنها و موکلانشان نشده است ؟ چرا آنها پس از ماه ها هنوز قادر به ملاقات با وکلایشان نیستند . چرا وکلای آنها از روند بررسی پرونده و نوع اتهام شان بی خبرند؟ چرا برای ماه ها آنها را در انفرادی نگه داشته اند و با چشمان بسته مورد بازجویی های خشن و خسته کننده قرار گرفته اند؟ چرا برای آنها احکامی صادر شده که خود قضات صادر کننده احکام اولیه نیز پس از تائید آن احکام در دادگاه های تجدید نظر ، اظهار تاسف می کنند و می گویند ما با این تصور که احکام صادره در دادگاه تجدیدنظر شکسته خواهد شد ،چنان احکام سنگینی صادر کردیم؟

آیا نباید جرم با مجازات هماهنگی داشته باشد ؟ این هماهنگی که یکی از ابتدایی ترین اصول قضائی است را باید در کدامین حکم دید ؟ احکام چندین ساله و اعدام ؟ وثیقه های های چند صد میلیون تومانی و بلاتکلیفی های طولانی و طاقت فرسا؟چرا باید بازجوها بر قضات و بازپرس ها مسلط باشند ؟ چرا کمترین استقلالی در قوه قضائیه دیده نمی شود ؟

ما مدتها براین باور بودیم که قوه قضائیه محل رجوع مظلومان و داد ستاننده از ظالمین است . اما رفته رفته از این قوه قضائیه ناامید شدیم و تنها امید به خدا داریم .

دادستان محترم تهران اخیرا گفته که بدترین گناهان کتمان حقیقت است . ما هم یک سال است که می گوئیم چرا حقیقت را کتمان می کنید .

بیائید شفافیت را در همه رفتارهایتان نشان دهید. آیا این شفافیت و عدم کتمان حقیقت نیاید برای حاکمان و صاحبان قدرت مورد توجه قرار گیرد . یک شهروند عادی ، یک زن خانه دار ، یک روزنامه نگار ، یک دانشجو و یک فعال حزبی چه چیزی را برای کتمان داشته که حتی پس از ماه ها بازجویی طاقت فرسا ، بر کسی معلوم نشده است ؟ آیا شفافیت و عدم کتمان حقیقت برای آنها در اولویت است یا برای صاحبان قدرت ؟

در هفته گذشته پنج نفر را در زندان اوین اعدام کرده اند . اعدام هایی که پر از ابهام در پروسه دستگیری ، بازجویی ، دادگاه ، چگونگی صدور حکم و اجرای حکم و حتی زمان اجرای آنها است. ما خانواده های زندانیان سیاسی با محکوم کردن نحوه اعدام واطلاع رسانی ناقصی که در باره این اعدام ها و رفتاری که با خانواده های داغدار آنها صورت گرفته ، نگرانی خود را بابت سرنوشت فرزندانمان اعلام می کنیم و از قوه قضائیه می خواهیم عدالت و شفافیت و عدم کتمان حقیقت را در برخورد با مسائل از خود شروع کند .

جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی

----

ما از اعدام و مرگ و انتقام بیزاریم!

دیگر جهان می‌داند ما صلح می‌خواهیم!
دیگر جهان میداند ما از اعدام و مرگ و انتقام بیزاریم!
راهپیمایی و گردهم آیی بزرگ ایرانیان در شهر کلن

ايران امروز: این بار در روز ۱۵ ماه مه میعادگاه آزادی خواهان ایران ابتدا میدانی (ابرت پلاتز) در شهر کلن بود. ۲۱ نهاد سیاسی، فرهنگی و حقوق بشری از شهرهای آخن، بن، کلن، دوسلدورف، اسن، دورتموند، بوخوم، مونستر... ایرانیان و ایراندوستان را به این راهپیمایی فراخوانده بودند.

شهر زیبای کلن در آفتابی درخشان می‌درخشید و باد گاهی آرام و گاهی تند به چهره‌ها و درختان می‌سایید. مردم کلن شادمان و پر جوش در پی خرید شنبه‌های خود بودند. اما ایرانیان: کردها، آذری‌ها، فارس‌ها، ترکمن‌ها، بلوچ‌ها و عرب‌ها، هر که را بپرسی و بخواهی شتابان و بی قرار هر جا که بود خود را به میعادگاه می‌رساند.

میدان پر و پر تر می‌شد. فشردن دستها و بوسه‌های دیدار راه سخن را در گلوهای گرم می‌گشود. کم کم زیاد شدند مردمان. سه نسل آمده بودند. اینجا و آنجا نسل چهارم یعنی نوباوگان را هم می‌دیدی.

میدان پر بود از عکس‌های پنج جوانی که رژیم جهل و جنایت جمهوری اسلامی جان‌های جوانشان را گرفته بود. همه جا شیرین، فرهاد، فرزاد، علی و مهدی نگاهت می‌کردند.

این بار بیش از همه کردها داغدار بودند و وسیع تر از همیشه دراین حرکت اعتراضی ایرانیان شرکت داشتند. راهپیمایی با شعارهای گرم و پرشور آغاز شد. تا کلیسای بزرگ در مرکز شهر کلن راه کمی نبود. اما شعارها به زبانهای آلمانی، فارسی و کردی بلند تر و گرم تر می‌شدند. مردم در شعارهای شان خواهان پایان دادن به رژیم دیکتاتوری و خواستار پشتیبانی جهانی از جنبش آزادیخواهانه ایران بودند. در راه جوانان سرودهای پر شوری را به کردی و فارسی می‌خواندند.

اوج راهپیمایی زمانی بود که راهپیمایان به مرکز شهر کلن و نزدیکی میدان بزرگ رسیدند. حالا دیگر شرکت کنندگان بیش از هزار نفر تخمین زده می‌شدند و می‌توانستی آلمانی‌های بیشتری را در میان ایرانیان ببینی. آنها دیگر ما را می‌شناسند. آنها دیگر می‌دانند ما چه می‌خواهیم. دیگر کسی نمی‌پرسد «مگر خانه و زندگی و فرزند و کار ندارید که هر هفته در خیابانها شعار می‌دهید». آنها دیگر می‌دانند ما خواهان آزادی هستیم، ما صدای میهنمان هستیم. میهنی که در بند دین سالاران و خودکامگان است. آنها می‌دانند که ما دیگر از اعدام و مرگ و انتقام بیزاریم. و تنها آزادی و دمکراسی برای ایران مان می‌خواهیم. در میدان مرکزی شهر جمعیت بازهم بیشتر شد و صدها رهگذر و توریست هم کنجکاوانه به این همایش ایرانیان توجه می‌کردند. اینجا مردم در دایره‌ای بزرگ جمع شدند و ابتدا همه جمعیت سرود پرشور کردی را با هم خواندند. همان سرودی که شیرین و فرزاد وسه یار دیگر در بامداد یکشنبه خونین در آخرین لحظاتی که تبهکاران اسلامی زندگی جوانشان را پرپر می‌کردند همصدا فریاد کرده بودند. اشک بود و اراده‌هایی که در هم گره می‌خوردند...

سخنرانان و پیام دهندگان به زبانهای آلمانی، کردی، فارسی و آذری مطالبشان را در این گردهم آیی فراموش نشدنی بیان کردند. از لحظات به یاد ماندنی این تجمع بزرگ زمانی بود که در میانه میدان جوانان نمایش زیبای پرچم را هم زمان با نواختن سرود ایران اجرا کردند.پرچم‌های سه رنگ با نشانه‌های مختلف بر دستان جوانان. انگار که نسل آینده می‌گفت این‌ها تنها نشانه‌هایی هستند. اما نشانه برجسته تر مائیم. ما مردمان ایران و ما در کنار هم هستیم! ایران از آن همه ایرانیان است با همه فرهنگ‌ها، خواستها و تعلقاتشان!

بدون تردید با شنبه ۱۵ ماه مه دوره‌ای دیگر در جنبش آزادیخواهانه ایرانیان خارج کشور آغاز گردید. دوره‌ای که اولین نشانه‌های آن همکاری‌های گسترده تر همه نهادها، کانون‌ها و سازمان‌ها خواهد بود.

حالا ایرانیان می‌دانند که همه مردمان این سرزمین پاره‌هایی از یک تن بزرگ‌اند و هر روز ممکن است گوشه‌ای از این تن بزرگ آماج تیرهای نابکاران قرار گیرد. اگر گوشه‌ای سکوت کند و در مقابل تبهکاران نایستد و هموطنان خود را تنها بگذارد نتیجه‌ای جز تنها گذاشتن خود بدنبال نخواهد داشت.

راه رسیدن به آزادی طولانیست و آینده همه ما ایرانیان را به خود می‌خواند.

تظاهرات بزرگ ایرانیان توسط نهاد‌های زیر فراخوانده شد و احزاب و سازمان‌های ایرانی با اطلاعیه‌هایشان و شرکت نیرو‌هایشان از تظاهرات ایرانیان در روز شنبه در همه جای جهان و از جمله کلن پشتیبانی کردند.

جمعیت کردهای مقیم کلن
جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران
کمیته همبستگی با اعتراضات مردم ایران- آخن
اتحاد برای ایران ( کلن – بن)
پشتیبانان دمکراسی و حقوق بشر اسن
مادران صلح - دورتموند
ایران آزاد- کانون دفاع از حقوق بشر، آزادی و دمکراسی (بوخوم، دورتموند)
گروه همبستگی با مادران عزادار ایران- کلن
کمیته جمعی از ایرانیان نورد راین وستفالن (کلن،اسن،دورتموند،دوسلدورف،بوخوم)
جمعیت پشتیبانی از مبارزات دموکراتیک مردم ایران کلن
جوانان و دانشجویان موج سبز کلن
تلاش – کانون حمایت از مبارزات مردم ایران
جوانان مستقل
اتحاد برای ایران (دوسلدورف)
پشتیبانان جنبش سبز - مونستر
انجمن پویا – کلن
چپ دمکرات آذربایجان (هئیت تحریریه سایت آذربایجان)
جوانان،دانشجویان و فعالان سیاسی مستقل ایرانی ( اویسپا)
خانه همبستگی مهر
و با پشتیبانی
کانون ره آورد آخن
انجمن زنان کلن

فیلم کوتاهی از گوشه‌ای از تظاهرات:

http://www.youtube.com/watch?v=q6j51EOpf-s&feature=player_embedded

شایان ذکر است رسانه‌های اینترنتی از یک طرف نقش موثری در سرعت دادن به شکل گیری تجمعات و گرد هم آئی‌ها و وسعت دادن به دامنه آنها دارند و از طرف دیگر با انعکاس خواستها و شعارهای تظاهر کنندگان در سطح بین المللی در بین ایرانیان، جنبش آزادیخواهی ایران را پویاتر و همبسته تر می‌سازند. این مهم اما فقط با تلاش‌های شبانه روزی کارکنان اصلی آنها میسر است.ایرانیان قدر دان زحمات و سهم موثر آنان در موفقیت راهپیمایی‌ها و گردهم آیی‌ها از جمله تظاهرات ۱۵ ماه مه کلن می‌باشند!

----

استقبال گسترده مردم مونیخ از مبارزه با مجازات اعدام در ایران

بیش از هزار تن از مومنان مسیحی و روشنفکران مونیخ از خانم مرکل و مقامات کلیسا خواستند که از مبارزه برای لغو مجازات اعدام در ایران پشتیبانی موثرتری به عمل آورند.

روز شنبه 15 مه (25 اردیبهشت) وقتی عکس های جان باختگان را در کنار پلاکارد «به مجازات اعدام در ایران پایان دهید!» و پرچم ایران به دیوار مقابل خروجی مترو مرکز فرهنگی گاستایگ مونیخ می آویختیم، مطمئن نبودیم که مونیخی ها به خواست ما توجه در خوری نشان دهند و متنی را که خطاب به خانم صدر اعظم مرکل و بزرگان کلیسا تهیه کرده بودیم، امضا کنند . تنها چند دقیقه وقت لازم بود تا با دیدن اشتیاق کسانی که اغلب برای رفتن به داخل سالن عجله داشتند ، ولی به رغم این، با گشاده رویی در صف امضا می ایستادند، این تصور عوض شود.

در حالی که در سالن اصلی، آقای امید نوری پور (نماینده مجلس آلمان) در مورد ضرورت اعمال فشار به حکومت ایران برای رعایت حقوق بشر سخنرانی می کرد، در بیرون شاهد گفتگو های اغلب داغ و جالب کسانی بودیم که در اطراف میز ما گرد آمده بودند. از دختران و زنان محجبه ترک تا مردان و زنان میان سالی که از نقاط دور دست به مونیخ آماده بودند تا در برنامه های کنگره چهار روزه مشترک کلیسا های کاتولیک و پروتستان شرکت کنند، در این گفتگو ها حضور داشتند. کم نبودند کسانی که در ثمر بخشی این گونه اقدامات تردید داشتند و بر این باور بودند که سیاست در آلمان از اقتصاد تبعیت می کند و ارباب اقتصاد علاقه ندارند با رنجاندن تهران، منافع کلان تجارت سالانه چند میلیاردی با ایران را به خطر بیاندازند. با این وصف از امضا دریغ نمیکردند و با لبخندی برای مان پیروزی آرزو می نمودند.

خانم هفتاد و چند ساله ای که پیش از ۲۲ خرداد سال گذشته از ایران دیدن کرده بود با حسرت و نگرانی می پرسید که به راستی برای این سر زمین زیبا و مردمان خوبش چه میتوان کرد و مرد ساده پوشی که هنگام امضا، از خشم قلم را در دستانش می فشرد ، زیر لب نجوا میکرد که برای کشوری با ان سابقه تمدن و فرهنگ، این حکومت مایه ننگ و شرم ساریست. او تنها کسی نبود که نامش با عنوان پروفسور همراه بود و کم نبودند کسانی که به قصد سنگین تر کردن وزن معنوی تومار ما، از ذکر عنوان دکتری خود دریغ نمی کردند.

گر چه هوای سردی که برای این وقت از سال دور از انتظار بود و بارانی که گاه و بیگاه می بارید ، پیشرفت کار را کند می کرد، اما استقبال خوب مردم، خستگی ساعت ها ایستادن در هوای سرد را جبران می کرد و به ما برای جمع آوری امضای بیشتر نیرو می داد و سرانجام با پایان یافتن برنامه های سالن سخنرانی، در بیرون هم توماری با بیش از هزار امضا فراهم آمد تا برای خانم مرکل و رهبران کلیساهای آلمان ارسال شود.
در فیلم کوتاه زیر تصویر تومارها و لحظاتی از آکسیون را مشاهده می کنید.
http://www.youtube.com/watch?v=FgZwK6iO5g4

تومار اول

صدراعظم آلمان، خانم دکتر آنگلا مرکل

بدین وسیله از شما درخواست می کنیم:

· از دولت ایران با تاکید بخواهید به اعدام ها پایان دهد.

از طریق نمایندگان دولت آلمان در مراجع مربوطه سازمان ملل خواهان انتصاب گزارشگر ویژه حقوق بشر برای جمهوری اسلامی ایران بشوید.

تومار دوم

رئیس کنفرانس اسقف های آلمان، سراسقف دکتر سولیچ

رئیس شورای کلیسای پروتستان در آلمان، آقای اشنایدر

حکومت جمهوری اسلامی ایران در سال 2010 به اعدام ها و به ویژه اعدام زندانیان سیاسی سرعت بخشیده است. در ابتدای امسال، برای اولین بار دو زندانی سیاسی به اتهام های مربوط به انتخابات اعدام شدند. در روز 9 مای 2010 نیز 5 زندانی سیاسی شامل 4 نفر از اعضای اقلیت قومی و تحت ستم کُرد، از جمله یک معلم و یک زن، به دار آویخته شدند. همان طور که می دانید این جکومت از نظر تعداد اعدام ها در جهان در مقام دوم پس از چین و از نظر سرانه اعدام به نسبت جمعیت در مقام اول جهان قرار دارد. هم اکنون هزاران نفر، از جمله 3 هزار نفر از شهروندان افغانستان، در ایران محکوم به اعدام هستند. حداقل 17 زندانی سیاسی کرد و حداقل 8 زندانی معترض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری 12 ژوئن 2009 و سرکوب های شدید پس از آن از این جمله اند. از سوی دیگر، حقوق اقلیت های مذهبی در ایران به شدت پایمال می شود. بیشترین سرکوب متوجه اقلیت های غیررسمی به ویژه بهاییان، فرقه های مختلف درویشان و نیز برخی از پیروان اسلام ِ سُنی به ویژه در بلوچستان و تا حدودی در خوزستان است. اما با وجود رسمیت مسیحیت در قانون اساسی، تمام کسانی که از اسلام به مسیحیت یا هر دین دیگری بگروند مرتد محسوب می شوند که در صورت محکومیت مجازات آن اعدام است. در نوامبر 2009 پرونده دو زن مسیحی به نام های مریم رستم پور و مرضیه امیری زاده اسماعیل آباد به اتهام ارتداد به دادگاه عمومی ارجاع شد.

بدین وسیله از شما درخواست می کنیم از دولت جمهوری اسلامی ایران با تاکید بخواهید:

به سرکوب پیروان اقلیت های مذهبی پایان دهد.
زندانیان عقیدتی را آزاد کند.
مجازات اعدام را لغو کند.

«مونیخ همیار ایران»

16 مه 2010

info@m-h-i.org

www.m-h-i.org

----

علیه موج اعدام های وحشیانه اخیر به پا خیزیم!

سحرگاه یکشنبه 19 اردیبهشت دژخیمان رژیم جمهوری اسلامی ایران 5 زندانی سیاسی را بدار آویختند. شیرین علم هولی، فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان پس از تحمل سال ها شکنجه های قرون وسطایی، با اتهامات جعلی در کشتارگاه اوین، اعدام شدند. رژیم ضد مردمی جمهوری اسلامی با اعدام مخالفین در بند، اوج زبونی و هراس خود را از جنبش اعتراضی مردم به نمایش گذارده است.

از بدو به قدرت رسیدن حکومت اسلامی، اعدام و کشتار زندانیان سیاسی و مخالفین سیاسی و عقیدتی همواره بخشی از رویکرد تمامیت این حاکمیت و همه جناح هایش بوده است. کشتار خلق کرد، اعدام های وسیع زندانیان سیاسی در فردای به قدرت رسیدن رژیم ضد مردمی جمهوری اسلامی و موج سرکوب و اعدامی که این روزها توسط رژیم براه افتاده است، بیانگر این واقعیت است که بدون زندان، شکنجه، اعدام و بدون سرکوب مستمر مبارزین و آزادیخواهان رژیم نمی تواند بر توده های به جان آمده و عاصی حکومت کند. سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی در تمامیتش در گرو تداوم جنبش آزادیخواهانه در جهت بر پایی جامعه ایست که در آن نشانی از سرکوب، تفتیش عقاید، زندان، زندانی سیاسی و بساط دار و شکنجه نباشد.

اعتصاب عمومی پیروزمندانه مردم در 13 مه 2010 در تمامی شهرهای کردستان ایران در اعتراض به اعدام 5 زندانی سیاسی که چهار نفراز آنان از فرزندان آزاده خلق کرد بودند، مشت محکمی بر دهان رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی بود.

بنابر اخبار واصله ، رژیم در صدد است 24 زندانی سیاسی دیگر را که 16 نفر آنها کرد هستند، به جوخه های اعدام بسپارد.

از تمامی انسان های آزادیخواه و مبارز دعوت می کنیم که با شرکت در گردهمایی روز چهارشنبه 19 ماه مه 2010 چهره سیاه رژیم جنایت پیشه جمهوری اسلامی را هر چه بیشتر در افکار عمومی افشا کرده، فریاد مقاومت زندانیان سیاسی و خلق های دربند ایران را به گوش جهانیان برسانند و با فشار به نمایندگی های جمهوری اسلامی در خارج از کشور، موچ اعدام های رژیم را متوقف کنند.

- انجمن کردهای مقیم فرانسه

- سازمان زنان هشت مارس (ایران – افغانستان) – پاریس

- اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران – پاریس

- همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران

- انجمن دفاع از زندانیان سیاسی – عقیدتی در ایران

پاریس 15 مه 2010

گردهمایی در مقابل سفارت جمهوری اسلامی در پاریس

چهارشنبه 19 مه 2010، ساعت 3 تا 5 بعد ازظهر،

Adresse : Place d’Iéna – 75016 Paris – Métro Iéna

----

فراخوان به تظاهرات

مشترکا علیه اعدام و سرکوب در جمهوری اسلامی ایران اعتراض کنیم!

رژیم جمهوری اسلامی ایران در سحرگاه ١٩اردیبهشت بطورمخفیانه ٥ مبارز راه آزادی را به دارآویخت.

فرزاد کمانگر، شیرین الم هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، چهار مبارز کرد و مهدی اسلامیان به دارآویخته شدند تا بدین وسیله با ایجاد رعب و وحشت ازاعتلای مبارزات مردم ایران علیه نظام جهل و اعدام جلوگیری شود. اما این کوردلان نمی دانند همانگونه که فرزاد کمانگر نوشت " اعدام و خشونت آغازی برای زایش مجدد خشونتی دیگراست به همین سادگی".

این جنایت که همان ادامه ٣١ سال سیاست سرکوب، اعدام، شکنجه، سنگسار و قتل عام زندانیان سیاسی در دهه ٦٠ میباشد، خشم بسیاری را در ایران و جهان برانگیخت ورژیم ازوحشت اعتراضات مردمی تا کنون اجساد ۵ زندانی سیاسی اعدام شده را به خانواده هایشان تحویل نداده است.

ما ضمن همدردی با خانواده های این جانباختگان ازمبارزه آنان برای دادخواهی عزیزانشان حمایت کرده ودراعتراض به اقدامات جنایتکارانه رژیم و برای قطع فوری احکام اعدام و آزادی همه زندانیان سیاسی عقیدتی و دراعتراض به احکام اعدام علیه شهروندان افغانی در این حرکت اعتراضی شرکت می کنیم.

زمان: یکشنبه١٦ مه ٢٠١٠ (٢٦ اردیبهشت ١٣٨٩) ، ساعت ١٣

U 3, Haltestelle Podbielskiallee مسیر تظاهرات از:

بطرف سفارت جمهوری اسلامی ایران

برگزارکنندگان:

انجمن رنگ انتخاب دموکراتیک

ایرانیان سکولار طرفدار آزادی و دمکراسی- برلن

جمعیت پشتیبانی از جنبش دمکراسی خواهی مردم ایران ـ برلن

شبکه جوانان ایرانی- برلن

کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران- برلن

کانون پناهندگان سیاسی ایران - برلن

بازگشت به صفحه اول

رجوع به مطالب مشابه

ارسال به: بالاترین :: دنباله :: تویتر :: فیس بوک :: دیگران