گفتنی است تا به حال اتحادیه‌های کارگری و نهادهای بین‌المللی به بازداشت و نگهداری وی در شرایط نامناسب اعتراض کرده و خواهان آزادی وی شده اند و مقاومت و اصرار وی بر احقاق حقوق کارگران، وی را تبدیل به "نماد" مبارزات کارگری کرده است. 

در تاریخ ۳۱ خرداد ماه گزارش شد که سازمان بین‌المللی کار در گزارش سالانه‏‏ ی خود اعلام کرده است که قوه قضاییه ایران با عفو منصور اسانلو موافقت کرده است، اما تا کنون چنین حکمی به وی و خانواده‌اش ابلاغ نشده است و علیرغم نیاز به درمان پزشکی، وی از مرخصی استعلاجی هم محروم است. به همین مناسبت جرس با خانم پروانه اسانلو گفتگویی ترتیب داده است که در پی می آید:

خانم اسانلو می توانید در خصوص آخرین وضعیت پرونده همسرتان توضیح دهید؟

دقیقا سه سال از آخرین بازداشت ایشان می گذرد و مجموعا چهار سال در زندان هستند و در این مدت سه سال هیچگونه مرخصی به ایشان داده نشده است. علی رغم پیگیری هایی که ما انجام دادیم و من و حتی خودشان به مراکز قضایی نامه نوشته اند و پزشک قانونی هم به خاطر بیماری های ایشان گفته اند که به خاطر شرایط پزشکی اشان نمی توانند زندان را تحمل کنند و باید شرایط ویژه برای ایشان اختصاص داده شود اما متاسفانه تا الان هیچکدام رعایت نشده است.ما برای آزادی مشروط نیز خیلی تلاش کردیم اما تا الان جوابی نداده اند و علی رغم تمام مشکلات جسمی که آقای اسانلو دارند و هم اکنون از درد شدید پا، ساییدگی مهره کمر، بیماری قلبی و ناراحتی های چشم رنج می برد و نیاز به مداوای جدی در خارج از زندان دارد اما در زندان هستند. الان ایشان در سالن هشت و در زندان رجایی شهر هستند.

آیا می توانید با ایشان ملاقات حضوری داشته باشید؟

بله ملاقات داریم البته یک ماه است که مرتب شده و یک هفته آقایان و یک هفته هم خانم ها یعنی من و مادر و خواهرشان به ملاقات ایشان می رویم. اما از نظر تماس تلفنی محدود هستند و براحتی هم نمی توانند صحبت کنند و هر بار مامور کنارشان نشسته است و این مسئله همسرم را خیلی ناراحت می کند که نمی تواند راحت با خانواده اش صحبت کند.

وضعیت روحی و جسمی آقای اسانلو چطور است؟

وضعیت روحی اشان که خوبست و علی رغم تمام فشارها سعی می کند روحیه اش را حفظ کند اما از نظر جسمی، دکتر پزشک قانونی برای ایشان یک سری آزمایشات داده اند که ایشان باید انجام دهند و چشمشان هم باید تحت کنترل پزشک خودشان باشد و باید به طور مرتب تحت معاینه قرار بگیرند همینطور کمر درد و پادرد هم دارند که با نرمش و ورزش سعی می کنند خودشان را حفط کنند.

آنطور که از اخبار بر می آید قوه قضاییه با عفو ایشان موافقت کرده است، پس چطور به مدت کوتاهی ایشان دوباره تحت بازجویی قرار گرفته اند و مورد اتهامی ایشان چیست؟

جریان عفو و آزادی همسرم اخیرا مطرح شد که ما هم این مسئله را شنیدیم و آقای وزیر کار که به خارج سفر کرده، قول داده است که زمینه آزادی آقای اسانلو را فراهم کند و هنوز از کم و کیف آن اطلاع نداریم و خود همسرم هم از این موضوع خبر ندارد و هنوز نمی دانیم چقدر این مسئله صحت دارد. ما همچنان منتظریم که آیا از سوی قوه قضاییه خبری می شود یا نه که تا الان متاسفانه هیچ خبری نشده است. پرونده ای برای ایشان بعد از عید  از طرف مسئولین زندان تشکیل شده که به بازپرس شعبه شش در رابطه با اینکه ایشان با عوامل ضد انقلاب ارتباط دارد و گویا یکشنبه هفته پیش از این اتهام تبرئه شده و فقط بابت تبلیغ علیه نظام باید به دادگاه انقلاب ارجاع شود.

آقای اسانلو اخیرا ملاقاتی با دادستان تهران داشتند آیا در این خصوص می توانید توضیحاتی بدهید؟

بله با دادستان در زندان ملاقات داشتند و آقای جعفری دادستان تهران هم  به ایشان گفته بودند درخواست آزادی مشروط و مرخصی همسرم را کرده اند اما از جاهای دیگر مانع ایجاد می کنند.

یعنی دادستان تهران نقش و اختیاری در پرونده ندارند و تصمیم گیرنده نهاد دیگری است؟

ایشان گفته بودند من "موافق" آزادی شما هستم اما باید پیگیری کنم.

طی هفته های گذشته اخباری مبنی بر ضرب و شتم خانم زویا صمدی عروس شما منتشر شد آیا عروستان فعالیت سیاسی دارند؟ و این برخوردها سابقه داشته است؟

این برخوردها به این شکل تا به حالا نبوده است. اما اخیرا عروس مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند. عروسم دچار مشکلات روحی شده و احساس امنیت نمی کند و بر اثر شدت ضرب و شتم دچار مشکل جسمانی شده است. عروسم مهندس است و اصلا آدم سیاسی نیست و حتی آقای اسانلو را نمی شناسد و فقط یکبار در شب نامزدی اش ایشان را دیده است. و عروسم را برای ملاقات پدر شوهرش هم به زندان راه نمی دهند. طی هشت ماه گذشته عروسم را تحت فشار می گذاشتند و حتی در ماه گذشته ایشان را تهدید تلفنی می کردند. یکبارهم قبل از عید در خیابان دو نفر لباس شخصی اسلحه می گذارند به پهلویش و می خواهند سوار ماشینش کنند که مردم می آیند و مداخله می کنند. تلفنی هم تهدیدش می کردند و به شعبه دادگاه احضارش می کردند و یکبار هم خودم رفتم اما آنها این تهدیدات و احضارات را انکار کردند. تلفن ها از سوی افراد ناشناس بود و شماره هم نمی افتاد به همین خاطر ما هم قضیه را جدی نمی گرفتیم تا اینکه دوم تیرماه این اتفاق افتاد.  تا حدی این اتفاق ناگوار بود که آقای مهدی کروبی که سالیان سال رئیس مجلس بودند و از پایه گذاران این نظام و از یاران نزدیک امام خمینی بودند تحت تاثیر قرار گرفتند و به عیادت عروس و خانواده اسانلو آمدند و این حرکت به ما "روحیه" داد و متوجه شدیم که آقای کروبی با تمام مشکلاتی که دارند از مشکلات ما هم غافل نیستند.

آیا این برخوردها از سوی نیروهای خودسر انجام می شود یا تحت نظارت نهادی هستند؟ و آیا در این خصوص به جایی شکایت برده اید و پاسخ دستگاه قضاییه کشور به اینگونه برخوردها چیست؟

در این رابطه من و خانواده عروسم به نه جا شکایت برده ایم اما تا الان کسی پاسخگو نبوده و هیچ نتیجه ای نگرفته ایم. دستگاه قضایی هم هیچ جوابی به شکایات ما نداده است. اما باید بگویم افراد معمولی نمی توانند این اقدامات غیرقانونی را در خیابان انجام دهند و این افراد با امنیت کامل این کارها را انجام می دهند. در خیابان در ایستگاه مترو طرشت عروسم را بغل زده اند و برده اند و بعد از ضرب و شتم در زیر پل سیدخندان رهایش کرده اند، چطور ممکن است افراد معمولی با خیال راحت این کار را بکنند؟ این کار کسانی است که با "امنیت کامل" این برخورد را کرده اند.

خانم اسانلو به عنوان آخرین سوال چه صحبت و درخواستی از مسئولان و بویژه از دستگاه قضاییه کشور دارید؟

در تمام مدتی که آقای اسانلو در زندان بودند مشکلات مالی و امنیتی داشتیم.  بعد از ۲۶ سال سابقه کار در شرکت واحد ایشان را اخراج و حقوق و مزايایش را قطع کرده اند و به همین سبب  وضعيت مادی خانواده تحت تاثير اين مسئله قرار گرفته است . دو تا هم پسر دارم که یکی از آنها متاهل است و کار مشخص و ثابتی هم ندارد و اینها در کنار برخوردهای اخیری است که با ما و عروسمان داشتند. اما با تمام این مشکلات سوال من از مسئولین این است که چرا همسرم که سه سال است در زندان است نباید از "حقوق اولیه" یک زندانی برخوردار باشد به مرخصی بیاید و از حق آزادی مشروط استفاده کند و شرایط بهتری برایش در نظر گرفته شود؟چه کسی باید پاسخگوی ما باشد؟  و ما از چه کسی می توانیم غیر از مسئولان قضایی کشور انتظار داشته باشیم؟

با تشکر از فرصتی که در اختیارمان گذاشتید.