_{زندانی سیاسی بهروز جاوید طهرانی}

بیاینیه زندانی سیاسی بهروز جاوید طهرانی به مناسبت 10 اکتبر روز جهانی علیه اعدام که خود شاهد اعدام 137 نفر در طی مدت بازداشتش در زندان بوده است برای "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" ارسال شده است که در اختیار عموم قرار می گیرد.

به یاد 137 تن از هم بندیان و دوستانم که با جرایم عادی یا سیاسی در طی این 10 سال تا آستانۀ چوبۀ دار بدرقه نمودم و شرم از این عمل پلشت بشری نگذاشت به چشمانشان نگاه کنم. اعدام،جنایت قانونی دهم اکتبر مصادف با 18 مهر روز جهانی مبارزه با اعدام بهانه ای شد تا اینجانب ضمن محکوم کردن این عمل قبیح و ضد انسانی چند نکته کوتاه را که در خور این جستار باشد به استحضار شما برسانم.

این جنایت بدوی که هم اکنون نیز در بسیاری از  کشورها  نیز اجرا می شود تماما ریشه در فرهنگ قرون وسطایی دارد. اگر به سیر تکوینی کتب الهی نظر بیفکنیم به سراسر در می یابیم که در زمانی حکم سنکسار ،اعدام (یا همان قتل شرعی )و همچنین قطع عضو و شلاق صورت می گیرد که مردم در حالت کوچ نشینی و بیابان گردی و در یک کلام بدویت بسر می بردند.

به نظر شما زمانی که در قوم بنی اسرائیل خدواند هم هنوز صاحب بیت نشده بود و در خیمه زندگی می کرد!(اشاره به زمانی که قوم بنی اسرائیل به سرزمین موعود وارد شدو صدها سال خداوند خیمه عبادت پرستش نمودند تا اینکه در زمان حضرت سلیمان بنای بیت المقدس گذارده شد) با مجرمین و هنجارشکنان جامعه چگونه غیر از این می توانستند رفتار کنند و یا در زمان اعراب تازه دست و رو از جاهلیت شسته آیا راهی جز شلاق،قطع عضو،اعدام یا سنکسار برای اصلاح و تامین آن جامعه موحش عقب افتاده میشود دید که غریب به اتفاقشان بادیه نشین بودند؟(لازم به ذکر است مجازات سنکسار در کتاب مقدس مسلمانان وجود ندارد و تنها با اسناد با روایت دست چندم از حضرت محمد که آیه های 15 و 16 سوره نسوان نیز  نقل می کند مسلمانان اقدام به سنکسار می نمایند).   

حال ما را چه شده است که در عصر پست مدرنیست تازه به احکام بدوی گشته ایم ؟! آیا تاکنون  گام های آخر یک محکوم به اعدام را دیده اید و یا سعی کرده اید در چشمانش نظری کوتاه بیاندازید؟ آیا به نظر شما اقدام یک جنایتکار که در حالت جنون یا عصبانیت ،بدون برنامه ریزی یا با برنامه ریزی ،کم هوش یا با هوش ،اقدام به سلب حیات از یک یا چند نفر می کند زشت تر و تاسف بارتر است یا اقدام اکیپی از انسانهای فوق العاده با هوش حقوق دان و کار کشته از دادستان تا وکیل و قاضی وهیئت منصفه که ماه ها بلکه سالها بصورت سازمان یافته و کاملا حرفه ای تلاش می کنند تا از یک نفر با گناه یا بی گناه سلب حیات نمایند؟

آیا وقتی چنین تیم مجربی به عنوان یک  ارگان بشری به خود اجازه سلب نفس می دهد آیا تعجب برانگیز است انسانهایی با ضریب هوش کمتر و بدون سازمان دهی و پشتوانه قانون نیز این حق را برای خویش قائل شوند متاسفانه  حقیر در زندان به منابع آماری دسترسی  ندارم ولی آنچه در گذشته خوانده بودم به من ثابت می کرد در کشورهای که مجازات اعدام وجود ندارد و هیچ موجود زمینی به خود اجازه نمی دهد از نیابت خدا یا قانون یا عدالت از انسانی سلب حیات کند به مراتب آمار جنایت علی الخصوص قتل عمد بسیار پایین تر است. این آمار در مقایسه بین ایالتی که مجازات اعدام لغو نموده اند و آنهایی که همچنان این مجازات را هر چند اندک اجرا می کنند بسیار نمود پیدا می کنند.

در این فرصت کم تنها از تقبیح اعدام در جرایم و بزه کاریهای اجتماعی سخن به میان آورده ام و به ذکر چند دلیل و برهان کوتاه بسنده نمودم. محکومیت اعدام مخالفین سیاسی و مبارزین به هر دلیلی به گمان بند برای همه اظهر و من الشمس می باشد و آن را به مجالی دیگر وا می گذارم. با سپاس از اینکه  به قلم این حقیر  از کنج زندان توجه نمودید آرزوی روزی را دارم که در هیچ کجای کره خاکی مجازات اعدام ،سنکسار ،قطع عضو و شلاق نداشته باشیم وبه تبع آن نیز شاهد آرمان شهری به بزرگی زمین باشیم که در آن هیچ جنایتی رخ ندهد و همه در سلم و صلح در کنار هم زندگی نمایند

زنده باد آزادی

بهروز جاوید طهرانی

زندان رجائی شهر کرج

دهم مهر 1389

بند 2 سالن 4

----

حسين رونقی ملکی دست به اعتصاب غذا زد