به نام تمامی زنان قربانی خشم و خشونت،
بار دیگر مشت های گره شده و فریادها در محکومیت خشونت علیه زنان بالا رفت.
فریاد ، فریاد ، فریاد
از واژه های نام آشنای خشونت ، قربانی ، تحقیر ، شکنجه و تجاوز. واژه های غریبی نیست . واژه هایی  که قرنها به مانند حصاری است به دور زنان، زنجیرهایی از تعصب و بی عدالتی به دست و پای زنان ، تازیانه ای بر جسم و روح زنان چرا که زن بودن گناهی است بزرگ زن گناهکار و شایسته نهایت خشونت ها به زعم زن ستیزان.
باز هم فریاد ، فریاد ، فریاد
از قتل های ناموسی ، از قربانی شدن زنان به دلیل تعصب مردان ، از ازدواج های زودهنگام و اجباری، ترک تحصیل اجباری ، رام کردن و تربیت زنان زیر ضربات مشت و لگد و معلولیت جسمی و روحی زنان بدلیل خرافات و تعصب ، تحقیر زنان با واژه هایی همچون جنس دوم ، شیطان ، برده ، موجودی پست ، سوء استفاده جنسی ، بی عدالتی های اقتصادی و احتماعی در حق زنان.
خشت به خشت دیوارهای سالن کنفرانس های بین المللی جزء به جزء این کلمات را در خود حفظ کرده اند و سال به سال مروری دگرباره میکنند:
 اما بگذارید امسال به گونه ای دیگر ، با واژه هایی دیگر خشونت علیه زنان را فریاد بزنیم . چرا که در یکسالی که گذشت بیش از پیش شاهد خشونت های قرون وسطایی علیه زنان در کوچه ها ، خیابان ها ، بیدادگاهها و زندان ها توسط حکومت زن ستیز حاکم در ایران بودیم . خشونت هایی همچون بازداشت ، تحقیر ، شکنجه ، تجاوز ، اعدام زنان آن هم توسط حکومتی که با بی شرمی هر چه تمام تر در سازمان های بین المللی و حقوق بشری ادعای آزادی ، برابری ، تکریم و برابری حقوق زنان را سر می دهد.

فریاد بزنیم آن هنگام را که زنان در خیابان ها به جرم بد حجابی مورد تحقیر ، خشونت و بازداشت قرار گرفتند. فریاد بزنیم آن هنگام را که زنان در زیر باتوم و چکمه های ایادی حکومت له شدند.

فریاد بزنیم نداها را ، فریاد بزنیم ترانه ها را که در زندان ها مورد خشونت و تجاوز قرار گرفتند و جسم پاکشان به آتش خشم حکومت سپرده شد.فریاد بزنیم شیرین ها را که به جرم داشتن عقیده به چوبه دار سپرده شدند فرح را در انتظار اعدام فریاد بزنیم.
فریاد بزنیم دختران را که به جرم مسیحیت شکنجه های قرون وسطایی را تحمل کردند. فریاد بزنیم دختران و زنان را که به جرم بهائیت تف ها و تحقیر ها را تحمل کردند.

فریاد بزنیم آن هنگام را که زنان در اتاق های بازجویی سیلی ها و لگدهای بازجویان را به جرم زن بودن و محکوم بودن به سکوت بیداد را فریاد زدند.

فریاد بزنیم آن هنگام را که مادران سیاه پوش به جرم دادخواهی مورد خشونت و هجوم وحشیانه ایادی زن ستیز حکومت قرار گرفتند.

امسال در مقابل تمامی ادعاهای دروغین حکومت ، تمامی خشونت های رواداشته شده بر جسم و روح زنان ؛ دامن زدن به تعصبات قومی ، ملی و مذهبی توسط حکومت که اولین قربانیان آن زنان هستند می ایستیم و محکومیت خشونت علیه زنان را توسط تمامی حکومت های استبدادی بویژه حاکمان مستبد در ایران فریاد می زنیم.

بخش زنان فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

3 آذر 1389

----

به دنبال اعتصاب غذا هنگامه شهيدی به بهداری زندان اوين منتقل شد

يک منبع نزديک به هنگامه شهيدی روز نامه نگار وزندانی عقيدتی به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت که وی به دليل نامساعد بودن وضعيت جسمی اش در بهداری اوين بستری شد. هنگامه شهيدی که در روز ۶ آبانماه برای مرخصی استعلاجی موقتا از زندان اوين آزاد شده بود، روز ۲۴ آبانماه در پی عدم موافقت با تمديد مجدد مرخصی استعلاجی به زندان بازگشت و به علت ناتمام ماندن مرخصی استعلاجی و عدم اطلاع از علت بازگشت و تمديد نشدن مجدد مرخصی در بدو ورود به زندان دست به اعتصاب غذا زد که در پی ادامه اعتصاب غذا به علت وخامت حال در بهداری اوين بستری شد.

----

کمپين بين المللی حقوق بشر: امروز پانصد روز از بازداشت مسعود باستانی، روزنامه نگار وزندانی عقیدتی می گذرد.  همسر او مهسا امر آبادی با اظهار اینکه آنها همچنان منتظر مرخصی وی هستند و امیدوار است که با آمدن نماینده کمیسیون حقوق بشر به ایران اوضاع کمی تغییر کند به کمپین المللی حقوق بشر در ایران گفت: « ۵۰۰ روز از بازداشت مسعود می گذرد بدون اینکه او حتی یکساعت به مرخصی آمده باشد. مشکل دندان درد مسعود همچنان ادامه دارد البته مجبور شد که بالاخره به درمان زندان تن دهد اما احتیاج به جراحی لثه دارد و فقط درمان جزیی روی دندانش صورت گرفته که جلوی دردش گرفته شود بهرحال ما منتظریم تا با مرخصی و جراحی لثه او در بیرون از زندان موافقت شود. ما خودمان هم نفهمیدیم که چرا به بعضی از زندانیان حق مرخصی داده نمی شود ، یعنی مسعود حتی واجد شرایط یک روز مرخصی هم نیست .بهرحال ما همچنان منتظر مرخصی هستیم چون حق هر زندانی مرخصی گرفتن در طول محکومیتش است.»

مهسا امر آبادی که خودش نیز چندی پیش به اتهام تبلیغ علیه نظام به یکسال حبس تعزیری محکوم شد با اشاره به احتمال آمدن نماینده کمیسیون حقوق بشر به ایران گفت : « امیدوارم هر چه سریعتر این نماینده به ایران بیاید اما این طور نباشد که فقط به دیدن چند نماینده دولتی اکتفا کند. من امیدوارم که برای ملاقات با خانواده های زندانیان سیاسی اقدام کند چرا که ما شاهدان زنده نقض حقوق بشر که در ایران هستیم. ما شاهدان ستمی هستیم که در طول نزدیک به دو سال بر ما و نزدیکانمان رفته است و چه کسی بهتر از ما می تواند وضعیت حقوق بشر در ایران را توضیح بدهد . بهرحال امیدوارم ایشان اگر به ایران آمدند ما را هم ببینند تا بلکه اتفاقی بیفتد.»

همسر مسعود باستانی که هر دو هفته یکبار به ملاقاتی همسرش به زندان رجایی شهر کرج می رود در خصوص اوضاع و احوال دیگر زندانیان سیاسی هم بند مسعود نیز گفت: « در روز ملاقاتی ما خانواده های زندانیان سیاسی یکدیگر را می بیینم ، اصولا زندانیان سیاسی با هم برای ملاقاتی آورده می شوند یعنی در زمان ملاقات از دیگر زندانیان جدا هستند که این مزیتی هم برای ماست. ما همه را با هم می بیینم . همه آنها اگر چه در وضعیت جسمی خوبی نیستند و بهرحال زندان فشارهای روحی می آورد اما به شدت روحیه های بالای دارند و معتقدند که این هزینه ها بی ثمر نخواهد بود و حتی به ما هم روحیه می دهند و پیگیر خبرهای بیرو ن از زندان هستند.»

مهسا امر آبادی نیز خود به اتهام تبلیغ علیه نظام از طریق نوشتن در مطبوعات محکوم شده است او درباره وضعیت پرونده خود گفت: « گویا وکیلم تقاضای تجدید نظر داده است اما هنوز شعبه تجدید نظر من مشخص نشده است. اما واقعیتش من امیدوار به تجدید نظر نیستم . چون بر اساس تجربه دیده ایم که این دادگاه ها بیشتر در نقش تایید نظر دادگاه بدوی عمل می کنند.»

این روزنامه نگار محکوم به زندان در ادامه به کمپین گفت: « به نظرمی رسد نهادهای دیگری پشت پرونده من هستند چون در پرونده ام مصاحبه های بعد از آزادی من و عکس های کسانی که بعد از آزادی به دیدن من آمده بودند وجود داشت و من فکر نمی کنم که آقای مقیسه، رییس دادگاه خودش رفته باشد در اینترنت و این عکس ها و مصاحبه ها را پیدا کرده و پرینت ازآنها گرفته باشد. این ها در پرونده من بود و انگار مدرکی برای افزایش جرم من بود و باعث موضع گیری قاضی می شد. بهرحال من حدس می زنم که حکمم در دادگاه تجدید نظر هم تایید شود.»

این روزنامه نگار ادامه داد: « اصل بدیهی این است که کسی تمایل به زندان رفتن ندارد و من هم اصلا این آمادگی را ندارم اما اگر قرار باشد که هزینه بدهیم قطعا خون من رنگین تر از کسانی مانند شبنم مدد زاده ، بهاره هدایت ومهدیه گلرو نیست.»

مسعود باستانی ، روزنامه نگار در ۱۴ تیرماه ۱۳۸۸ در جریان وقایع پس از انتخابات ریاست جمهوری نیز دستگیر شد. او در این روز برای رسیدگی به وضعیت همسرش که روز پس از انتخابات بازداشت شده بود، به دادگاه انقلاب رفته بود. علت بازداشت وی فعالیت در وب‌گاه جمهوریت عنوان شد و در نهایت به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد. او از اسفندماه سال گذشته تا کنون در زندان رجایی شهر کرج است. مهسا امر آبادی همسر او نیز به تازگی به یکسال حبس تعزیری در دادگاه بدوی محکوم شده است.

----

اعظم افشاريان مادر نازنين خسرواني، روزنامه نگار زنداني: آقای دادستان!اجازه بدهید با فرزندم ملاقات کنم

کلمه: نزدیک به بیست روز از بازداشت نازنین خسروانی، روزنامه نگار می گذرد اما او تنها یک بار با خانواده اش تماس تلفنی داشته است . این بی خبری موجب نگرانی شدید خانواده نازنین شده است . مادر نازنین هر روز ، برای پی گیری وضعیت دخترش به مراجع قضایی مراجعه می کند و باقیمانده روز را نیز پای تلفن در انتظار شنیدن صدای دخترش می گذراند. انتظاری که به گفته او جانکاه است.

خبرنگار کلمه، از آخرین پی گیری های مادر نازنین درباره علت بازداشت این روزنامه نگار پرسیده است :

خانم خسروانی، از آخرین وضعیت نازنین برای مان بگویید ؟ آخرین باری که با او صحبت کردید چه زمانی بود؟

من به جز یک بار که نازنین زنگ زد دیگر از او اطلاعی ندارم . صحبت اش هم چند ثانیه بیشتر طول نکشید که اطلاع داد در زندان اوین است .هیچ صحبت دیگری بعد از این تلفن با او نداشتم و هیچ تماسی دیگری هم نگرفته است. یعنی دقیقا دو هفته است که از دخترم بی خبرم .

وضعیت روحی و جسمی دخترتان چگونه بود ؟

روحیه اش هم زمان بازداشت عالی بود و هم وقتی که چند روز بعد از بازداشت زنگ زد. اما از وضعیت جسمانی اش خبری نداریم. حتی نمی دانم قرص هایش را می دهند یا نه . با توجه به اینکه دارو برای قلبش استفاده می کند، در حال حاضر نگران وضعیتش جسمانی اش هستیم.

آیا نازنین در سلول انفرادی نگهداری می شود ؟

بله.در آن تماس تلفنی گفت که در سلول انفرادی به سر می برد و با توجه به اینکه تاکنون تماسی نداشته است، حتما همچنان در انفرادی به سر می برد .

آیا تا به حال موفق به ملاقات نازنین شده اید ؟

خیر . هر روز هم به مراجع مختلف مراجعه می کنیم اما می گویند نازنین ممنوع الملاقات است.

دلیل ممنوع الملاقات بودن او چیست؟ یعنی می خواهیم بدانیم برای پی گیری این موضوع به چه مراکزی مراجعه کرده اید و آنها دقیقا چه پاسخی دادند ؟

هیچ توضیحی به ما نمی دهند و فقط می گویند ممنوع الملاقات است. ما هر روز به دادستانی و دادگاه انقلاب و زندان اوین مراجعه می کنیم اما هر بار هم با درهای بسته روبرو می شویم.

دیگر در این مدت به چه جاهایی سر زدید؟ آیا مسولان قضایی پاسخ مشخصی درباره علت بازداشت نازنین به شما دادند؟

ما هر روز به مراجع قضایی مراجعه می کنیم از جمله بارها به دادستانی رفته ام اما هنوز از دلیل بازداشت نازنین بی خبریم و هیچ کس در این باره پاسخگو نیست.

دختر شما مدتی بود در هیچ روزنامه ای فعالیت نداشت فکر می کنید دلیل بازداشت او چیست ؟آیا فعالیت خاص سیاسی داشت

نازنین بیشتر از یک سال و نیم بود که با هیچ روزنامه ای کار نمی کرد و هیچ گونه فعالیت سیاسی هم در این مدت نداشته .من مطمئن هستم که بازداشت او تنها یک سوء تفاهم بوده است .

این روزها در نبود دخترتان روزهایتان را چطور می گذرانید ؟در یکی از مصاحبه هایتان گفته بودید مدام پای تلفن و منتظر تماس تلفنی اش هستید ؟

از صبح تا ظهر که روزمان برای پی گیری وضعیت نازنین در مراجع قضایی می گذرد و از ظهر هم در کنار تلفن به امید شنیدن صدای دختر نازنینم هستم متاسفانه این انتظار جانکاه است و تاکنون هم به نتیجه ای نرسیده ایم

از مسوولان قضایی چه در خواستی دارید ؟

از مسوولان قضایی بویژه دادستان تهران که خیلی ها در باره الزامش به قانون صحبت می کنند، تقاضای رسیدگی و پیگیری به وضعیت دخترم را دارم . امیدوارم هرچه سریعتر این سوء تفاهم برطرف شود و نازنین ما به خانه بازگردد.آقای دادستان! تا آن موفع که نازنین بازگردد، لااقل اجازه بدهید که با فرزندم ملاقات کنم و از سلامتش مطمئن بشوم.شنیده ام شما مخالف این برخوردهای غیرقانونی هستید پس خودتان به داد ما برسید.

----

درخواست ۸ روشنفکر ايرانی از دبيرکل سازمان ملل برای آزادی ابراهيم يزدی