بیانیه دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران
«۱۶ آذر روز عزای عمومی دانشگاه علم و صنعت»

دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در آستانه فرارسیدن ۱۶ آذر، این روز را "عزای علم و صنعت" عنوان کرده و خواستار "معرفی قاتلین فرزندان ملت و محاکمه آنها در برابر دیدگان مردم" شدند.

به گزارش دانشجو نیوز، دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در قسمتی از این بیانیه آورده اند: "ضمن محکوم نمودن تهدید و بازداشت فعالین دانشجویی کشور و تقاضای آزادی برای تمام زندانیان سیاسی، در حمایت از خانواده مظلوم آسا و برای ارج نهادن به مقام انسانیت، روز ۱۶ آذر ماه که نماد پیوند دانشگاه و جامعه است را روز عزای علم و صنعت عنوان کرده و در ساعت ۱۲ ظهر روز سه شنبه ۱۶ آذر ۱۳۸۹ با نمادهای مشکی و سکوت به نشان پایبندی بر مبارزهی مسالمت آمیز، در پارک شهید آسا حاضر میشویم تا بر صبر و استقامت مان تاکید کنیم و نشان دهیم دانشگاه همواره زنده است."

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

(۱۶ آذر، روز عزای عمومی علم و صنعت)

از زمانی که نهاد دانشگاه در ایران تاسیس شد تا امروز، همواره اصحاب قدرت با دانشجویان آگاه برخورد خصمانه داشتهاند و جالب آنکه علیرغم تمام فرازونشیبها و تحولات تاریخ معاصر ایران، صورت این مساله تغییر نکرده و همچنان به عنوان مسالهای حلناشدنی باقی مانده است. به دلیل نگرش و سوءِظنی که حاکمان نسبت به نهاد دانشگاه و دانشجویان دارند، همواره از فهم و درک تحولخواهیِ دانشجویان بازمانده و در مقاطعی به واکنش و مقابلهی سخت با آنها برخاستهاند؛ که در کوتاهمدت، ظاهرا غلبه یافته اند. اما جنبش دانشجویی نشان داده که هیچگاه در برابر ظلم، بیداد، استبداد و استثمار سکوت نخواهد کرد و با سلاح تفکر، پایههای استبداد و ظلم را در خواهد نوردید و با دو خاصیت اصلی خود، یعنی آرمانخواهی و استقلال از قدرت، همواره حکومتهای مستبد را به چالش کشیده و سایههای ترس را از حریم جامعه زدوده است. مبارزه با فقر، تلاش برای آزادی، عدالت و برابری، همواره در متن حرکات فعالان دانشجویی بوده و خواهد بود.

عجبا که ۵۷ سال پس از کودتای ۱۳۳۲، سایه ی اقتدارگرایی و قدرتطلبی حاکمان هنوز بر سرزمینمان باقی است. حاکمانی که داعیه اختیارات مطلقه دارند، اما مسئولیت مطلق های را بر عهده خود نمی بینند. نمیتوان گفت زمام همه امور در دست یک نفر باشد؛ اما زمانی که فجایعی مانند کشتارهای ۲۵ خرداد، ۳۰ خرداد و روز عاشورا (۶ دی) اتفاق افتاد، اعلام شود اغتشاشگران در لباس پلیس بودند؛ لباس شخصی های معلوم الحال از آمریکا و اسرائیل و انگلستان خبیث آمده بودند؛ زندان غیر استاندارد بود و یا در جریان زیر کردن مردم توسط ماشینهای نیروی انتظامی، «ماشین» مقصر شناخته شود نه ماموران! هنوز پرونده متهمان جنایات کهریزک بلاتکلیف است؛ عجیب است حکم اعدام جوانان معترض چه زود صادر میشود و پرونده قاتلین کهریزک چه دیر بررسی میشود! از ابتکارات اقتدارگرایان اینکه برای فشار بر فعالین سیاسی، آنها را در بند محکومین جرایم سنگین و خطرناک حبس میکنند. هنرشان این باشد که با مشت و لگد و با به کار بردن الفاظ رکیک و یا با فرو کردن سر زندانی سیاسی در سطل مستراح سلول، او را وادار به اعترافات خیالی کنند. امروز در جواب همه سوالهایمان بیش از همیشه تنها شاهد «دشمن دشمن...» گفتن های دست اندر کاران و مسئولین هستیم.

ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در کنار خانواده شهید آسا ایستاده ایم و به دنبال معرفی قاتلین فرزندان ملت و محاکمه آنها در برابر دیدگان مردم هستیم. صد حیف؛ با تمام پیگیری های انجام شده در رابطه با قتل ناجوانمردانه کیانوش، پاسخی جز فشار مضاعف نیروهای امنیتی بر خانواده مظلومش ارایه نشده است. این چه عدالتی است که بجای دادگستری، بیدادگستری شود و نیروهای امنیتی و اطلاعاتی، زندگی را بر مادر کیانوش سخت کنند و در ازای هر سوال او در مورد پیگیری پروندهی فرزندش، با دستگیری برادران کیانوش و تهدید دیگر اعضای خانواده، داغی تازه بر دل مادر بنشانند.

ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در شهادت مظلومانه کیانوش آسا و تمام خون‌های به ناحق ریخته شدهی شهدای جنبش سبز عزاداریم. یاد میکنیم از تمام زندانیان گمنام خصوصا دانشجویان در بند و درود میفرستیم بر صبر و استقامت خانوادههای قربانیان -که بخاطر فشار نیروهای امنیتی و البته شاید سهل انگاری ما- تاکنون نامی از آنها برده نشد. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت، با دلی پر درد از شهادت کیانوش، اخراج ۴ تن از یاران دبستانی، دهها ترم محرومیت از تحصیل، تبعید و بازداشت و زندانی کردن فعالین، تلاش برای تعطیل کردن شورای صنفی دانشجویان، فشار بر کانونهای فرهنگی، جلوگیری از انتشار نشریات منتقد در دانشگاه، احضار و تهدید دانشجویان توسط وزارت اطلاعات، فشار بر اساتید دگراندیش و اخیرا تهدید دانشجویان به برخوردهای خودسر از سوی شبه نظامیان در دانشگاه؛ همچنان بر سر پیمانی که با ملت بسته ایم استواریم. ما آگاهیم که این روزها ارگان بسیج علم و صنعت به عنوان یک نهاد شبه نظامی، وظایف خود را به گروههای دیگر! در دانشگاه محول کرده، تا ننگ عمل بر ضد دانشجو بیش از این دامان ایشان را لجنمال نکند. ما دانشجویان سبز علم و صنعت، اسیر این دسیسه نخواهیم شد؛ هرچند دیگر نیازی نیست از اعمال شنیع این گروههای دولتی که حوادثی چون هجوم وحشیانه ۸ دی ماه ۱۳۸۸ را رقم زد، پرده برداریم. فضای تکصدایی مورد نظر مدیریت دانشگاه و تهدید و حمله به دانشجویان، نه تنها افتخاری برایشان ندارد؛ بلکه شبیه همان ذهنیت استبدادی و رویه‌های پیش از انقلاب است.

ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت ایران، ضمن محکوم نمودن تهدید و بازداشت فعالین دانشجویی کشور و تقاضای آزادی برای تمام زندانیان سیاسی، در حمایت از خانواده مظلوم آسا و برای ارج نهادن به مقام انسانیت، روز ۱۶ آذر ماه که نماد پیوند دانشگاه و جامعه است را روز عزای علم و صنعت عنوان کرده و در ساعت ۱۲ ظهر روز سه شنبه ۱۶ آذر ۱۳۸۹ با نمادهای مشکی و سکوت به نشان پایبندی بر مبارزهی مسالمت آمیز، در پارک شهید آسا حاضر میشویم تا بر صبر و استقامت مان تاکید کنیم و نشان دهیم دانشگاه همواره زنده است. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در کنار همه ملت ایران، استقلال و آزادی را فریاد میزنیم و با قامتی تکیده از تهدید و احضار و زندان، اعلام میکنیم بر عهد خود برای اصلاح حکومت پایبندیم و با تاکید بر ضرورت احیای اخلاق به مثابه فصل مشترک و پیوند دهنده حیات اجتماعی مردم ایران، در تلاش خود برای اجرای حقوق اساسی ملت، لحظهای سستی نخواهیم کرد.

زنده باد یاد و خاطره کیانوش آسا
شهید سبز دانشگاه علم و صنعت

بیانیۀ انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی‌خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران
در گرامیداشت روز دانشجو

انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی‌خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، در بیانیه ای به مناسبت روز دانشجو، این روز را "نماد ایستادگی و همراهی دانشجویان با یکدیگر" دانستند.

به گزارش دانشجونیوز، در قسمتی از بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی‌خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، آماده است: "انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی‌خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران امیدوار است در افت و خیزهای روند آزادی خواهی و حرکت به جلوی ملت ایران هر چه زودتر به نقطه و گره‌گاه های وصل و نشاط و تحرک برسیم و بتوانیم بار دیگر خودمان بر سرنوشت خودمان حاکم باشیم. همچنین امیدواریم ۱۶ آذر امسال شاهد حضور پر شکوه دانشجویان آگاه در صحنۀ مطالبات بر حقمان باشیم و مسئولان و حاکمان نیز هوس به خاک و خون کشیدن فرزندان ملت را از خود به دور کنند."

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

حاکمان پیشین روزی بر دانشجویان آتش گشودند و گمان می بردند با سرکوب هر چه تمام‌تر می توان خاک مرده بر دانشگاه پراکند و سکوت و اختناق بر آن مسلط نمود، غافل از اینکه بر شعلۀ ایستادگی و خشم دانشجو افزودند و چهرۀ کریه خود را بیش از پیش بر همگان عیان نمودند. مبارزات و تلاش های بی وقفۀ دانشجویان آگاه و بیدار سرزمینمان در تمام آن سال‌ها تداوم یافت و خواسته‌های بر حق آزادی‌خواهانه و انسان‌گرایانۀ ملت ایران به عنوان تابلوی آمال و آرزوهای جنبش دانشجویی با تاکتیک‌ها و استراتژی‌های خیزش ملی مردم ایران هم‌نوا شد و بساط دستگاه استبدادی را در هم پیچید. خط استبداد اما راه خود را دنبال کرد و گرداب هولناک دیکتاتوری، خودپرستی و ظلم در پی اشتباهات سیاستمداران ناآگاه و هجمۀ غوغاییان و نامردمی و مکاری تمامیت‌خواهان همچنان پابرجا ماند؛ تصفیه‌های گستردۀ استاد و دانشجو و عناوین درسی، هجوم مغول‌وار به خوابگاه دانشجویان در تاخت و تازهای شبانۀ عمال حکومت، محروم نمودن دانشجویان پر افتخار و آزادی‌خواه از ادامه تحصیل، بازداشت معترضان به چنین وضعیت ناعادلانه‌ای و رد و تخفیف علوم‌ انسانی که به حق خود چیزی از آن درنیافته بودند، روندی معمول گردیده و هر روز زخمی بر پیکر استوار دانشجویان ایرانی و البته میخی بر تابوت استبداد و خودکامگی خود می‌کوبد.

دانشجو به عنوان قشر همیشه بیدار هیچگاه از پای ننشسته، مطالبات خود را پیش رو نهاده و با تکیه بر آن، خواسته‌های بحق خود را از تمام ارکان هر چند پوسیده نظام حاکم جویا می‌شود و بر آن پای می‌فشرد و به آگاه‌سازی سایر اقشار جامعه می‌پردازد. این جنبش و جوشش فرح‌بخش همواره در معرض تیغ تیز جباریت قرار گرفته و اما همچنان سخت‌جانانه بر پویایی خود و استحکام و مدوامتش اصرار دارد. چنین است که حرکت‌های دانشجویی آزادی‌خواهانه و تحول‌طلبانه حتی اگر تحت فشار قرار گیرد و بر اثر ضربات سخت و سهمگین حاکمیت توان عینی و عملی کمتری جهت پیشبرد خواسته‌ها و مطالبات برحقش داشته باشد، در موقعیت‌های مناسب و فرصت‌های استثنایی راه خود را باز می‌یابد و چون رودی روان به جوشش و حرکت می‌افتد.

با کودتای انتخاباتی سال گذشته برگی دیگر از دفتر آزادی و دموکراسی‌خواهی ملت ایران و جهالت و جباریت حاکمان کوته‌بین ورق خورد و این بار تمام آنانی که تیغ استبداد بر سر آنان سنگینی می‌کرد قامت راست نمودند و آزادی و دموکراسی را با صدایی رساتر از همیشه فریاد زدند. دانشجویان در این میان در کنار دیگر اقشار ملت ایران در صف اول مبارزه علیه این خودکامگی قرار گرفتند و شهادت سهراب‌ها و نداها آنان را از ادامه راهشان باز نداشت و صدایشان حتی در محبس تمامیت خواهان به شیوایی تمام شنیده می شود و اکنون نیز بیش از هشتاد تن از یارانمان به زندان‌های طولانی مدت و بازداشت‌های وحشیانه و غیرقانونی گرفتار آمده‌اند و چه آزاد مردانی نیز هستند که در میانه ی غوغای ظلم و استبداد مظلومانه و در سکوتی پر صدا به استقامت تمام دربندند.

چه شده که ما این‌چنین سخت و سهمگین آسیب می‌بینیم و بر روح و جانمان ضربه می‌زنند؟ چه شده که حتی این‌چنین ضرباتی هم نمی‌تواند از هم بگسلدمان و تکه‌تکه‌مان کند؟ و چه چیزی در اعماق وجودمان و در آینۀ آمال و آرزوهایمان نشسته که چنین راهی را باید بپیماییم؟ حقیقت این است که این ملت و این دانشجویان چیزی بیش از حقوق طبیعی خود را نخواسته و تا برآورده شدن آن‌ها هم از پای نخواهد نشست؛ حتی اگر اختناق و جباریت چند صباحی امکان عملی تغییر معادلات قدرت در جامعه و سیاست را از یدمان بیرون کشد. حقیقت این است که ما به دنبال کسب حق طبیعی‌مان در حفظ جانمان هستیم، جانی که می‌خواهیم آزاد باشد، امکان انتخاب داشته باشد، بتواند بر اساس گفتار و کردار و پندار شخصی خود انسان‌ها به پیش رود، امکان تعیین شرایط زندگی شخصی و عمومی خود را داشته باشد، بتواند تعیین کند چه بپوشد، چه بگوید، با چه کسی باشد، بر چه طریقی رفتار کند، چه ببیند، چه بخواهد و چگونه مسیری را در پیش گیرد.

ملت ایران و جنبش دانشجویی برآمده از بطن مردمان کوچه و بازار می‌خواهد که مسئولان حکومتی را آزادانه برگزیند، کسی و اقلیتی و دار و دسته‌ای نشسته در کمین نتواند سرنوشتش را به دلخواه خود رقم زند، دار و دسته‌های مافیایی منابع طبیعی و ثروت ملیش را به یغما نبرند، اقتصادش بر اساس نابخردی، لجبازی، منفعت‌طلبی و حیله‌گری مسئولانش به باد فنا نرود، حلقۀ تنگ افکار و اندیشه‌ها و تمایلات و هوس‌های بنیادگرایانه و پوسیدۀ مشتی از دنیا بی‌خبر بر جان و روحش فشار نیاورد، دانشگاهش مکانی برای تبادل آزادی آرای علمی باشد، دانشجویی که پس از چندین سال تلاش و دانش‌اندوزی از دانشگاه به محیط جامعه قدم می‌گذارد در کار و زندگی خود نماند، بتواند آبرومندانه و بر اساس مدار پیشرفت و ترقی زندگی آینده‌اش را بسازد، بتواند در کار گروهی و تعیین سرنوشت خود و فعالیت مدنی و اجتماعی با یاران و همراهانش همکاری کند و تجربه بورزد و یاد بگیرد و پیشرفت کند و چیزها را بسازد و شرایط را رقم زند.

این ها همه گوشه‌ای از خواسته‌های برحق ملت ایران و فرزندان این ملت در پهنۀ دانشگاه‌های کشور است. خواسته‌هایی که همواره توسط مسئولان جبار نادیده گرفته شده و سرکوب شده است. سرکوبی که اینک نماد آن، سه شهید اهوراییمان در ۱۶ آذر هستند. شانزده آذری که نماد ایستادگی و همراهی دانشجویان با یکدیگر است، نمادی برای با هم بودن، با هم ارتباط داشتن، با هم جمع شدن، با هم مشت‌ها را برای پیشرفت و آزادی گره کردن، با هم نشان دادن قدرت و توانمان(چه در اذهانمان و چه در محیط عملی زندگی‌مان) و... .

انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی‌خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران امیدوار است در افت و خیزهای روند آزادی خواهی و حرکت به جلوی ملت ایران هر چه زودتر به نقطه و گره‌گاه های وصل و نشاط و تحرک برسیم و بتوانیم بار دیگر خودمان بر سرنوشت خودمان حاکم باشیم. همچنین امیدواریم ۱۶ آذر امسال شاهد حضور پر شکوه دانشجویان آگاه در صحنۀ مطالبات بر حقمان باشیم و مسئولان و حاکمان نیز هوس به خاک و خون کشیدن فرزندان ملت را از خود به دور کنند.

فراخوان دانشجویان دانشگاه تبریز به اعتصاب به مناسبت روز دانشجو

جمعی از فعالین دانشجویی دانشگاههای تبریز در آستانه روز دانشجو با انتشار بیانیه ای خبر از اعتصاب در روزهای ۱۵ ، ۱۶ و ۱۷ آذر ماه دادند.

به گزارش دانشجو نیوز، در قسمتی از این بیانیه آماده است: "ما به نمایندگی از طرف بخشی از دانشجویان دانشگاه های تبریز، ضمن محکوم نمودن برخوردهای مزبور همبستگی خود را با مبارزات حق طلبانه ی تمامی دانشجویان آزادی خواه ایران اعلام نموده و ضمن حمایت از بیانیه های اخیر دانشجویان دانشگاه تهران و اعلام اعتصاب در روزهای ۱۵ ، ۱۶ و ۱۷ آذر، دانشجویان سبز دانشگاه های تبریز را نیز به اقدام مشابه فرا می خوانیم."

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

۱۶ آذر دیگری در راه است و می رود تا در آستانه این روز که به نام دانشجو نامیده شده است، جوش و خروشی دیگر جامعه دانشگاهی کشور را در بر گیرد. ۱۶ آذر یادآور ایستادگی دانشجویان در برابر استعمار خارجی و استبداد داخلی است و از این روست که یاد و خاطره شهدای این روز برای سال ها در خاطره ها مانده است و چون خورشیدی فروزان بر آسمان مبارزه با ظلم و خودکامگی می درخشد.

در آستانه روز دانشجو اما دانشجویان بیش از هر طبقه دیگری تحت فشارهای امنیتی قرار دارند. ده ها دانشجو غالبا به دلایل واهی در زندان به سر می برند و عده کثیری از اساتید فرهیخته و برجسته بازنشسته شده و یا از تدریس محروم گشته اند. سودای تصفیه دانشگاه ها و انقلاب فرهنگی دوم آنچنان عقل از سر حاکمان ربوده که حتی صلاح خویش را نیز نمی بینند و در صدد آزمودن دوباره ایده هایی هستند که به صراحت تاریخ فرجامی جز شکست نداشته اند. برخوردهای نابجا و کم سابقه امنیتی با سرمایه های آینده کشور همچنان ادامه دارد و روند سوق دادن میهن به ناکجا آباد به شدت در جریان است. ظاهرا بنای حاکمان بر این قرار گرفته که هر صدای اعتراضی را در نطفه خفه کنند و جامعه ای یک دست، منفعل و گوش به فرمان بسازند. آخرین نمونه های این برخوردهای حاد بازداشت اعضای منتخب شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و در روزهای اخیر نیز صدور حکم ۱۰ سال زندان برای عماد بهاور فعال دانشجویی و دانشجوی محروم از تحصیل می باشد.

ما به نمایندگی از طرف بخشی از دانشجویان دانشگاه های تبریز، ضمن محکوم نمودن برخوردهای مزبور همبستگی خود را با مبارزات حق طلبانه ی تمامی دانشجویان آزادی خواه ایران اعلام نموده و ضمن حمایت از بیانیه های اخیر دانشجویان دانشگاه تهران و اعلام اعتصاب در روزهای ۱۵ ، ۱۶ و ۱۷ آذر، دانشجویان سبز دانشگاه های تبریز را نیز به اقدام مشابه فرا می خوانیم. یاران سبز می توانند با در نظر گرفتن شرایط دانشگاه خود اقدامات اعتراضی مقتضی را انجام داده و مانع از اجرای پروژه حاکمیت برای تحمیل انفعال و سکوت به دانشگاه شوند. در صورت لزوم در روزهای آینده مجددا اقدام به صدور بیانیه و اطلاع رسانی خواهیم نمود.

جمعی از فعالین دانشجویی دانشگاه های
سراسری تبریز
علوم پزشکی تبریز
آزاد تبریز
صنعتی سهند تبریز

انجمن اسلامی نوشیروانی بابل: هم كلاسی های ما را آزاد كنید

در آستانه فرا رسیدن ۱۶ آذر شورای عمومی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل با انتشار بیانیه ای خواستار آزادی ۳ دانشجوی دربند این دانشگاه (سید ضیاء نبوی ، محسن برزگر و نیما نحوی) شده است.

به گزارش دانشجو نیوز، در قسمتی از این بیانیه آماده است: "دست از كینه بردار ای لجوج كه ما جز صلح و صلاح نمی خواهیم. هم كلاسی های ما را آزاد كن كه این كینه توزی های تو نسبت به ما چیزی جز هیزم آتش خانه ات نخواهد شد. مخواه كه این آتش زیر خاكستر بیدار شود كه خود نیك می دانی آتش دماوند اگر لبریز شد به خود نیز رحم نخواهد كرد."

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

به نام دادار هور
چند صباحی بیش تا روز تولد ما باقی نمانده است. تمام جنبش دانشجوئی در تكاپوی این روز است به جز نوشیروانی. این روز بر خلاف همگان برای نوشیروانی روز غم است زیرا آنگاه كه سه آذر اهورائی ما دربندند، نوشیروانی حتی لبخند را بر خود حرام می داند. چه جای شور و شعف است آنگاه كه صندلی هم كلاسی های ما خالی است. چه جای آرامش آنگاه كه پاره های تنمان مدت هاست شاید لحظه ای نیاسوده اند.

دیگر چه جای جشن و سرور كه این روز برایمان روز عزاست در نبود جگرگوشه هایمان.

آری! روزی ما را قلب تپنده شمال كشور می خواندند اما امروز هیچ كس از آنچه بر ما رفته بی خبر نیست. همه دیده اند جای چنگ و دندان استبداد را بر پیكرمان و حتی می دانند كه دیگر خونی در تن نداریم به جز خون دل و همه شاهدند همه اینها را به جرم اصلاح بر ما روا داشتند و دیدند كه این كینه توزان چگونه یارانمان را برای سوزاندن جگرهایمان به اسیری می برند. ای كاش كینه كنار می نهادند و دست دوستی ما را برای مصلحت مُلك می فشردند اما حتما امروز خوشحال اند كه دیگر تیر سه شعبه ای كه بر این قلب پر تلاطم نشاندند كار خود را كرده و این آخرین تپش های عمرش است. اما زهی خیال باطل!

ما امزوز تیر زهرآگین بر دل همچنان ایستاده ایم و این بار فریاد می زنیم:

" اینجا نوشیروانی است ، دماوند خفته مازندران "
ما قلب فسرده زمینیم
از درد ورم نموده یك چند
و حاصل این همه كینه ورزی استبداد چیزی نیست جز یك صدا كه در گوش ما می خواند:
شو منفجر ای دل زمانه
آن آتش خود نهفته مپسند
هُرای تو افكند زلازل
از نیشابور تا نهاوند
وز برق تنوره ات بتابد
زالبرز اشعه تا به الوند

دست از كینه بردار ای لجوج كه ما جز صلح و صلاح نمی خواهیم. هم كلاسی های ما را آزاد كن كه این كینه توزی های تو نسبت به ما چیزی جز هیزم آتش خانه ات نخواهد شد.

مخواه كه این آتش زیر خاكستر بیدار شود كه خود نیك می دانی آتش دماوند اگر لبریز شد به خود نیز رحم نخواهد كرد.

دست از كینه و لجاجت بردار و بگذار برادرانمان سید ضیاء نبوی ، محسن برزگر و نیما نحوی به آغوش گرم دانشگاه بازگردند والا نوشیروانی نزد آنها می رود.

پس نیك به ۱۶ آذر بیندیش و بسنج!
" نوشیروانی آزاد یا نوشیروانی كلهم دربند"

شورای عمومی انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
آذر ۸۹