بازگشت به صفحه اول

 

 
 

دانشجویان علم و صنعت با انتشار گسترده نامه کامران آسا در دانشگاه به استقبال 16 آذر رفتند

 

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران"دانشجویان دانشگاه علم صنعت فعالیتهای روشنگرانه خود را برای شرکت گسترده دانشجویان جهت گرامی داشت روز دانشجو 16 آذر در این دانشگاه تشدید کردند.

روز شنبه 13 آذر ماه دانشجویان دانشگاه علم و صنعت اقدام به پخش نامه کامران آسا برادر جانباخته راه آزادی مردم ایران کیانوش آسا بطور گسترده در سلف سرویس پسران دانشگاه علم و صنعت  نمودند. آنها با این عمل خود یاد و خاطره  این شهید راه آزادی مردم ایران را زنده نگه داشتند و بر ادامه راهش که آزادی مردم ایران است تاکید کردند.

دانشجویان همچنین تاکید کردند که روز دانشجو 16 آذر را بطور گسترده گرامی خواهند داشت و فریادهای خود را علیه استبداد شکنجه و قتل و زندان کردن دانشجویان و سایر اقشار جامعه رساتر خواهند نمود و در این روز  فریادهای آزادی را نه تنها در دانشگاه بلکه در آسمان ایران زمین طنین انداز خواهند گرد.

فعالیتهای گسترده دانشجویان در حالی صورت می گیرد که عوامل سرکوب استبداد محیط دانشگاه را برای ایجاد رعب و وحشت غرق کرده اند اما نه تنها در اراده دانشجویان کوچکترین خللی ایجاد نکرده است  بلکه باعث گردیده که  بر فعالیتهای خود بیافزایند.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

13 آذر 1389 برابر با 4 دسامبر 2010

----

ای کاش رویای شیرین ما کابوس کسی نبود

 

بهاره هدایت عضو دربند شورای مرکزی دفتر تحکیم در پیامی به مناسبت ١٦ آذر، روز دانشجو، با دانشجویان سخن گفته است

 

شنبه ۱۳ آذر ۱۳۸۹
دانشجونیوز: بهاره هدایت در پیام خود ضمن تاکید بر ادامه ایستادگی در برابر مستبدان گفته است: "ساییده شدیم و نشکستیم و سر خم نکردیم. همچنان ایستاده ایم، اگر چه با دل های تنگ و بی قرار ، نظاره گر تلاش مستبدان برای تاراج گلدانی هستیم که ما و گذشتگانمان برای پروردنش، خون دل به سینه فرو خورده ایم."

بهاره هدایت در دیماه سال گذشته برای پنجمین بار بازداشت و پس از چندی در دادگاه به ۹ سال و نیم حبس محکوم شد. این حکم سنگین‌ترین حکم قضایی است که از ابتدای تاسیس اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌های سراسر کشور (دفتر تحکیم وحدت) برای یکی از اعضای این تشکل‌ صادر شده است. وی در طول این مدت بارها به سلول انفرادی منتقل شده و همچنین بارها مورد بازجویی های سنگین همراه با فشار قرار گرفته است.

در پیام بهاره هدایت به مناسبت ١٦ آذر که در اختیار سایت دانشجونیوز قرار گرفته، وی ضمن بزرگداشت روز دانشجو گفته است: "میانمان حصار افکنده اند، اما در این سر هنوز هوای آن همه یار دبستانی است که دست در دست هم خواندیم و یاد مشت های گره کرده و فریادهاست که از گلو برکشیدیم که عشق میان ما را هیچ خشت و آهن و سنگی دیوار نمی تواند بود."

متن کامل این پیام به شرح زیر است:

زیاد نمی گذرد از واپسین خدانگهدار. از آن همه شور و فریاد مستانه که روزگاری با هم سر دادیم که برهانیم خود را از سیاهی. می خواستیم برداریم آن خیز بلند را تا کناره های آفتاب و عشق. می پنداشتیم که آخر، دوران محنت و رنج را نهایتی است و زود است که دست مردم این سرزمین باشد و دامان آزادی. تیر یکدلی بر کمان اتحاد کشیدیم و در میدان نابرابر دست های خالی را به نبرد هیولای استبداد بردیم. نه تنها در خیابان، که حتی به دل لشگر سکوت کشیدیم و با هر بی مهری بغضی بر اندوهی انباشتیم. تا روزی که از هر نفسی گل یاسی بروید یا که داوودی. دانشگاه را نه زندان، که گلستانی می خواستیم پر از تاق های خوش نگار عطرآگین، تا نسیم علم و آگاهی اش از مرزهای هر شهر و آبادی بگذرد. در رویای مان، هیچ سیم خارداری و آهنی دانشجویی را علامت ممنوع الورودی نمی داد. نامه محرمانه ممنوعیت از تحصیل به دست کسی نمی رسید، سایه وحشت از آسمان دانشگاه پر می کشید و استاد به زور چماق خانه نشین نمی شد. همکلاسی برای ارائه پاره ای توضیحات نمی رفت و «یار دبستانی» دیگر بوی حسرت نمی داد.

یاران دبستانی،

ساییده شدیم و نشکستیم و سر خم نکردیم. همچنان ایستاده‌ایم، اگر چه با دل‌های تنگ و بی قرار ، نظاره گر تلاش مستبدان برای تاراج گلدانی هستیم که ما و گذشتگانمان برای پروردنش، خون دل به سینه فرو خورده‌ایم. جفایی که امروز بر دانشگاه و تمامی قلمرو سرزمین مادری و فرزندانش می رود، آخرین تلاش های تاریک دلانی است که دیدگان بیدار جوانان این مرز پر گوهر، خواب آسوده از چشمان بی رمق شان ربوده و هر فریاد آزادی که برخیزد، کابوس آشفته رهایی ما را می بینند... ای کاش رویای شیرین ما کابوس کسی نبود. فغان که به نااهلانی گرفتار آمده‌ایم که حلقوم، جز به دروغ نمی گشایند و ما را آلوده نیرنگ و کینه یکدیگر می خواهند. مبادا که خود در مقابله با این پلشتی، ضمیر پاک به اتهام زنی و دروغ پردازی بیالاییم که گر چنین کنیم دریچه های قلب به نفرت گشوده ایم و خود گام در مسیر همان تیرگی نهاده ایم.

برادران صبور و خواهران دلیرم،

آذرماه بار دیگر آمده که به زمستانی دیگر پیوند خورد. آذری که ماه ما بود تا به قلب زمستان بزنیم. آذری که همیشه ماه ماست. دیوارهای سرد و سنگ زندان اوین، روزها و شب های بی پایانی است که بیهوده می کوشند میان من و شما جدایی بیفکنند. ولی این سینه همچنان تنگ ١٦ آذرهایی که با هم گذراندیم و بی قرار تمام روزهای سبز و آفتابی پیش روست. میانمان حصار افکنده اند، اما در این سر هنوز هوای آن همه یار دبستانی است که دست در دست هم خواندیم و یاد مشت های گره کرده و فریادهاست که از گلو برکشیدیم که عشق میان ما را هیچ خشت و آهن و سنگی دیوار نمی تواند بود. اندوه و تنهایی را به قلب من راهی نیست. چرا که همدلی هامان وامدار پاکی آیینه هاست. این شب ها و روزهای کشدار، غمگین و سرد، یقینا روزی برای همیشه پر خواهند کشید و شاخه های ترد و سبزرنگ امید، پیچک پنجره هایمان خواهند شد. بدون شک فردای روشن را در کنار هم نفس خواهیم کشید و گلدان ها را در وزش نسیم آزادی لب ایوان ها خواهیم گذاشت. ما در دانشگاه و سرزمینی که آزاد و آزاد و آزاد است به آسمان آبی خواهیم رسید و آن سلام دوباره معروف را به آفتاب خواهیم گفت. بیایید غبار را از ایوان ها بروبیم، آن روز نزدیک است. باور کنیم و آگاه و پر امید ایستاده بمانیم همچنان.

می‌آیم، می‌آیم، می‌آیم
با گیسویم، ادامه بوهای زیر خاک
با چشمهایم، تجربه‌های غلیظ تاریکی
با بوته‌ها که چیده‌ام از بیشه‌های آنسوی دیوار...

می‌آیم، می‌آیم، می‌آیم
و آستانه پر از عشق می‌شود
و من در آستانه به آنها که دوست می‌دارند
و دختری که هنوز آنجا،
در آستانه پر عشق ایستاده، سلامی دوباره خواهم داد...

----

پیام زندانی سیاسی علی صارمی به مناسبت 16 آذر روز دانشجو

 

پیام زندانی سیاسی علی صارمی به مناسبت 16 آذر روز دانشجو برای انتشار در اختیار فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران قرار داده شده است که به قرار زیر می باشد:

بنابم خدا،

 16 آذر سال 32 در جواب سکوت و خفقان بعد از 28 مرداد بود.دانشجویان  دامن همت به کمر زدند و آن جو حکومت نظامی و سکوت و خفقان را شکستند و نگذاشتند رژیم شاه سرمست از سرکوب 28 مرداد با خیالی آسوده به سرکوب خود ادامه دهد.

این نقش دانشجو و دانشگاه در شکستن جو یاس و نا امیدی بعد از 57 سال هنوز در خاطرۀ مردم ایران و دانشجویان و دانشگاهیان آن زنده است و هر ساله بزرگ داشته می شود. اکنون هم دانشجویان و دانشگاه ها همین نقش پویا و روشنگر را دارند.

18 تیر و 22 خرداد گواه این موضوع است .این نسل نه در حرف و تئوری که در عمل اجتماعی که به ارزش می رسد .اکنون در این بزرگ داشت خود را در کنار دانشجویان و دانشگاهیان می دانم و پیروزی دمکراسی و آزادی و عدالت را آرزومندم.

زندانی سیاسی علی صارمی

7 آذر 1389

----

دانشگاه، سنگر مبارزه با استبداد می ماند

دانشجویان آماده برگزاری مراسم 16 آذر

یکشنبه ۱۴ آذر ۱۳۸۹

آرش بهمنی

روز: در حالی که چند روزی بیشتر به روز دانشجو باقی نمانده است، گروه های مختلف دانشجویی، با صدور بیانیه های مختلف، از آمادگی برای برگزاری مراسم روز دانشجو خبر داده اند. علاوه بر گروه‌های مختلف دانشجویی، برخی از دانشجویان زندانی نیز با صدورپیام هایی، به استقبال این روز رفته اند.این در حالیست که یکی از اعضای شورای عمومی دفتر تحکیم به "روز" می گوید: "با نزدیک شدن به 16 آذر، هر روز میزان تهدیدها بیشتر می شود. نیروهای امنیتی به طور آزادانه دردانشگاه رفت و آمد و دانشجویان فعال را تهدید می کنند که در صوت حضور در هر گونه برنامه اعتراضی و تجمع، بلافاصله بازداشت خواهند شد."

وی اضافه می کند: "تهدیدها اما به همین جاها ختم نشده است. با خانواده برخی از افرادی که بیش از این بازداشت شده اند، تماس گرفته شده و به آن ها اعلام کرده اند که بهتر است فرزندشان را در روز 16 آذر در منزل نگه دارند، در غیر این صورت آن ها بازداشت خواهند شد."

یکی از دانشجویان واحد تهران مرکز دانشگاه ازاد نیز به "روز" گفت: "با توجه به  اتفاقات رخ داده در سال گذشته، از هفته گذشته حساسیت های امنیتی روی دانشگاه بیشتر شده است. به بعضی از دانشجویانی که در سال گذشته فعال بوده اند و هنوز در دانشگاه هستند ـ چون بسیاری از فعالان دانشجویی دانشگاه، یا از تحصیل محروم شده اند یا اینکه به شهرهای دیگر تبعید شده اند ـ اعلام کرده اند در صورت برگزاری هرگونه تجمع، برای آن ها حکم صادر خواهد شد. چون معتقدند که این حرکت ها برنامه ریزی شده است."

در عین حال یک دانشجوی دانشگاه گیلان درباره روز دانشجو می گوید: "دانشگاه تلاش دارد به هر نحو ممکن، روز 16 آذر را بی اثر کند. پیش از این در برخی برنامه هایی که توسط بعضی نهادها در دانشگاه انجام می شد، دانشجویان معترض حضور داشتند و اعتراض خود را نشان می دادند. به همین دلیل برای 16 آذر، حتی به جامعه اسلامی دانشجویان هم اجازه برگزاری مراسم ندادند. در حالی که آن ها، اصلا برنامه سیاسی نداشتند و قرار بود از خواننده سرود «یار دبستانی» برای سخنرانی دعوت کنند."

 

دانشجویان زندانی و 16 آذر

بهاره هدایت، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم، مهدیه گلرو، دانشجوی ستاره دار دانشگاه علامه و مجید دری، دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه علامه و عضو شورای دفاع از حق تحصیل که هر سه در زندان به سر می‌برند، پیام‌هایی جداگانه در آستانه 16 آذر، منتشر کردند.

بهاره هدایت که که به ۹ سال و نیم حبس محکوم شده در بخشی از نامه‌ی خود که در زندان نوشته خطاب به دانشجویان آورده است: "برادران صبور و خواهران دلیرم، آذرماه بار دیگر‌امده که به زمستانی دیگر پیوند خورد. آذری که ماه ما بود تا به قلب زمستان بزنیم. آذری که همیشه ماه ماست. دیوارهای سرد و سنگ زندان اوین، روزها و شب‌های بی پایانی است که بیهوده می‌کوشند میان من و شما جدایی بیفکنند. ولی این سینه همچنان تنگ ١٦ آذرهایی که با هم گذراندیم و بی قرار تمام روزهای سبز و آفتابی پیش روست. میانمان حصار افکنده اند، ‌اما در این سر هنوز هوای آن همه یار دبستانی است که دست در دست هم خواندیم و یاد مشت‌های گره کرده و فریادهاست که از گلو برکشیدیم که عشق میان ما را هیچ خشت و آهن و سنگی دیوار نمی‌تواند بود. اندوه و تنهایی را به قلب من راهی نیست. چرا که همدلی‌هامان وامدار پاکی آیینه‌هاست."

در پیامی دیگر، مهدیه گلرو که از یازدهم آذرماه سال گذشته بدون حتی یک روز مرخصی در بازداشت به سر می‌برد نوشته است: "یاران دبستانی من، اگر در سال ۳۲سه نفر دانشجو کشته شدند امروز ده‌ها دانشجو در بند هستند. هر چند که این روزها هزینه حرف زدن خیلی سنگین است اما باید به قیمت دانشگاه شدن اوین، دانشگاه آخرین سنگر آزادی زنده بماند. و بدانید که ما نیز در کنار شما در روز ۱۶ آذر یار دبستانی را زمزمه خواهیم کرد."

مجید دری، دیگر دانشجوی در بند دانشگاه علامه که به ۶ سال حبس تعزیری و تبعید به زندان بهبهان محکوم شده است نیز در پیامی به مناسبت روز دانشجو، با ابراز احساس "غرور" از نامگذاری سوم آذر به نام خود، نوشته است: " نمی دانم چه بگویم از احساسی که داشتم آنگاه که فهمیدم روزی (سوم آذرماه ) در تقویم جنبش سبز به نام من شده است. احساس غرور بود یا شعف یا پایداری، هرچه بود امیدم را در ادامه راه دوچندان کرد  و برخود بالیدم که توانستم برگی از تاریخ کشورم را رقم بزنم و صد البته بودند کسانی که ببینند و اینسان آیینه وار پایدارم کنند. زبانم قاصر است. تنها به سپاسی از تمامی یاران و دوستانم اکتفا می کنم که خود می دانند نمی دانم چگونه سپاسگذاری کنم."

 

16 آذر و تشکل های دانشجویی

تحرکات دانشگا‌ه های ایران در آستانه شانزدهم آذر ـ روز دانشجو- با صدور بیانیه‌ها و فراخوان‌های مختلف‌ شکل عینی تری به خود گرفت.

انجمن‌های اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه های مازندران و دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل و هم چنین دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت، دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی، دانشجویان دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی و دانشجویان دانشگاه تبریز به مناسبت روز دانشجو اقدام به صدور بیانیه‌ها و فراخوان‌های جداگانه کرده‌اند.

در فراخوان منتشر شده‌ی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر با اشاره به حضور همیشگی جنبش دانشجویی در "صف اول مبارزات آزادی خواهانه ی ملت ایران"، علیرغم "انکارها، فشارها و سرکوب بی وقفه و فزاینده"، تاکید شده است که دانشجویان این دانشگاه با امید به آینده، استوار به راه خود ادامه می دهند: "راه جنبش دانشجویی ایران از ابتدا تا کنون با منافع ملت ایران پیوندی ناگسستنی داشته و دقیقا به همین دلیل از همان ابتدا تا کنون هم چون خاری در چشم استبداد بوده است. چرا که آرمان ها و اهداف آن در تعارض آشکار با حکومت هایی قرار گرفته که اگر چه عناوین و حاکمان شان متفاوت بوده اند اما همگی آن ها شاخص های دیکتاتوری را تمام و کمال در خود گنجانده اند....در طول سال های گذشته اعضای این تشکل متحمل بیش ترین هزینه ها از قبیل تخریب ساختمان آن توسط دولت فاشیست احمدی نژاد، بازداشت های خودسرانه، زندان های طولانی مدت، اخراج، محرومیت از تحصیل و … شده اند".

در پایان این بیانیه، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر از دانشجویان در سراسر کشور دعوت کرده است تا با شرکت در مراسم بزرگداشت روز دانشجو: "همراه با هم بار دیگر فریاد بزنیم: دانشگاه زنده است! و به هموطنان زخم خورده و ستم کشیده کشورمان نشان دهیم که اینجا، در دانشگاه، هنوز شعله ی امید زیر خاکستر تن ها مان روشن مانده است.وعده ی ما ١۶ آذر در خانه ی اول مان دانشگاه، آن جا که آینده ی ایران عزیز را رقم خواهیم زد.به یاد یاران دبستانی دربند مان، به ویژه مجید توکلی شرف جنبش دانشجویی."

شورای عمومی انجمن اسلامی دانشگاه های مازندران نیز  در بیانیه خود با اشاره بازداشت چهار عضو دفتر تحکيم وحدت، عليرضا کياني، محسن برزگر، علی قلی زاده و محمد حیدرزاده در استانه روز دانشجو، به فشارهای وارد امده بر بدنه جنبش دانشجویی در دو دهه اخیر و تشدید این فشارها در جریانات پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 در ایران اشاره کرده و اورده است: "چنانکه سال گذشته شاهد آن بودیم پروژه رژیم جمهوری اسلامی در ممانعت از برگزاری انتخابات دفتر تحکیم وحدت به عنوان نماینده واقعی دانشجویان و بازداشت و برخورد با فعالین شورای دفاع از حق تحصیل که ابتدائي ترين حقوق دانشجویان را پيگيري می کرد گواه آن است که حاکمیت هرگز تن به خواست و اراده مردم نمی دهد و نه تنها با کودتا، دولت گماشته و مطلوب خود را به کرسی می نشاند بلکه حتی با مدنی ترین تشکل های دانشجوئی که بعنوان قشری پیشرو تلقی می شوند نیز برخورد می کند."

اعضاي شوراي عمومي انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه مازندران در پایان این بیانیه با تاکید بر پایداری خود تا تحقق خواسته هاي به حق و قانوني ملت "در آستانه ي واقعه ي تاريخي ۱۶ آذر به حاکمان جمهوري اسلامي" هشدار داده‌اند: "از رفتار غيرقانوني و غير مدني خود دست بکشند و در فرصت باقي مانده با آزاد نمودن تمامي زندانیان سیاسی واعضاي به گروگان گرفته شده دفتر تحکيم وحدت از جمله مجید توکلی، ضیاءنبوی، محسن برزگر و... بیش از این خود را در مسیر سراشیبی سقوط نکشاند."

شورای عمومی انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل نیز با انتشار بیانیه‌ای خواستار آزادی ۳ دانشجوی دربند این دانشگاه (سيد ضياء نبوي، محسن برزگر و نيما نحوي) شده است. در بخشی از این بیانیه با اشاره به زندانی بودن این سه دانشجوآمده است: "دست از كينه بردار اي لجوج كه ما جز صلح و صلاح نمي‌خواهيم. هم‌كلاسي‌هاي ما را آزاد كن كه اين كينه‌توزي‌هاي تو نسبت به ما چيزي جز هيزم آتش خانه‌ات نخواهد شد. مخواه كه اين آتش زير خاكستر بيدار شود كه خود نيك مي‌داني آتش دماوند اگر لبريز شد به خود نيز رحم نخواهد كرد. دست از كينه و لجاجت بردار و بگذار برادرانمان سيد ضيا نبوي، محسن برزگر و نيما نحوي به آغوش گرم دانشگاه بازگردند والا نوشيرواني نزد آنها مي رود.‏"

در بیانیه‌ای دیگر، انجمن دانشجویان دموکراسی‌خواه دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی، آورده است: "تصفیه‌های گستردۀ استاد و دانشجو و عناوین درسی، هجوم مغول‌وار به خوابگاه دانشجویان در تاخت و تازهای شبانۀ عمال حکومت، محروم نمودن دانشجویان پر افتخار و آزادی‌خواه از ادامه تحصیل، بازداشت معترضان به چنین وضعیت ناعادلانه‌ای و رد و تخفیف علوم‌ انسانی که به حق خود چیزی از آن درنیافته بودند" را روندی معمول در در عرصه‌ی جنبش دانشجویی در سال‌های اخیر قلمداد شده که "هر روز زخمی بر پیکر استوار دانشجویان ایرانی و البته میخی بر تابوت استبداد و خودکامگی خود می‌کوبد."

در بخش دیگری از این بیانیه با اشاره به "زندان‌های طولانی مدت و بازداشت‌های وحشیانه و غیرقانونی" بیش از هشتاد دانشجو در ایران، امده است: "با کودتای انتخاباتی سال گذشته برگی دیگر از دفتر آزادی و دموکراسی‌خواهی ملت ایران و جهالت و جباریت حاکمان کوته‌بین ورق خورد و این بار تمام آنانی که تیغ استبداد بر سر آنان سنگینی می‌کرد قامت راست نمودند و آزادی و دموکراسی را با صدایی رساتر از همیشه فریاد زدند. دانشجویان در این میان در کنار دیگر اقشار ملت ایران در صف اول مبارزه علیه این خودکامگی قرار گرفتند و شهادت سهراب‌ها و نداها آنان را از ادامه راهشان باز نداشت و صدایشان حتی در محبس تمامیت خواهان به شیوایی تمام شنیده می شود."

انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی‌خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، در پایان بیانیه خود با ابراز امیدواری نسبت به "حاکمیت مردم بر سرنوشت خود" در اینده با پشت سر گذاشتن "افت و خیزهای روند آزادی خواهی" در ایران آورده است: "امیدواریم 16 آذر امسال شاهد حضور پر شکوه دانشجویان آگاه در صحنۀ مطالبات بر حقمان باشیم و مسئولان و حاکمان نیز هوس به خاک و خون کشیدن فرزندان ملت را از خود به دور کنند."

دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت نیز با انتشار بیانیه‌ای با اشاره به اینکه "امروز در جواب همه سئوالهایمان بیش از همیشه تنها شاهد «دشمن دشمن...» گفتن های دست اندر کاران و مسئولین هستیم" به همراهی و ایستادگی در کنار خانواده شهید کیانوش آسا- دانشجوی کشته شده این دانشگاه در جریانات پس از انتخابات در ایران- تاکیدکرده وتهدید و بازداشت فعالین دانشجویی کشور را محکوم و آزادی تمام زندانیان سیاسی را خواستار شده‌ و اعلام کرده‌اند: "در حمایت از خانواده مظلوم آسا و برای ارج نهادن به مقام انسانیت، روز ۱۶ آذر ماه که نماد پیوند دانشگاه و جامعه است را روز عزای علم و صنعت عنوان کرده و در ساعت ۱۲ ظهر روز سه شنبه ۱۶ آذر ۱۳۸۹ با نمادهای مشکی و سکوت به نشان پایبندی بر مبارزهی مسالمت آمیز، در پارک شهید آسا حاضر میشویم تا بر صبر و استقامت مان تاکید کنیم و نشان دهیم دانشگاه همواره زنده است. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در کنار همه ملت ایران، استقلال و آزادی را فریاد میزنیم و با قامتی تکیده از تهدید و احضار و زندان، اعلام میکنیم بر عهد خود برای اصلاح حکومت پایبندیم و با تاکید بر ضرورت احیای اخلاق به مثابه فصل مشترک و پیوند دهنده حیات اجتماعی مردم ایران، در تلاش خود برای اجرای حقوق اساسی ملت، لحظهای سستی نخواهیم کرد."

در گوشه دیگری از ایران، جمعی از فعالین دانشجویی دانشگاههای تبریز، با انتشار فراخوانی به مناسبت روز دانشجو، حمایت خود را از بیانیه های اخیر دانشجویان دانشگاه تهران اعلام کرده و از "دانشجویان سبز دانشگاه های تبریز" خواسته‌اند در روزهای ۱۵، ۱۶ و ۱۷ آذر به نشانه  اعلام "همبستگی با مبارزات حق طلبانه ی تمامی دانشجویان آزادی خواه ایران" دست به اعتصاب غذا بزنند.

 

 
 

بازگشت به صفحه اول

مطالب مشابه 

 

ارسال به: Balatarin بالاترین :: Donbaleh دنباله :: Twitthis تویتر :: Facebook فیس بوک :: Addthis to other دیگران