|
|
|||
بیانیه جمعی از اساتید دانشگاههای تهران: هر چه سکوت کنیم، گرانی، فقر، سرکوب و اعدام افزایش می یابد جمعی از اساتید دانشگاههای تهران طی بیانیه ای خاطر نشان کردند که هر چه سکوت کنیم، نظام متجاوز سرکوبی را در تمامی ابعاد به اوج میبرد، نظام ولایت فقیه هر جا که با خطر اعتراضات مردمی و سرنگونی محتوم روبرو میشود به اعدام های جوانان روی می آورد تا چند صباحی بیشتر به حاکمیت ننگین خود ادامه دهد. پس باید بپا خیزیم . متن کامل بیانیه به شرح زیر میباشد : هر چه سکوت کنیم، گرانی، فقر، سرکوب و اعدام افزایش می یابد پس باید بپا خیزیم و اکنون در ماه قیام (بهمن) زمان آن فرا رسیده است رهسا نيوز: دزدی ها و غارتگری های دولت غاصب و کارگزارانش در جنگ و جدالهای درونی خودشان روز به روز بیشتر افشا شده و ابعاد این غارت و چپاول بعد از حذف یارانه ها سیر صعودی به خود گرفته است. درهمین رابطه دو عضو کمیسیون برنامه و وبودجه مجلس از گزارش جدید دیوان محاسبات کشور خبر دادند که نشان می دهد دولت ۱۱/۷ میلیارد دلار از درآمدهای حاصل از مازاد فروش نفت و اقساط فروش نفت را به حساب ذخیره ارزی واریز نکرده و بجای اینکه به خزانه کشور واریز شود به جیب احمدی نژاد و دوستانش و مجتبی خامنه ای نور چشمی ولی فقیه ریخته شده است. با شروع حذف یارانه ها و بالارفتن نجومی قیمتها (طوری که دیگر حتی نان خالی هم از سفره های ملت محروم ناپدید شده است) اموال و سرمایه های ما به دست غارتگران حاکم به تاراج میرود . نظام حاکم به خوبی میداند که رفتنی است و نفس های آخرش را میکشد ، بنابراین در حال جمع آوری پول و امکانات و ارسال به کشورهای دیگر است تا اگر ملت ایران نیز با الهام از قیام مردم تونس و مصر به خروش در آمدند ، کوله بار خود را بسته باشند و با پول و امکانات کافی از جیب ما، به کشور دیگری فرار کنند. بعد از حذف یارانه ها ، در حالی که دزدی های نجومی کارگزاران حکومتی اوج جدیدی گرفته ، بطوری که جان ملت محروم از این همه فشار و ناداری به لب رسیده است، نظام حاکم برای مقابله با اعتراضات مردمی و بجای کمک به اقتصاد ور کشته کشور ، برای به سکوت و تسلیم وادار کردن مردم، دست به اعدامهای وحشیانه و حتی قتل عام زندانیان سیاسی که در اعتراضات عاشورای سال ۸۸ دستگیر شده بودند زده است که آخرین این سربداران سرفراز آقایان: علی صارمی، حسین خصری، جعفر کاظمی و محمد حاج آقایی و خانم زهرا بهرامی بودند. البته بسیاری را نیز به بهانه ی مواد مخدر اعدام کرده و میکند تا با نشان دادن چنگ و دندان و چشم زهر گرفتن از مردم ایران ، ذلت و سکوت را در کشور ما مستولی کند. این در حالی است که حتی ملت افغانستان هم بر علیه اعدامهای فزاینده ی دگر اندیشان در ایران و سایر اعدامهایی که به بهانه مواد مخدر انجام میشود روزانه دست به تظاهرات میزند. همه میدانند که ایران بزرگترین صادر کننده ی مواد مخدر است و سپاه پاسداران خود سردمدار تولید و پخش مواد افیونی است. همه میدانند که در زندانها ، بصورت گسترده مواد مخدر به وسیله مسئولین زندان توزیع میشودت همه میدانند که به تازگی محموله چند تنی مواد مخدر به ارزش ۵میلیون دلار از ایران به سمت ونزوئلا و سایر کشورها کشف شد و عاملان آن هم از سران سپاه پاسداران بودند که دستگیر شدند. آنگاه ناجوانمردانه به بهانه چند مثقال مواد مخدر جوانان بی پناه ایرانی را که از روی فقر و ناداری دست به این کار زده اند ، به دار می آویزند تا بدین طریق ترس و وحشت را در جامعه فراگیر کنند و کسی به خود اجازه اعتراض ندهد! چرا که نظام ولایت فقیه هر جا که با خطر اعتراضات مردمی و سرنگونی محتوم روبرو میشود به اعدام های جوانان روی می آورد تا چند صباحی بیشتر به حاکمیت ننگین خود ادامه دهد. پس از سال قبل تا کنون باید طبق تجربه دریافته باشیم که سکوت و سکون ما به مانند این است که دزد به خانه حمله کرده باشد و ما بجای اعتراض و فریاد و حمله به سمت غارتگری که به خانه ما تجاوز کرده است، سکوت کنیم و به روی خود نیاوریم! با چنین شیوه ای دزدان نه تنها مال بلکه جان و نوامیس ما را هم به غارت خواهند برد. کما اینکه تاکنون این تجربه را به عینه دیده ایم. هر چه سکوت کنیم، قیمت ها بالاتر میرود، بنزین یارانه ای ، از ۱۰۰تومان به ۴۰۰ تومان رسیده و گرانتر هم خواهد شد. اعدام جوانانمان افزایش می یابد، تعداد زندانیان سیاسی بیشتر میشوند و در یک کلام ، نظام متجاوز سرکوبی را از تمامی ابعاد به اوج میبرد، چرا که کسی جلودار آنان نیست و صاحب خانه در گوشه ای نظاره میکند و بجای اعتراض و حفاظت از شرف و ناموس و اموال خویش، منتظر است که کسی پا کاری کند و از او صدایی بر نمی خیزد، گویی که نمیداند کس نخارد پشت ما جز ناخن انگشت ما! پس باید بپا خیزیم و در بهمن ماه امسال طرحی نو در اندازیم و روز ۱۴ بهمن ساعت ۳ بعد از ظهر به خیابانها بیاییم و دزدان و غارتگران اموال ملت ایران را افشا کنیم. جمعی از اساتید دانشگاههای تهران ۱۲بهمن ۸۹
|
||||