یکشنبه, ۲۲ اسفند, ۱۳۸۹

کلمه: از اول بهمن ماه که تلفن مجید قطع شده، هیچ خبری از پسرم ندارم. حتی نگذاشته اند که تلفن کند. من و پدرش هم که مریض هستیم و راه طولانی است و نمی توانیم ملاقاتش برویم. چند بار تلفن زدم زندان، التماس کردم که شرایط من و پدر مجید این جور است بگذارید حداقل دو سه دقیقه صدای پسرم را بشنوم تا آرام شوم، اما دریغ از پاسخ به یک مادر نگران و دلتنگ....

در حالی که در آستانه فرا رسیدن سال نو هجری شمسی هستیم، رئیس قوه قضاییه طی بخشنامه ای در مورد مرخصی های نوروزی زندانیان اعلام کرده است که زندانیان سیاسی به مرخصی نوروزی نمی آیند.

مادر مجید توکلی که ماههاست از دیدن روی فرزندش محروم است، می گوید: ” الان نزدیک عید است همه شاد و خوشحالند اما خانه ما پر از غم و دلتنگی و نگرانی است. عید پارسال هم مجید پیش ما نبود اصلا سفره هفت سین پهن نکردم و سال تحویل خانه ما فقط گریه بود. من عکس مجیدم را نگاه می کردم و گریه می کردم. فقط پای تلفن بودم که شاید صدای مجیدم را بشنوم اما نه تلفن زنگ خورد نه صدای پسرم را شنیدم. بخدا نمی دانید چقدر انتظار سخت است بخصوص برای یک مادر که چشمش به در خانه و گوشش به تلفن است اما روزها و شب ها می گذرد و ما همین طور در انتظار و دلتنگی هستیم. من خواهش می کنم هر کس صدای من را می شنود یک قدم خیر بردارد بگذارد مجید به ملاقات پدر و مادر بیمارش بیاید.”

مجید توکلی در تاریخ ۱۶ آذر ماه بعد از مراسم روز دانشجو در مقابل دانشگاه پلی تکنیک بازداشت شد. توکلی به ۸ سال زندان محکوم شد که حکم وی به قرار زیر است: ۵ سال به دلیل اجتماع و تبانی، ۲ سال توهین به رهبری، ۱ سال تبلیغ علیه نظام، ۶ ماه توهین به رئیس جمهور، ۵ سال محرومیت از فعالیت سیاسی و ۵ سال ممنوع الخروج از کشور.
گفتنی است، مجید توکلی به اصرار وزارت اطلاعات از زندان اوین به زندان رجایی شهر تبعید شد و ۱۲ بهمن ۸۹ به شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی مقیسه فراخوانده شد تا مورد محاکمه مجدد قرار بگیرد این در حالی است که به وکیل و خانواده توکلی اطلاعی داده نشده بود. قاضی مقیسه از وی خواست که با تکذیب بیانیه‌های منتشر شده و نوشته‌هایی که به بیرون از زندان فرستاده است، از سایت ها و عاملان انتشار این مطالب نیز اعلام شکایت کند که با مخالفت مجید توکلی روبرو شد.

حال در آستانه سال نو خورشیدی “جرس” با مادر مجید توکلی در خصوص دلتنگی ها و آرزوهایش به گفتگو نشسته که متن آن در پی می آید:

خانم توکلی الان چه مدت است که از فرزندتان بی خبر هستید؟

از اول بهمن ماه هیچ خبری از پسرم ندارم حتی نگذاشته اند که تلفن کند. من و پدرش هم که مریض هستیم و راه طولانی است و نمی توانیم ملاقاتش برویم. از شهریور ماه که برادرش توانسته به ملاقاتش برود هیچ اطلاعی از وضعیت جسمی و روحی مجید نداریم.

مسئولین از وضعیت نامناسب جسمی و بیماری خود و همسرتان باخبر هستند؟

بله می دانند که ما مریض هستیم و مسافت هفده ساعته راه را نمی توانیم طی کنیم.

علت قطع تماس تلفن و عدم موافقت با مرخصی را گفته اند؟

از اول بهمن ماه که تلفن مجید قطع شده من خیلی ناراحتم. من خودم چند بار تلفن زدم زندان اما گفته اند تلفن قطع است و هیچ جوابی نمی دهند. بارها التماس کردم که شرایط من و پدر مجید این جور است بگذارید حداقل دو سه دقیقه صدای پسرم را بشنوم تا آرام شوم اما دریغ از پاسخ به یک مادر نگران و دلتنگ. چه کنم مادرم دلم بی تاب پسرم است…

امید دارید که پسرتان برای عید نوروز در کنارتان باشد؟

انتظار ما بیشتر از مرخصی است و می خواهیم آزاد شود اما خوب اگر نمی گذارند حداقل بگذارند عید خانه بیاید.

به عنوان یک مادری که ماهها است نه روی فرزندش و نه صدای او را شنیده چه صحبتی با مسئولین قضایی دارید؟

یک پدر و مادربیماری که شانزده ماه از دیدن روی فرزندشان محروم بوده اند، یک مرخصی انتظار زیادی نیست. ما تنها نیستیم همه خانواده های زندانیان سیاسی می خواهند عید عزیزشان پیش آنها باشند. امیدوارم همه را آزاد کنند و به این شرایط سخت خاتمه بدهند این غم سنگین را از روی دل ما بردارند. اگر کسی از مسئولین صدای من را می شنود کاری کند تا من و پدر مجید که مریض هستیم نمی توانیم برویم ملاقاتش حداقل مجید به ملاقات ما بیاید. این حق زندانیان و خانواده های آنهاست.

به خدا نمی دانم چه جور حرف دلم را بزنم تا کسی وضعیت من را درک کند. شب و روز گریه می کنم و دلم برای مجید یک ذره شده است. الان نزدیک عید است همه شاد و خوشحالند اما خانه ما پر از غم و دلتنگی و نگرانی است. عید پارسال هم مجید پیش ما نبود اصلا سفره هفت سین پهن نکردم و سال تحویل خانه ما فقط گریه بود. من عکس مجیدم را نگاه می کردم و گریه می کردم. فقط پای تلفن بودم که شاید صدای مجیدم را بشنوم اما نه تلفن زنگ خورد نه صدای پسرم را شنیدم. بخدا نمی دانید چقدر انتظار سخت است بخصوص برای یک مادر که چشمش به در خانه و گوشش به تلفن است اما روزها و شب ها می گذرد و ما همین طور در انتظار و دلتنگی هستیم. من خواهش می کنم هر کس صدای من را می شنود یک قدم خیر بردارد بگذارد پسرم به ملاقات ما بیاید.

از خدا می خواهم که عید نوروز دل خانواده های زندانیان سیاسی و عزیزان در بندشان مثل بقیه مردم شاد باشد.

----

نزدیک به یک هفته بی خبری مطلق از لقمان قدیری، دانشجوی بازداشتی دانشگاه شیراز

 

يكشنبه, ۲۲ اسفند ۱۳۸۹

با گذشت نزدیک به یک هفته از بازداشت لقمان قدیری دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه شیراز، خانواده وی از وضعیت این دانشجو بی خبرند.

دانشجو نیوز: لقمان قدیری که دوشنبه هفته گذشته برای حل مشکل ممانعت حراست دانشگاه از برگزاری جلسه دفاعیه اش، به این نهاد مراجعه کرده بود توسط مسئولین حراست دانشگاه شیراز به نهادهای امنیتی تحویل داده شد. خانواده لقمان با مراجعه به دادگاه تاکنون نتوانسته اند اطلاعی از وضعیت پرونده وی به دست بیاورند. لقمان قدیری  پس از دستگیری به بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز موسوم به "پلاک ۱۰۰" منتقل شده است.

از سوی دیگر با مراجعه خانواده لقمان قدیری به حراست دانشگاه برای اعتراض به بازداشت فرزندشان، محمدی رئیس حراست با رفتاری زننده از ورود پدر لقمان جلوگیری به عمل آورده است. رخشنده رو معاونت دانشجویی و رئیس کمیته انضباطی دانشگاه نیز از ملاقات با خانواده این دانشجو سر باززده است.

پس از بازداشت لقمان قدیری، کمیته انضباطی دانشگاه شیراز در اقدامی غیر قانونی این دانشجو را احضار و در حالی که امکان دفاع برای وی مقدور نمی باشد، قصد صدور حکم برای لقمان را دارد.

لازم به یاد آوری است که قرار بود لقمان قدیری سه شنبه از پایان نامه خود دفاع کند که نیروهای امنیتی با بازداشت وی از این عمل جلوگیری کردند. با توجه به فضای ملتهب شهر و مخصوصا دانشگاه شیراز و با توجه به سابقه لقمان قدیری در فعالیت های دانشجویی و بازداشت وی در اتفاقات آذر ۸۷ دانشگاه شیراز، خانواده وی نگرانند که علی رغم کناره گیری این دانشجو از مدت ها قبل از فعالیت های سیاسی، مسئولین دانشگاه و نیروهای امنیتی برای تبرئه خود با تحت فشار قرار دادن لقمان و پرونده سازی برای این دانشجو، وی را به عنوان متهم معرفی کنند. سرباز زدن مسئولین دانشگاه از ملاقات با خانواده لقمان قدیری، بی خبری از وضعیت این دانشجو پس از بازداشت و پرونده وی و هم چنین تاکید دوستان وی بر عدم هر گونه فعالیت لقمان در یک ساله اخیر، باعث تقویت این احتمال و نگرانی بیشتر خانواده این دانشجو شده است.

----

آغاز روز دوم تحصن فعالان دانشجویی در ژنو همراه با نامه به بان کی مون

يكشنبه, ۲۲ اسفند ۱۳۸۹

تجمع و تحصن جمعی از فعالان سابق دانشجویی در میدان "ملل" شهر ژنو سوئیس مقابل مقر دائمی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، وارد دومین روز خود شد.

دانشجو نیوز: این تجمع ۳ روزه که در اعتراض به بازداشت رهبران جنبش سبز و نقض گسترده حقوق بشر در ایران می باشد، در روز دوم خود با انتشار نامه ای به دبیر کل سازمان ملل متحد، آقای بن کی مون آغاز شده است.

در این نامه با توضیح مختصری از وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران و بویژه بعد از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۸۸، به بازداشت و سرکوب دانشجویان و بازداشت رهبران جنبش سبز به همراه همسرانشان اشاره شده است.

در پایان این نامه فعالان سابق دانشجویی، آماده است: "ما کنشگران جامعه مدنی ایران از سازمان ملل و دبیر کل آن می‌خواهیم که مساله وخامت حقوق بشرایران در راس کلیه جلسات و روابط سازمان ملل و کشورهای عضو با ایران قرار گیرد. و همچنین درخواست می‌کنیم با در پیش گرفتن هر گونه اقدام ممکن چون تعیین گزارشگر ویژه جهت بررسی وضعیت حقوق بشر، اعمال حداکثر فشارهای سیاسی روی ایران به صورت مکرر و مداوم و همچنین مکاتبات پیاپی با حکومت ایران از نقض بیش از این حقوق بشر جلوگیری کرده و دولت ایران را وادار سازد در جهت احقاق آزادی‌های سیاسی و اجتماعی گام بردارد."

متن کامل این نامه به همراه ترجمه انگلیسی آن به شرح زیر است:

جناب آقای بان کی مون
دبیر کل محترم سازمان ملل متحد
۲۰ اسفند ۱۳۸۹

در ژوئن ۲۰۰۹ انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در ایران برگزار شد. در پی تقلب آشکار دولت در اعلام نتایج انتخابات، مردم معترض به خیابان ها آمده و به شیوه مسالمت آمیز حقوق پایمال شده خود را طلب کردند، اما پاسخ حکومت به مردم که طبق ماده نخست میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی حق تعیین سرنوشت خویش را دارند، کشتار، اجرای احکام بی رویه اعدام، زندان، شکنجه، محرومیت و محکومیت بود. بسیاری از فعالان سیاسی، مدنی،  دانشجویی بازداشت و مورد بازجویی ها و رفتارهای غیر انسانی قرار گرفتند و وادار به اعتراف علیه خویش و گروه مربوطه شدند. همچنین تعدادی از بازداشت شدگان در بازداشتگاه های مختلف چون بازداشتگاه کهریزک و زندان اوین تحت شکنجه قرار گرفتند. در نهایت نیز در دادگاه هایی ناعادلانه و غیر منصفانه محاکمه و احکام سنگین حبس و گاهی اعدام دریافت کردند. چنانچه تعدادی از نگارندگان این نامه خود قربانی این رفتار ناعادلانه دادگاه های قضایی هستند.

بازداشت و سرکوب دانشجویان نیز همراه با سرکوب فعالین سیاسی و اجتماعی در ایران طی ٢ سال گذشته به شدت فزونی یافت. صدها دانشجوی ایرانی طی این سالها در تلاش جهت به دست آوردن آزادی و برقراری دموکراسی در ایران، بازداشت و پس از تحمل مدت‌های مختلف حبس، آزاد شدند. اما با این وجود هم‌اکنون بیش از ٨٠ دانشجو همچنان در زندان و حبس به سر می‌برند و هزاران دانشجو از تحصیل محروم، صدها نشریه و انجمن دانشجویی توقیف شدند.

از سویی دیگر آقایان موسوی و کروبی، رهبران جنبش سبز به همراه همسرانشان زهرا رهنورد و فاطمه کروبی از چندی پیش بازداشت شدند و طی دو سال گذشته تحت انواع تهدیدها و فشارها از سوی نیروهای خودکامه قرار گرفتند. این در حالی است که دولت ایران طبق ماده ۹ منشور جهانی حقوق بشر ناقض آشکار حقوق بشر در زمینه بازداشت رهبران جنبش سبز است. رفتار ایران که بیش از این نیز بارها توسط نهادها و سازمان های جهانی به دلیل نقض فاحش و مستمر حقوق بشر محکوم شده است و تاکنون سه قطعنامه محکومیت علیه آن صادر شده، ناقض اصول اولیه مصرح در قانون اساسی ایران و بسیاری از اسناد جهانی حقوق بشر است. براساس این اسناد، ایران موارد ۵، ۹، ۱۰، ، ۱۹، ۲۰ منشور جهانی حقوق بشر و موارد متعدد میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی که عضو آن است را به صورت سیستماتیک و مستمر نقض کرده است.

ما جمعی از فعالین دانشجویی ایران در خارج از کشور به دلیل مصادف شدن نشست دوره ای شورای حقوق بشر در ژنو با حصر و بازداشت رهبران جنبش سبز ایران، تصمیم گرفتیم تا در اعتراض شدید به وخامت وضعیت حقوق بشر و جلب توجه جهانیان به فاجعه انسانی در حال وقوع در ایران، در مقابل مقر سازمان ملل، همزمان با قرائت گزارش مربوط به ایران توسط شما تجمع کنیم. ما کنشگران جامعه مدنی ایران از سازمان ملل و دبیر کل آن می‌خواهیم از تمامی ظرفیت‌ها و اهرم‌های سیاسی موجود جهت پاسخگویی جمهوری اسلامی به جامعه جهانی در خصوص رفتار با ملت ایران و اعلام مکان، شرایط و وضعیت نگهداری رهبران جنبش سبز استفاده کند. تقاضا داریم که مساله وخامت حقوق بشرایران در راس کلیه جلسات و روابط سازمان ملل و کشورهای عضو با ایران قرار گیرد. و همچنین درخواست می‌کنیم با در پیش گرفتن هر گونه اقدام ممکن چون تعیین گزارشگر ویژه جهت بررسی وضعیت حقوق بشر، اعمال حداکثر فشارهای سیاسی روی ایران به صورت مکرر و مداوم و همچنین مکاتبات پیاپی با حکومت ایران از نقض بیش از این حقوق بشر جلوگیری کرده و دولت ایران را وادار سازد در جهت احقاق آزادی‌های سیاسی و اجتماعی گام بردارد.

امضا کنندگان

۱-احمد احمدیان، دبیر سیاسی سابق انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران

۲-فرشید آذرنیوش، دبیر کمیته پیگیری حقوق دانشجویان و عضو سابق تشکل اصلاح طلب دانشگاه بین المللی قزوین

۳-آرنوش ازرحیمی، نائب دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران

۴-صادق اسکندری، عضو سازمان ادوار تحکیم و عضو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه ایلام

۵-مرتضی اصلاحچی، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی

۶-امیرحسین اعتمادی، عضو سازمان ادوار تحکیم و عضو انجمن دانشجویان و دانش‌آموختگان لیبرال دانشگاه‌های ایران

۷-علی افشاری، دبیر سیاسی سابق دفتر تحکیم وحدت

۸-مقداد بریمانی، عضو سابق شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان

۹-آرش بهمنی، عضو سازمان ادوار تحکیم و فعال سابق دانشجویی دانشگاه گیلان

۱۰-صدیقه بیگدلی، عضو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر

۱۱-امیرحسین توکلی، فعال سابق دانشجویی دانشگاه آزاد قزوین

۱۲-رضا جعفریان، دبیر سیاسی سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان

۱۳-پویا جهاندار، عضو سازمان ادوار تحکیم و عضو سابق شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبائی

۱۴-ستاره حسن پور، عضو سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران

۱۵-عباس حکیم زاده، دبیر سیاسی سابق دفتر تحکیم وحدت

۱۶-مصطفی خسروی،  عضو شورای سیاستگزاری سازمان ادوار تحکیم و عضو سابق شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت

۱۷-امیر رشیدی، عضو سازمان ادوار تحکیم

۱۸-تارا سپهری فر، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف

۱۹-نسیم سرابندی، دبیر سابق کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت

۲۰-سلمان سیما، عضو سازمان ادوار تحکیم و فعال سابق دانشجویی دانشگاه آزاد تهران

۲۱-صادق شجاعی، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی

۲۲-محمد صادقی، عضو شورای مرکزی سازمان ادوار تحکیم و عضو سابق انجمن اسلامی دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی

۲۳-سیاوش صفوی، دبیر روابط عمومی سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران

۲۴-حسن طالبی، دبیر سیاسی سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی

۲۵-حمیدرضا ظریفی نیا، عضو سابق انجمن اسلامی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

۲۶-علی عبدی، دبیر سیاسی سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف

۲۷-فرزاد عنایتی، فعال سابق دانشجویی دانشگاه آزاد تهران

۲۸-امیرحسین فتوحی، دبیر تشکیلات سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان

۲۹-ناصح فریدی، دبیرکل سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم کرج

۳۰-فاطمه فنائیان، فعال سابق دانشجویی دانشگاه علامه طباطبائی

۳۱-سعید قاسمی نژاد، عضو سازمان ادوار تحکیم و عضو انجمن دانشجویان و دانش‌آموختگان لیبرال دانشگاه‌های ایران

۳۲-پویان محمودیان، عضو سابق شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر

۳۳-نریمان مصطفوی، نائب دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر

۳۴-امیر معماریان، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد ابهر

۳۵-امیرحسین میرابیان، فعال سابق دانشجویی دانشگاه آزاد تهران-جنوب

۳۶-علی نظری، دبیر اجرایی سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران

۳۷-سجاد ویس مرادی، عضو سابق شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر

۳۸-رحیم همتی، مسئول شاخه دانشجویی و جوانان جنبش مسلمانان مبارز

۳۹-علی هنری، عضو سابق سازمان دانشجویان و دانش آموختگان جبهه ملی ایران

۴۰-رضا یونسی، عضو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر