بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" در پی به وخامت گراییدن وضعیت جسمی منصور اسالو رئیس هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه به یکی از بیمارستانهای خارج از زندان منتقل شد.
وضعیت جسمی فعال کارگری منصور اسالو به حدی به وخامت گرایید که مسئولین زندان ناچار به انتقال او به یکی از بیمارستانها شدند. دلیل انتقال این فعال کارگری ناراحتی حاد قلبی وی می باشد. او در حال حاضر در بیمارستان بستری می باشد. تا به حال چندین بار این فعال کارگری به دلیل فشارهای طاقت فرسا و غیر انسانی و تشدید ناراحتی قلبی اش به بیمارستان منتقل شده است.
منصور اسالو آخرین بار به مناسبت روز جهانی کارگر اقدام به انتشار رنج نامه ای نمود و در آن رنجنامه به شرایط و وضعیت حاد جسمی اش و همچنین فشارهای غیر انسانی و قرون وسطایی که علیه او و هم بندیانش روا داشته می شود اشاره کرده بود.
بازجویان وزارت اطلاعات با نگه داشتن زندانیان سیاسی که در شرایط حاد جسمی در زندان بسر می برند و عدم درمان جدی آنها سعی در حذف فیزیکی و زجر کش کردن آنها را دارند. آخرین موردی که بازجویان وزارت اطلاعات با روا داشتن درد جانکاه و عدم درمان که نهایتا منجر به زجرکش کردن او بر آمدند زنده یاد محسن دگمه چی بود.
در حال حاضر تعدادی از زندانیان سیاسی مانند ،ماشالله حائری،شیرمحمد رضایی،محمد صدیق کبودوند،کبری بنازاده امیرخیزی،فرح واضحان،عیسی سحر خیز،محمد رونقی ملکی و ده ها زندانی دیگر در چنین شرایطی بسر می برند.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،نگه داشتن زندانیان سیاسی که در شرایط حاد جسمی در زندان بسر می برند را محکوم می کند و کمیسر عالی حقوق بشر و سایر مراجع بین المللی خواستار ارجاع پرونده جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه علی خامنه ای به شورای امنیت سازمان ملل جهت گرفتن تصمیمات لازم اجرا می باشد.
فعالین حقوق بشرو دمکراسی در ایران
15 اردیبهشت 1390 برابر با 05 می 2011
----
کارگران کارخانه تاژ
درمعرض اخراج
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری: کارخانه تاژ در
شهر صنعتی قزوین قرار دارد. وابسته به بخش خصوصی است. درحال
حاضر ٨۰۰ کارگر در این کارخانه مشغول به کارند، در حالی که سال
گذشته ۲۰۰۰ کارگر در این کارخانه کار می کردند. تمامی کارگران
قرارداد موقت دارند. کارفرمای کارخانه فردی به نام عابدی است.
قرار است کارخانه به یک پاسدار تحویل داده شود و کارفرمای جدید
اعلام کرده نیازی به کارگران ندارد. البته کارگران شاغل همراه
کارگران اخراجی بارها در مقابل استانداری قزوین تجمع کرده اند
اما نتیجه نگرفته اند. محصولات این کارخانه مایع ظرف شویی و
مواد بهداشتی با مارک "تاژ" است. بهانه کارفرما برای اخراج
کارگران گرانی مواد اولیه است. البته کارگران این داستان را
دروغ می دانند، زیرا با گران شدن محصولات این کارخانه در بازار
مابه التفاوت هزینه تحمیل شده مواد اولیه تامین می شود. هدف
کارفرمای ضدکارگر به تعطیلی کشاندن کارخانه، گرفتن وام کلان از
بانک و بیکار کردن کارگران است و دیگر هیچ.
جمعی از
کارگران قزوین
----
بیانیه شیرین عبادی، به همراه رهبران اتحادیه ها، و مدافعین
حقوق بشر در حمایت از منصور اسانلو و کارگران ایران
حقوق کارگران، حقوق بشر میباشد
کارگران ایرانی نیز مستحق برخورداری از حقوق بشر
میباشند
ما کارگران ، اعضاء اتحادیه کارگران و فعالان حقوق بشرو عضوی
از جامعه انسانی بیش از پیش نگرانی خود را نسبت به نقض فزاینده
حقوق کارگران ایرانی اعلام میداریم در حالیکه که بسیاری از
کارگران جان خود را از دست داده اند و عده ای در حال حاضر در
زندان بسر می برند و عده ای نیز با وجود بیماری از دسترسی به
امکانات بهداشتی درمانی محروم هستند، گروهی که در پی درخواست
شرایط کاری مناسب در صدد سازماندهی مستقل اتحادیه کارگران
بودند نیز از این کار باز داشته شده اند.
این مسأله با توجه به نقش ایران در ایجاد سازمان بین المللی
کار و عضویت فعال ایران دراین سازمان بسیار دلسرد کننده است.
بنا بر بیانیه سارمان بین المللی کار، کارگران در هر کشور از
حقوق زیر برخوردار هستند:
حق سازماندهی انجمن و تشکل
حق مذاکرات دسته جمعی
لغو کار
اجباری
لغو کار کودک
عدم تبعیض دراشتتغال
حق
برخورداری از شرایط مناسب کاری
مرگ، شکنجه، ارعاب ، آزار و اذیت و نقض حقوق کار گران به وضوح
نشان دهنده نادیده گرفتن اصول اساسی سازمان بین المللی کار در
ایران وهمچنین چشم پوشی از خواسته های کارگرانیست که تنها
جرمشان مطالبه شرایط کاری مناسب و زندگی با عزت برای خانواده
هایشان است.
ایران یکی از قدیمیترین اعضای سازمان بین المللی کار
میباشد که در سال ۱۹۱۹ میلادی، در بدو شکل گیری این سازمان،
به آن ملحق شد. اولین اتحادیهٔ بازرگانی مستقل در ایران بیش از
یک قرن قدمت دارد. اما امروز کارگران و معلمان ایرانی از
بسیاری حقوق تعریف شده توسط سازمان بین المللی کار محروم
هستند. آنان هم تحت قانون کار ایران و هم در عمل از دسترسی به
حقوق اولیهٔ خود باز مانده اند. آنان نمیتوانند اتحادیهٔ
بازرگانی مستقلی تشکیل دهند تا حقوق اولیهٔ خود از قبیل
دستمزدهای معوقه که در برخی موارد تا ۳۶ ماه پرداخت نشده اند
را مطالبه کنند. حکومت به طور دائم کارگرانی را که به دنبال
حقوق خود هستند بازداشت و محاکمه میکند. نیروهای امنیتی
غالباً به تجمعات صلح آمیز کارگران حمله میکنند، خانوادهٔ
آنان را مورد اذیت و آزار قرار میدهند و همانطور که در تجمع
کارگران معدن مس شهر بابک در نزدیکی کرمان در سال ۲۰۰۴ اتفاق
افتاد، حتی آنان را به قتل میرسانند.
رهبران اتحادیه ها، منصور اسانلو-سیندیکای کارگران شرکت واحد
اتوبوسرانی تهران و حومه- ، محمود صالحی-کارگر نانوایی از
شهرستان سقز در زندان به سر میبرند. مجید حمیدی، فعال سر شناس
حقوق کارگران که هدف ترور قرار گرفته هم اکنون در بیمارستان
بستری میباشد. یازده کارگر در فوریه ۲۰۰۸ به جرم شرکت در تجمع
مسالمت آمیز روز جهانی کارگر زندانی و جریمه شدند. گرچه ماده
۲۶ و ۲۷ قانون اساسی ایران آزادی تشکل را به رسمیت میشناسد،
قانون کار ایران به صراحت در تضاد با این قوانین حقوقی میباشد
ایجاد تشکلهای صنفی و فعالیتهای گروهی است در ماه مارچ سال
۲۰۰۷ هزاران یکی دیگر از مظاهر جنبش کارگری تلاش معلمان دبستان
و راهنمایی برای معلم دست به تظاهرات در مقابل مجلس زده و
خواستار رسیدگی به شکایات خود شدند که ازآن جمله تبعیض گسترده
در مقایسه با دیگر کارکنان دولتی و دستمزد کم می باشد که آنها
را مجبور به زندگی در زیر خط فقر نموده است. در پاسخ به این
تلاش برای جلب توجه نمایندگان مجلس، نیروهای امنیتی دست به
خشونت زده و به آنها حمله کردند. از آن تاریخ به بعد رهبران
سازماندهنده این تشکلها در دادگاههایی ناعادلانه محاکمه شده
ودرمواردی تا ۵ سال محکوم به زندان شدند.
دولت به شدت معلمان شرکت کننده در تظاهرات را با شلیک به آنان،
بازنشستگی زودهنگام ، کم کردن دستمزد یا به تعلیق در آوردن
کارشان مجازات کرد. تنها نشریه مستقل معلمان با عنوان قلم معلم
مورد هجوم و چپاول ماموران امنیتی قرار گرفت و خبرنگاران و
سردبیران نشریه به میز محاکمه کشیده شدند. و می کوشد تا از
تشکیل جلسات این انجمنها جلوگیری کند. وزارت کشور اعلام کرده
است که همه انجمنهای صنفی معلمان غیر قانونی است.
است
تظاهرات عمومی کارگران بطور معمول با سرکوب شدید نیروهای
امنیتی مواجه میشود. یک مثال قابل توجه از این نمونه وضعیت
کارگران شرکت رشت الکتریک، یکی از بزرگترین تولید کنندگان
لوازم الکتریک و قطعات الکتریکی در خاورمیانه، است. در سه سال
گذشته کارگران رشت الکتریک در راستای احیای حقوق ابتدایی خود
همواره کشیده اند تا اعتراض خود را در قالب تظاهرات و تجمعات
مسالمت آمیز نشان دهند هر چند که این تلاش ها نتیجه ای در پی
نداشته اند . از دیگرنمونه های این قبیل اعتراضات گسترده
میتوان به اعتراضات مجتمع هفت تپه در اهواز و اعتراضات کارگران
نساجی در کردستان اشاره کرد. در تمامی نمونهای مذکور، سرکوب
شدید و خشونت آمیزنیروهای امنیتی به اجتماعات کارگران پایان
داده است.
نمونهای ارعاب، اذیت و آزار، و سرکوب شدید اعتراضات صلح آمیز
کارگری وبی توجهی به حقوق ابتدایی کارگران ، ما را بر آن داشت
که طی نامه ای به دولت ایران خاطر نشان کنیم که حقوق کارگری
جزئی از حقوق انسانی بوده و باید محترم شمرده شود.
ما، مدافعان حقوق بشر،سازمان عفوبین الملل ایالات متحده
آمریکا،سازمان عفوبین الملل ویسکانسون ، امضا کنندگان اتحادیه
کار در ویسکانسون امریکا واتحاد برای ایران مصرانه از جمهوری
اسلامی ایران، شورای کار اسلامی، و وزارت کار جمهوری اسلامی
خواستاریم تا قانون بین الملل کار و اعلامیه جهانی حقوق
بشر(منشور سازمان ملل ) را اجرا کرده و به آنان احترام
بگذارند.
ما همچنین آزادی موقت کارگران بازداشت شده که نیازمند مراقبت
پزشکی هستند را خواستاریم.
امضا کنندگان
آقای جیم کاوانا،
رییس فدراسیون کار جنوب مرکزی ویسکانسون
خانم فیروزه محمودی، مدیر اجرایی سازمان اتحاد
برای ایران