در حمایت از اعتصاب غذای زندانیان بند 350 اوین

بیانیه رسام در حمایت از اعتصاب غذا دوازده زندانی سیاسی

میزان: تشکل رسام در بیانیه‌ای به حمایت از اعتصاب دوازده زندانی سیاسی پرداخت.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

به نام خدا

دوازده فرزند آرمان و اراده ملت ایران در اعتراض به مرگ مظلومانه زندانی هم بندشان، هدی صابر و کشته شدن هاله سحابی، با تکیه بر ایمان و ایثار آخرین داشته خود در زندان یعنی جان گرانقدرشان اعتراض خود را نسبت به ظلم سیستماتیک حاکمیت با اعتصاب نامحدود آغاز نموده‌اند.

هاله سحابی فرزند مهندس عزت الله سحابی، در طی برگزاری مراسم خاکسپاری پدر خود جان سپرد و این آغازی بود بر اعتراض هدی صابر، دیگر فعال ملی-مذهبی که به همراه امیر خسرو دلیر ثانی دست به اعتصاب غذای نامحدود زدند. اعتصاب غذای هدی صابر، ضرب و شتم و تعلل عامدانه ماموران زندان در انتقال او به بیمارستان فاجعهٔ دوم را رقم زد و هدی صابر هم به پیر ملی-مذهبی و دخترش پیوست.

هاله سحابی و هدی صابر سرمایه‌هایی بی‌بدیلی برای جامعه ایران بودند که متاسفانه دست استبداد، ایران فردا را از همراهی این دو محروم کرد تا دوازده زندانی ارزشمند جنبش سبز در اقدامی اعتراضی، گرد هم آیند تا وحدت و یکپارچگی خود در خواست‌های خود را به رخ بکشند و پیامی روشن به خودکامگان ابراز دارند.

برماست تا با الگوگیری از وحدت و عزم و اراده این دلاورمردان سرافرازمان که در این راه دست از جان خود شسته‌اند بر خواسته‌های بر حق ملت ایران پافشاری کنیم و مسئولیت خود را در گسترش آگاهی‌ها و همت برای دستیابی به اهداف ارزشمند جنبش سبز درک کنیم.

راه سبز ایرانیان مالزی – رسام – ضمن حمایت همه جانبه از ۱۲ دلاور معتصب و با گرامیداشت یاد همه شهدای جنبش سبز؛ علی الخصوص هاله سحابی و هدی صابر؛ اعلام می‌نماید که تا آخرین نفس پیگیر مطالبات این عزیزان و جنبش آزادی خواهی و حق طلبانه مردم ایران خواهد بود و از اسرای سروقامت که آینده سبز وطنمان نیازمند آنهاست می‌خواهد تا با پایان دادن به اعتصاب خود، جان با ارزش خود را حفظ کنند که ایشان نه متعلق به خود که سرمایهٔ فردای ایران آزاد هستند.

همچنین از هموطنان سبز در سراسر دنیا و ایرانیان سبز مالزی درخواست داریم تا با پیگیری و حضور در برنامه‌ها و حرکت‌های در حال انجام در شهر‌ها و کشورهای مختلف، همراهی خود را با قهرمانان دربند، با حفظ وحدت در عین کثرت، به اشکال مختلف ابراز نمایند.

و ما همچنان ایستاده‌ایم

راه سبز ایرانیان مالزی - رسام

----

بیانیه جمعی از فعالان دانشجویی - سیاسی خارج از کشور درباره اعتصاب غذای ۱۲ تن از زندانیان سیاسی

جمعی از فعالان دانشجویی -ـ سیاسی خارج از کشور با صدور بیانیه‌ای به حمایت از اعتصاب دوازده زندانی سیاسی پرداختند.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

ملت شجاع و هوشیار ایران،

دیر زمانی است که ثابت شده در این دیار هیچ دادرس با وجدان و شریفی بر مسند کار نیست ما بار دیگر از درد‌ها و مصائبی که بر ایران و ایرانیان می‌رود با شما سخن می‌گوییم. در شرایطی که همه ازسویی دل نگران سرنوشت رهبران دربند خویش‌ایم و از دیگر سوی عزادار صد‌ها شهید و چشم انتظار صد‌ها انسان بی‌گناهی هستیم که در زندان‌های مخوف و بدنام ایران گرفتار جهل و عداوت لجوجانه عده‌ای نو رسیده‌اند.

خبر اعتصاب غذای دوازده تن از زندانیان سیاسی سبز در اعتراض به جان باختن هاله سحابی و هدی صابر بر شدت نگرانی‌ها و مصائب رفته بر ما در این سالیان سیاه افزوده است. انسانهای آزاده‌ای که شجاعانه به استقبال مرگ شتافته‌اند به واقع نمایندگان مردمانی هستند که خواستی جز تعیین حق سرنوشت خود نداشته و ندارند اما در پاسخ به خواست مشروع و قانونی خویش با خشونت عریان عوامل نظامی و شبه نظامی حاکمان که هیچ کم از صحنه‌های نبردهای خونین تاریخ البته در مقابل مردمی بی‌دفاع نداشت مواجه شدند.

این اعتصاب همچنین اعتراضی است به حصر و بند‌ها و زندانی کردن تمام کسانی که گناهی جز مبارزه مسالمت آمیز برای آزادی و احقاق حقوق ما نداشته‌اند، اعتراض به شکنجه‌ها و اعتراف گیری‌های اجباری، اعتراض به شرایط غیر انسانی زندان‌ها و تحقیر زندانیان که هدفش درهم شکستن زندانی و اجبارش به دست برداشتن از آرمان‌های خویش است. اعتصاب غذای یاران مبارز و آزادیخواه ما همه ما را به همبستگی در پیکاری فرا می‌خواند که آنان به‌خاطر تلاش برای دستیابی به آن به زندان افتاده‌اند؛ آزادی زندانیان سیاسی، آزادی فعالیت احزاب و تشکل‌ها، آزادی مطبوعات و رسانه‌ها و ایجاد شرایط انتخاب آزا د و عادلانه.

بگذار از اراده، استقامت و همبستگی آنان بیاموزیم و تلاش مشترکمان را برای آزادی زندانیان سیاسی و رعایت حقوق زندانیان، هر کجا که هستیم، دوچندان کنیم. دوستان و همرزمان ما! قهرمانان مقاومت و سربلندی ما! ما پیامتان را شنیدیم؛ در داخل و خارج از میهن ایران، آزادی زندانیان سیاسی را در الویت مبارزه سبزمان قرار خواهیم داد. ما برای پویا‌تر شدن جنبش سبز و پایان دادن به این فجایع، متحد‌تر از پیش گام خواهیم برداشت و در این اتحاد، تفاوت‌ها و تنوعمان را کنار نمی‌گذاریم بلکه به‌رسمیت می‌شناسیم.

ما به حاکمان ایران هشدار می‌دهیم راهی که در پیش گرفته‌اند جز فساد و تباهی بیش از پیش برایشان ثمری نخواهد داشت. بنگرند که عاقبت عدم تمکین از اراده ملت چیست و چگونه در راه اصرار بر یک اشتباه، تا آنجا پیش رفته‌اند که امروز اندک آبرویی نه در میان ملت خود نه در جامعه بین المللی و نه حتی در میان سنتی‌ترین حامیان خود برایشان باقی مانده است. حکومت بر مبنای شرع، عرف و قانون موظف است در کوتاه‌ترین زمان همه زندانیان سیاسی و عقیدتی را آزاد کند و کار را از آنچه هست برای خود دشوار‌تر نکند. تا آن زمان نیز باید حقوق اولیه آن‌ها، اعم از مرخصی استحقاقی، مرخصی استعلاجی، ملاقات حضوری، تلفن، رسیدگی به وضعیت جسمانی و بیماری‌هایشان، رعایت شود.

آرش بهمنی، آرش حسینی‌پژوه، آرنوش آزرحیمی، احمد باطبی، ارشاد علیجانی، امیر رشیدی، امیر معماریان، بورگان نظامی نرج‌آباد، پروانه وحیدمنش، پویان فخرایی، پیمان ملاذ، تارا سپهری‌فر، حمیدرضا ظریفی‌نیا، حنیف مزروعی، رحیم همتی، رضا جعفریان، روح‌الله شهسوار، ساجده عرب‌سرخی، سجاد رضایی، سراج میردامادی، سیدکوهزاد اسماعیلی، صادق شجاعی، علی نظری، علی طباطبایی، علی عبدی، علی هنری، فرشاد توماج، فرشید آذرنیوش، کامیار بهرنگ، محمد صادقی، مرتضی اصلاح‌چی، مریم روزبهانی، مصطفی خسروی، مهدی جلالی، نریمان مصطفوی٬ یوحنا نجدی

----

کارزار «هر ایرانی، یک صدا» در حمایت از اعتصاب غذای ۱۲ زندانی سياسی

وی در مورد پيام تصويری خود به رادیو فردا می گويد:

مازیار بهاری: اصل پيام من اين بود که دولت‌های مختلف در سراسر دنيا نبايد با دولت ايران به سرپرستی آقای احمدی نژاد در مورد وضعيت حقوق بشر در ايران صحبت کنند، بلکه مورد خطابشان بايد آقای خامنه ای باشد.

آقای خامنه ای شخص اول کشور است که رئيس قوه قضاييه را منصوب می کند و در واقع قوه قضاييه تحت نظر او است و به عنوان فرمانده کل قوا که تمام نيروهای نظامی، انتظامی و سپاه تحت نظر او است و حتی می‌توان گفت وزارت اطلاعات هم به صورتی تحت نظر آقای خامنه ای است.

پس آقای خامنه ای به عنوان شخص اول کشور بايد مورد خطاب نهادهای جهانی باشد در مورد وضعيت وخيم حقوق بشر در ايران.

در اين مورد با آقای احمدی نژاد هر صحبتی شود به گونه ای از زير آن در می رود و می‌گويد تقصير من نيست يا می گويد قوه های مختلف نبايد در کار هم دخالت کنند. اما آقای خامنه ای ديگر نمی تواند چنين صحبتی بکند و به عنوان شخص اول کشور مسئول جان و سلامت اين زندانيان است.

با توجه به اين که در گذشته خودتان در ايران زندانی سياسی بوديد، فکر می‌کنيد چه عواملی باعث می‌شود زندانيان سياسی حتی به قيمت به خطر افتادن جانشان دست به اعتصاب غذا بزنند؟

متاسفانه نظام جمهوری اسلامی ايران در مواردی که هر روز هم بيشتر می شود مردم را به جايی می رساند که ديگر جان شان به لب شان برسد. به عنوان مثال حمله و کشتن يک دختر در مراسم خاکسپاری پدرش چگونه توجيه می‌شود، با چه قانونی جور در می‌آيد، با چه مذهب و اخلاقی جور در می‌آيد؟ به هيچ عنوان نمی توان اين رفتار را در مورد فعالان ملی- مذهبی و فعالان نهضت آزادی توجيه کرد.

بنابراين يک سری از افراد که ماه‌ها در زندان هستند، ديگر جان شان به لب شان رسيده است، جان شان را کف دست شان گرفته و با جان شان معامله می کنند.

جمهوری اسلامی واقعا بايد نگران باشد که مردم هم دارند به اين سمت سوق پيدا می کنند. يعنی نه آزادی اجتماعی به مردم می‌دهند و نه آزادی سياسی، وضع اقتصادی هم که خراب است و مردم نمی توانند دل شان را به هيچ چيز خوش کنند.

يک زمان در مورد مدل چينی صحبت می کردند، در حالی که مردم در چين يک سری آزادی های اجتماعی دارند، وضع اقتصادی خوب است، فساد و ارتشاء در دولت بسيار کم است و کسانی که رشوه بگيرند اعدام می‌شوند. ولی مقام‌های جمهوری اسلامی خودشان می گويند معاون جديد وزارت امور خارجه کسی است که رسما رشوه می‌گرفته و اتهام فساد دارد.

دارند کاری می کنند که جان مردم به لبشان برسد و اين برای نظام جمهوری اسلامی خطرناک است. به قول خانم (مهرانگیز) کار، اين اقدام‌ها خودکشی است، يعنی اين طوری دارند قبر خود را به دست خودشان می کنند.

شما به تاثير رفتار و سياست حکومت بر افکار عمومی مردم اشاره کرديد. واکنش مردم در قبال اين رفتار چه می تواند باشد؟

زندانيان سياسی ايران نخبگان جامعه هستند. با اين که دولت گفته در ايران ما جرم سياسی نداريم که بخواهيم زندانی سياسی داشته باشيم، اما هم مردم و هم دولت می دانند زندانيان سياسی وجود دارند که نخبگان کشور هستند و فشار بر نخبگان کشور مثل فشار بر سوپاپ اطمينان يک ديگ است.

وقتی شما سوپاپ اطمينان ديگ را فشار می‌دهيد و نمی گذاريد آزاد باشد، اين ديگ منفجر می‌شود.

مردم از طريق نخبگان، سياستمداران، احزاب، روزنامه ها و رسانه‌های مختلف می توانند ناراحتی خود را ابراز کنند از دولت و نظام.

موقعی که دولت روی اين افراد انگشت می‌گذارد يعنی روی مردم فشار می آورد به طور غير مستقيم و اين دردهای ناگفته مردم انباشته شده و به زودی به يک جريان اجتماعی تبديل می شود.

منبع: رادیو فرد