همسر عبدالفتاح سلطانی بازداشت شد

سه شنبه 05 ژوئيه 2011 - 14 تیر 1390

از: بی بی سی

----

دختر معصومه دهقان و عبدالفتاح سلطانی: با شنیدن خبر دستگیری مادرم دچار شوک شدم

مدرسه فمینیستی: روز سه شنبه 14 تیرماه 1390، معصومه دهقان، دبیر بازنشسته آموزش و پرورش و فعال جامعه مدنی و همسر عبدالفتاح سلطانی، در پی احضاریه کتبی به دادسرای اوین مراجعه کرد و همان روز بازداشت شد. در پی خبر دستگیری معصومه دهقان، با دختر ایشان مائده سلطانی در مورد دستگیری مادرش به گفتگو نشستیم.

مدرسه فمینیستی: مائده جان  دستگیری خانم معصومه دهقان برای همه ما و  برای شما که از ایشان دور هستید و همواره نگران سلامتی و امنیت خانواده ات هستید سوالات زیادی را پیش آورد ممکن است که نظر شخصی خودتان را در این مورد بگویید؟

مائده سلطانی: راستش من با شنیدن خبر دستگیری مادرم دچار شوک شدم، زیرا که او هیچ سابقه ی فعالیت سیاسی نداشته. مادرم روز شنبه ۱۱ تیر طی یک احضاریه رسمی برای ادای پاره ای توضیحات  به شعبه۲ بازپرسی اوین احضار شدند وطبق قانون ۳ روز بعد از آن، یعنی ۱۴ تیر به اوین مراجعه و بعد از آن به خانه بازنگشتند.

مدرسه فمینیستی: مادر شما همراه با وکیل به اوین رفتند یا تنها بودند؟

سلطانی: پدرم و یک وکیل دیگر او را همراهی کردند اما هیچ کدام آنها که وکیلش هستند را  به شعبه ۲ بازپرسی راه ندادند . و این خلاف مقررات است . حداقل پدرم که هم وکیل ایشان و هم همسر ایشان است باید ایشان را همراهی میکردند.

مدرسه فمینیستی: تاکنون هیچ اطلاعی درباره دلیل دستگیری در اختیار شما قرار گرفته ؟

سلطانی: در نامه ی احضاریه هیچ دلیلی عنوان نشده، و این به معنای آن است که برای مادرم هیچ دلیلی برای یک اتهام وجود ندارد. مادرم، معصومه دهقان مثل هر ایرانی دیگری برای کشورش نگران بود و با خانواده های داغدیده ی کشته شدگان و آسیب دیدگان وقایع اخیر سخت همدردی میکرد. مادری بود هم برای ما هم برای آنها و مادرانه کنار ما، پدر و مردم سرزمینش ایستاده بود. بنابراین دلیلی برای بازداشت او نمیتواند وجود داشته باشد.

مدرسه فمینیستی: با توجه به فعالیت های مدنی، انسانی و عاطفی مادرتان آیا فکر میکنید که به چه جرمی ایشان را مورد بازجویی قرارداده اند؟

سلطانی: آنچه من و خانواده ام را نگران کرده، بازداشت او برای تحت فشار گذاشتن پدرم است. برخوردهای شدید با پدر و دیگر اعضای کانون مدافعان نشانه هایی از حساسیت حاکمیت به فعالیت های حقوق بشر در ایران دارد و برای اعمال فشار از دستگیری خانواده یا همسران آنها هیچ ابایی ندارد. مادرم به خوبی  در سال های گذشته در سختی هایی که بر پدر در حرفه ی وکالت میرفته آشناست و از این رو احساس تعهد زیادی به اتفاقاتی  که در اطرافش میگذشته نشان میداد. دردش با هر دستگیری و هر خبر ناگواری بیشتر میشد و احساس مسولیتش هم برای مردم بیشتر. برای او صبر و استقامت آرزو میکنم. مادرم این صبر را نه از دیروز بلکه از سالهای پیش در کنار پدرم آغاز کرده و حتما امروز هم میداند که چگونه عمل کند. از راه دور میبوسمش و برای خواهر و برادرانم روزهای کوتاهی آرزو میکنم تا مادر به خانه برگردد.

مدرسه فمینیستی: مائده جان ما هم برای او و برای همه مادران دور از خانه و خانواده  آرزو میکنیم که هرچه زودتر به خانه برگردند و همسر و فرزند و دوستان اشان  از نگرانی و تنهایی نجات یابند.

----

تشدید نگرانی‌ها نسبت به وضعیت کمال شریفی، پس از چهل روز اعتصاب

چهارشنبه 15 تیر 1390

خبرگزاری هرانا: نگرانی‌ها نسبت به وضعیت جسمی کمال شریفی، زندانی سیاسی کرد محبوس در زندان میناب واقع در استان هرمزگان، باگذشت بیش از چهل روز اعتصاب غذا، شدت یافته است.

برادر کمال شریفی، در گفتگو با گزارشگر هرانا، ضمن تایید اعتصاب طولانی مدت برادرش می گوید: "از سال ۸۷ تاکنون که وی بازداشت شده ما تنها یکبار و آن هم در ادارهٔ اطلاعات موفق به دیدن وی شدیم."

وی می افزاید: "در حکم سی سال زندانی که به اتهام محاربه از سوی دادگاه انقلاب سقز برای وی صادر کردند، قید شده است که در تمامِ این مدت ممنوع الملاقات خواهد بود."

آقای شریفی در مورد علت اعتصاب غذای برادرش می گوید که وی تنها در اعتراض به نگهداری خودش در کنار زندانیانی که اتهاماتی مثل قاچاق مواد مخدر دارند و دیدار با قاضی پرونده، دست به اعتصاب غذا زده، اما متاسفانه تا امروز به هیچ یک از این خواسته ها توجهی نکردند و هیچ گونه اجازهٔ ملاقاتی هم به ما نمی دهند و حتی از وقتی دست به اعتصاب غذا زده تلفن هایش را هم قطع کردند."

این در حالی ست که قاضی پرونده در برابر پیگیری های خانوادهٔ این زندانی سیاسی گفته است که اجازه ی ملاقات به شما نخواهم داد، بگذارید پسرتان بمیرد!

گفتنی ست این روزنامه نگار کرد، در حال حاضر در وضعیت جسمی نامساعدی به سر می‌برد و گفته می‌شود علی رغم وخامت حالش و انتقال به بهداری، حاضر به شکستن اعتصاب غذای خود نشده است.