بازگشت به صفحه اول

 

 
 

درگیری خونین در بند 3 زندان گوهردشت کرج منجر به مرگ 1 زندانی وزخمی شدن تعدادی دیگر

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" در طی یک درگیری خونین در بند 3 زندان گوهردشت کرج منجر به مرگ یک زندانی و تعدادی دیگر زخمی شدند.

جمعه شب 24 تیرماه حدودا حوالی ساعت 24:00 یک درگیری خونین در بند 3 زندان گوهردشت معروف به بند کارگری روی داد که در جریان این در گیری خونین یکی از زندانیان به قتل رسید و تعدادی دیگر زخمی شدند. زندانی که در این درگیری خونین جانباخت علی (مصطفی) اقدمی نام داشت و اخیرا از زندان قزل حصار به زندان گوهردشت کرج منتقل شده بود. وضعیت تعدادی از زخمی شدگان وخیم می باشد که گفته می شود به یکی از بیمارستانهای  خارج از زندان منتقل شده اند.

این درگیری خونین که برای مدتی ادامه داشت اما پاسداربندها و گارد زندان از دخالت در آن خوداری کردند و پس از پایان درگیری زندانی کشته شده و زخمی شدگان توسط خود زندانیان به بهداری زندان منتقل شدند.

درگیریهای خونین توسط باندهای مافیایی زندان که در پخش مواد مخدر و سرکوب زندانیان معترض به شرایط غیر انسانی زندان روی می دهد آنها بدستور محمد مردانی رئیس زندان ،خادم معاون زندان ،فرجی نژاد رئیس اطلاعات زندان و رئیس بندها اقدام به درگیری با زندانیان  و حذف آنها  می نمایند.

در هفته های اخیر درگیریهای خونین شدت بیشتری به خود گرفته است که هر بار منجر به مرگ ،نقص عضو،از کارافتادگی تعدادی از زندانیان شده است.تمام دلایل و شواهد حاکی از آن است که این درگیریها با چراغ سبز و خواست مسئولین زندان صورت می گیرد آنها همچنین هیچ اقدامی هنگام روی دادن  درگیریها خونین انجام نمی دهند و حتی هنگام درگیری پاسداربنده ها را از بند خارج می کنند تا درگیری به نحو مطلوب باندهای مافیایی و دستور دهندگان آنها پیش رود.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، ایجاد درگیریهای خونین در زندان گوهردشت کرج بدستور مردانی رئیس زندان،خادم معاون وی و فرجی نژاد رئیس اطلاعات زندان که تا به حال منجر به مرگ ده ها زندانی شده است را به عنوان جنایت علیه بشریت محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر خواهان اعزام گزارشگر ویژه سازمان ملل به ایران برای تحقیق و تهیۀ گزارشی از جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه علی خامنه ای و ارائۀ آن به سازمان ملل جهت گرفتنم تصمیمات لازم می باشد.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

26 تیر 1390 برابر با 17 ژولای 2011

----

سبوعیت و درنده خویی ماموران ولی فقیه علیه زنان زندانی سیاسی

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" شکنجه ها و رفتارهای وحشیلنه علیه زندانی سیاسی بی نام و نشانی آرزو قبال ازرقاش که بیش از 4 سال است در زندانهای مختلف زندانی است و اخیرا او را به زندان مخوف شهر ری منتقل کرده اند.

زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش متولد 1364 شهر مهاباد می باشد که در مرز پیرانشهر در سال 1386 دستگیر می گردد و به سلولهای انفرادی زندان وزارت اطلاعات ارومیه منتقل می گردد و به مدت 6 ماه در سلولهای انفرادی تحت شکنجه های جسمی و روحی بازجویان وزارت اطلاعات  قرار می گیرد.او در طی مدت بازداشت وحشیانه ترین شکنجه های قرون وسطایی را تحمل می کند. از جمله شکنجه هایی که بازجویان وزارت اطلاعات علیه وی  بکار برده اندعبارتند از ؛ بی خوابی طولانی مدت، ممانعت از استفاده از سرویسهای بهداشتی برای مدت طولانی،ساعتها در حالت ایستاده نگه داشتن که اکثر مواقع منجر به بیهوشی وی می گردید،شکنجه های جسمی وحشیانه با مشت،لگد،باتون بصورت مستمر و طولانی که منجربه زخمی شدن قسمت تناسلی و خونریزی شدید و 27 بخیه خوردن آن قسمت گردیده است.انتقال شبانه به بیرون از زندان ارومیه و پس از اذیت و آزارهای غیر انسانی ترتیب دادن صحنۀ اعدام واقعی کوتاه مدت که منجر به فرو رفتن در کوما به مدت 24 ساعت و بدلیل آسیب دیدگی از ناحیۀ کمر و گردن  تا 2 ماه قادر به حرکت نبود. دستگیری در سال 1386 ولی تعیین صدور قرار بازداشت را در سال 1387 (انکار 1 سال در بازداشت بودن)،خوراندن قرصهای اجباری که بازجویان وزارت اطلاعات به آن قرصهای حقیقت اطلاق می کردند.

بازجویان وزارت اطلاعات در بازداشتگاه وزارت اطلاعات ارومیه که زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش را مورد شکنجه قرار می دادند همدیگر را با نام های سهرابی،جوادی و حسینی صدا می کردند.

زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش پس از 6 ماه سلول انفرادی و شکنجه های وحشیانه جسمی و روحی به زندان مرکزی ارومیه منتقل گردید. در سال 1387 او را به شعبۀ 101 دادگاه انقلاب ارومیه منتقل کردند و فردی بنام درویشی رئیس این شعبه وی را مورد محاکمه قرار داد. اتهاماتی که بازجویان وزارت اطلاعات به او نسبت داده بودند عبارتند از؛جاسوسی به نفع سرویسهای اطلاعات کردستان عراق و همکاری با اجانب بود زمانی که خانم  قبال ازرقاش قصد دفاع از خود در دادگاه را داشت درویشی با توهین های غیر اخلاقی مانع دفاع وی گردید.پس از مدتی به خانم قبال ازرقاش ابلاغ گردید که به 3 سال زندان محکوم شده است ولی علیرغم طی کردن محکومیت غیر قانونی و غیر انسانی همچنان در زندان و شرایط طاقت فرسا بسر می برد.

زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش بدون دلیل و داشتن حکم  تبعید در سال 1388 از زندان ارومیه به زندان چوبین قزوین تبعید گردید.در زندان چوبین قزوین مورد اذیت وآزار و فشارهای غیر انسانی قرار داشت. زندانیان زن وقتی که به سرکوب اعتراض می کردند پاسداربندها با بستن دربها و پنجره های سالن اقدام به پرتاب گاز اشک آور در میان زندانیان زن می نمودند. قرار دادن زنان زندانی معترض برای مدت طولانی در معرض هوای سرد و سوزناک زمستان،انتقال زنان زندانی به سلولهای انفرادی و مورد اذیت وآزار قرار دادن آنها.زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش 10 ماه در زندان چوبین قزوین بسر بردو مجددا به زندان ارومیه بازگردانده شد.

خانم قبال ازرقاش خرداد ماه 1390 دوباره بدون اینکه حکم تبعید داشته باشد به زندان مخوف شهر ری که پیش از این سوله گاوداری بوده است منتقل شده است و تنها زندانیان سیاسی است که در میان زندانیان عادی و خطرناک بسر می برد.او چند روز از ورودش به این زندان نگذشته بود که افسر نگهبان اطلاعات وی را به بیرون سوله برد و با باتون او را آماج ضربات خود قرار داد بطوری که تمام بدن وی کبود و خونین شده بود.

زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش علیرغم پایان یافتن محکومیت 3 ساله خود همچنان در زندان بسر می برد و بدلیل بی نام ونشان بودن و عدم حمایت رسانه ها و سازمانهای حقوق بشری از زمان دستگیری تا به حال از داشتن ملاقات با خانواده اش  محروم بوده است.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،اعمال شرایط قرون وسطایی و ضد بشری علیه زندانیان سیاسی و بخصوص زندانیان سیاسی زن که بی نام و نشان هستند را به عنوان جنایت محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر خواهان اعزام گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای دیدار و صحبت کردن با زندانیان سیاسی در زندانها و خانواده های آنها و همچنین خانواده های جانباختگان و سایر قربانیان رژیم ولی فقیه علی خامنه ای در ایران است.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

26 تیر 1390 برابر با 17 ژولای 2011

----

يک سال پس از بازداشت هفت وب‌نگار در وضعيتی نگران کننده بسر می‌برند، گزارشگران بدون مرز

٢٧ و ٢٨ تيرماه ١٣٨٩ هفت وب‌نگار جوان از سوی ماموران وزارت اطلاعات در شهرهای مختلف ايران بازداشت شدند. در سالگرد بازداشت گزارش‌گران بدون مرز با انتشار بخش‌هايی از نامه‌های ارسال شده برای ناوی پيلای کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل و آيت‌الله صادق آملی لاريجانی رئيس قوه قضاييه در بهمن ماه سال گذشته، بار ديگر خواهان آزادی اين وب‌نگاران و همه روز‌نامه‌نگاران و وب‌نگاران زندانی است.

« يمان مسجدی، امير لطيفی، محمدرضا گلی زاده، لادن مستوفی مآب، هانيه صانع فرشی، حجت نيکويی و سپهر ابراهيمی در تاريخ ٢٧ و ٢٨ تيرماه ١٣٨٩ از سوی ماموران وزارت اطلاعات در شهرهای مختلف ايران بازداشت شده‌اند.

«اين دانشجويان جوان که بين ١٩ تا ٢٧ سال سن دارند، به "توهين به مقدسات ، تبليغ عليه نظام، اقدام عليه نظام ، سب النبی ، محاربه و ...." متهم شده‌اند. اتهاماتی که بنا بر قانون مجازات اسلامی می‌توانند به صدور احکام سنگين و به ويژه اعدام عليه آنها منجر شوند.

انها در تاريخ ٢٧ فروردين در شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب اسلامی تهران محاکمه شدند. وکلا و خانواده‌های آنها اخيرا از آرای صادره عليه انها مطلع شده‌اند، با آنکه خوشبختانه طرح دو اتهام سنگين "سب النبی ، محاربه" عليه آنها منتفی شده است، اما اين جوانان به احکامی ناعادلانه و سنگين محکوم شده‌اند. ايمان مسجدی و سپهر ابراهيمی هر کدام به هشت سال زندان، محمدرضا گلی‌زاده، هانيه صاتع فرشی، به هفت سال زندان، حجت نيکويی و لادن مستوفی مآب به پنج سال زندان و امير لطيفی به هفت سال زندان و ٧٤ صربه شلاق محکوم شده‌اند.

«اين افراد پس از بازداشت تا چندين ماه در سلول‌های انفرادی نگاهداری شده و از سوی بازجويان وزارت اطلاعات برای اعتراف به عضويت در شبکه‌های "ضد اديان و کفارآميز" تحت فشار قرار گرفته و مجبور به اعتراف شده‌اند. متاسفانه اين اعترافات فاقد اعتبار قانونی از سوی بازجويان عليه آنها و در تائيد اتهامات وارده مورد استفاده قرار گرفته است. لازم به يادآوری است که در همه‌ی مدت بازداشت اين افراد اجازه ملاقات با خانواده و يا وکلای خود را نداشته‌اند. »

يک سال پس از دستگيری ،شرايط بازداشت اين وب‌نگاران بسيار نگران گننده است. در حالی از نظر جسمی و روحی به شدت ضعيف و بيمار هستند: لادن مستوفی مآب و هانيه صانع فرشی در بند متادون زندان اوين، محمدرضا گلی‌زاده و ايمان مسجدی در بند ٣٥٠ زندان اوين، حجت نيکويی، سپهر ابراهيمی و امير لطيفی در زندان مخوف رجايی شهر و در بند زندانيان عادی زندانی هستند . اين زندان به دليل موارد متعدد قتل، تجاوز و شکنجه يکی از خطرناکترين زندان‌های ايران است. برخی از اين زندانيان از سوی زندانيان عادی مورد حمله قرار گرفته و زخمی شده اند.

در ايران زندانيان از حقوق اوليه خود بهرمند نيستند و به ويژه از درمان پزشکی محروم هستند. وب‌نگار زندانی حسين رونقی ملکی از جمله اين زندانيان است، وی در تاريخ ١١ مهرماه ١٣٨٩ از سوی شعبه ٢٦ دادگاه انقلاب تهران به ١٥ سال زندان محکوم شد. اين وب‌نگار بيش از سيصد روز را در سلول انفرادی بسر برده است. حسين رونقی ملکی به شدت بيمار است، عليرغم عمل جراحی بر روی کليه و نياز به مراقبت‌های پزشکی ويژه، مقامات قضايی و بازجويان وزارت اطلاعات از دادن مرخصی به وی که حق قانونی همه زندانيان است ممانعت می‌کنند.

صدور احکام سنگين برای وب‌نگاران يکی ديگر از مشخصه‌های عدم رعايت حقوق زندانيان است. در بهمن ماه ١٣٨٩ حکم اعدام سعيد ملک‌پور و وحيد اصغری، از سوی دو شعبه مختلف دادگاه انقلاب اسلامی تهران و در پی محاکمه‌ای ناعادلانه با اتهام "مفسد فی الارض" صادر و برای تاييد به ديوان عالی کشور ارسال شده است. در تاريخ ١٥ خرداد سال جاری حکم اعدام سعيد ملک‌پور از سوی ديوان عالی کشور لغو اما همچنان در زندان است. نويد خانجانی دانشجوی جوان و وب‌نگار نيز در بهمن ماه ١٣٨٩به دوازده سال زندان محکوم شد. سخی ريگی وبلاگ‌نويس "بلوجستان سرافراز" در تاريخ ٢٨ خرداد ١٣٨٨ در زاهدان بازداشت و با اتهاماتی چون " نشر اکاذيب و اقدام عليه امنيت ملی" به بيست سال زندان، سنگين ترين حکم صادر شده عليه يک وبلاگ نويس در ايران، محکوم شده است.

گزارشگران بدون مرز يادآور می‌شود ايران با دارا بودن قوانينی آزادی ستيز در عرصه ازادی بيان، با ٢٢ روزنامه‌نگار و ١٦ وب‌نگار زندانی در ميان ١٧٨ کشور جهان در رده ١٧٥ رده بندی سالانه‌ی گزارشگران بدون مرز و از جمله در فهرست "کشورهای دشمن اينترنت" گزارشگران بدون مرز است.

از: گويا

----

سرنوشت نامعلوم زهرا منصوری پس از ۴۵ روز بازداشت

يكشنبه 26 تیر 1390

خبرگزاری هرانا: از سرنوشت زهرا منصوری - ۶۰ ساله زندانی محبوس در سلولهای انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین اطلاعی در دست نیست.

الهام وحید در گفتگو با گزارشگران هرانا گفت: «مادرم ساعت ۷ صبح روز ۱۳ خرداد ماه با مراجعه ماموران وزارت اطلاعات به منزل پدری‌ام بازداشت شده و از آن زمان تا کنون خانواده‌ام هیچ اطلاعی از وضعیت وی ندارند.»

این زندانی که پس از بازداشت و تفتیش منزل به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شده است حدود ۲۰ روز پیش با همسرش به صورت تلفنی گفتگوی کوتاهی داشته است.

دختر خانم منصوری در ادامه افزود: «مادرم هیچ‌گاه وارد مسائل سیاسی نبوده است و تنها چند بار با برادرش محمد علی منصوری در زندان رجایی شهر ملاقات داشته است.»

وی در خصوص وضعیت جسمی مادرش به هرانا گفت: «مادرم از بیماری صرع رنج می‌برد و پزشک معالج ایشان گفته است در صورت عدم مصرف دارو‌ها و تشنج خطرات جانی وی را تهدید می‌کند.»

الهام وحید در خصوص آخرین پیگیری‌ها در مورد وضعیت مادرش گفت: «پدر در هفته اول بازداشت روزانه به دادسرای انقلاب و زندان اوین مراجعه می‌کرد که مسئولین زندان از ارائه اطلاعات در خصوص وی اجتناب می‌کردند.»

وی در ادامه گفت: «تن‌ها می‌دانیم مادرم در بند ۲۰۹ زندان اوین است و از وضعیت فعلی وی و اتهام ایشان و روند پرونده قضایی ایشان اطلاعی نداریم.»

محمد علی منصوری زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر به همراه چند تن از زندانیان سیاسی محبوس در بند ۴ سالن ۱۲ نیز از بیست روز پیش به صورت غیر منتظره به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شده‌اند.

----

مرضیه وفامهر، همسر ناصر تقوایی، بازداشت شده است

دوشنبه 27 تیر 1390

خبرگزاری هرانا: گزارش ها حاکی از آن است که مرضیه وفامهر، همسر ناصر تقوایی و بازیگر فیلم "تهران من حراج" دو هفته است که در بازداشت نیروهای امنیتی به سر می برد.

به گزارش وبسایت ایران بریفینگ، تاکنون دلیل بازداشتِ مرضیه وفامهر به خانواده و یا نزدیکان وی اعلام نشده اما به نظر می رسد، دلیل بازداشت وی پخش فیلم "تهران من حراج" ساخته گرناز موسوی است، که وی در سکانسی از این فیلم بدون حجاب در فیلم نشان داده شده است.

فیلم "تهران من حراج" اولین فیلم زیر زمینی پس از انقلاب بود که بدون مجوز وزارت ارشاد ساخته و در سطح شهر به فروش رسیده بود. 
گفتنی ست پگاه آهنگرانی و رامین پرچمی، دو تن از هنرمندان جوان نیز در بازداشت به سر می برند.

----

نامه 3 تن از موکلین زندانی محمد علی دادخواه در بند 350 در اعتراض به حکم 9 سال حبس وی

این روز ها هر هفته که به سوی سالن ملاقات قدم بر می داریم ، پا هامان می لرزد از انتظار خبر تلخ بازداشت دوستی ، زندان رفیقی و رنج انسان شریفی !

اما پس از اخبار تلخی چون مرگ پور زند ، مهندس سحابی  و هاله سحابی و نهایتا شهادت  هدی صابر در پیش چشممان ، خبر صدور حکم سنگین و نا عادلانه 9 سال حبس تعزیری از سوی شعبه 15 داد گاه انقلاب برای وکیل عزیز و شریفمان - محمد علی دادخواه - جدا تکان دهنده بود. استاد محمد علی دادخواه ، وکیل سر شناس دادگستری و فعال برجسته حقوق بشر در تمام یک دهه اخیر با کوششهای بیدرنگ در راه دفاع از حقوق سیاسی- مدنی موکلین خویش وبویژه فعالین دانشجویی از طیف های فکری مختلف - از لیبرال تا سوسیالیست و از ملی تا سکولار - نشان داده است که به عمیق ترین صورت ممکن به آرمان حقوق بشر باور دارد و به صورتی تمام عیار شرافت جان آدمی و حقوق وی بویژه د صورت سیاسی - مدنی برایشان موضوعیت مبنایی و عینی دارد.

محمد علی دادخواه همان وکیل مدافع انسان دوست و انسان گرایی است که بدون کوچکترین چشمداشت مالی به دفاع از دانشجویان و سایر فعالین مدنی در اقصی نقاط ایران- از اهواز تا تبریز و از مازندران تا کرمان - پرداخته ، در ارتقاء شاخص های حقوق بشر و خارج از آن ، گاه های موثر و ارجمندی برداشته است.

ما سه تن از فعالین دانشجویی دانشجویی زندانی در بند 350 اوین که همگی موکلین ایشان بوده ایم در شرایطی که متاسفانهاین روز ها ، دکتر سید محمد سیف زاده را نیز علیرغم کهولت سن و بیماری های عدیده ایشان را در میان خود داریم ، مراتب تاثر و شگفت زدگی عمیق خویش نسبت به حکم ناعادلانه صادره برای استاد دادخواه را اعلام داشته ، اعتراض شدید خود را نسبت به روند قضایی ناظر به محبوس ساختن وکلای مدافع حقوق بشر ابراز میداریم . باشد که این مکتوب به مثابه حداقل ادای دین نسبت به تمامی زحمات این استاد عزیز مقبول افتد .

بند 350 اوین 20/4/90

پیمان عارف : دانشجوی کار شناسی ارشد دانشکده حقوق دانشگاه تهران

محمد پور عبدالله : دانشجوی مهندسی شیمی دانشکده فنی دانشگاه تهران

جواد علیخانی : دانشجوی دامپزشکی دانشگاه چمران اهواز

----

مادر شاهرخ زمانی: بعد از ۳۲ روز اعتصاب غذا فرزندم را نشناختم

میرعلی حسینی

۱۳۹۰/۰۴/۲۶

شاهرخ زمانی، عضو شورای نمایندگان کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری، و عضو سندیکای کارگران نقاش، که در ۱۷ خرداد بازداشت شده است، در روزهای اخیر از زندان انفرادی به بخش عمومی انتقال یافت.

وی در پی ۳۲ روز اعتصاب غذا، و به دلیل ضعف جسمی، به بهداری زندان و سپس به بخش عمومی انتقال یافت.

زرین نجاتی، مادر شاهرخ زمانی، در گفت‌وگو با رادیوفردا می‌گوید که پسرش چنان ضعیف شده بود، که او در ابتدا دیدار، قادر به شناسایی او نبود.

خانم نجاتی، وضعیت آقای زمانی در تازه‌ترین ملاقات شما چگونه بود؟

شاهرخ زمانی که او را انفرادی برده و تنهایی نگه داشته بودند، آنقدر وزنش پایین آمده بود که اصلا من او را نشناختم و وقتی آوردنش حتی نمی توانست با من صحبت کند.

گفت‌وگوی میرعلی حسینی با مادر شاهرخ زمانی، فعال کارگری زندانی

این طور که گفتید، خیلی لاغر شده است؟

آره.آره خیلی لاغر شده است. می‌توانم بگویم ۲۰ کیلو یا ۲۲ کیلو لاغر شده است. آنقدر لاغر و تکیده شده که وقتی آوردنش من نشناختم. کسی به من گفت که بابا این شاهرخ است دیگر. بی‌حال بود. نمی‌توانست با من صحبت کند و حرف بزند.

به شما گفتند که به چه دلیل ایشان را بازداشت کرده‌اند؟

پسرم گفت من که از تهران به تبریز آمدم وقتی داشتم از ماشین پیاده می‌شدم، مرا دستگیر کردند و من در این مورد هیچ نمی‌دانم. پرسیدم که مرا برای چه دستگیر کرده‌اید.

خبر دارید که ایشان وکیل گرفته است یا نه ؟

بله. تازه بچه‌ها برایش وکیل گرفته‌اند. الان دو سه روز است که می‌آید اینجا ولی تعطیل است.

خودش از شرایطش صحبتی کرد؟ چیزی گفت؟

والله چیزی نگفت. اصلاً حال نداشت که چیزی بگوید. گفتم برای چه شما را گرفته‌اند؟ کاری کرده‌اید؟ چیزی با شما بوده است؟ گفت نه. هیچ چیزی از من نگرفته‌اند.

گویا اینها یک نفر نبوده‌اند که بازداشت شده‌اند، چهار نفر بوده‌اند. آنها را از قبل در تبریز بازداشت کرده بودند. دقیق نمی‌دانم، بعد از پسرم بازداشت کرده‌اند یا قبل از آن. با پسرم می‌شوند پنج نفر که بازداشت شده‌اند، دیگر نمی‌دانم آنها احیاناً چیزی گفته‌اند که پسرمن هم بازداشت شده است؟ نمی‌دانم. به ما چیزی نمی‌گویند.

مقامات دادگستری اصلاً به شما نگفتند که ایشان به چه دلیل دستگیر شده است؟

والله من هر وقت رفته‌ام پاسخ درستی نگرفته‌ام. همین دو سه روز پیش رفتم پیش قاضی‌اش، می‌گفت که به خاطر مسائل امنیتی دستگیر شده. امنیت مملکت را به هم زده. از این جور حرف‌ها می‌گفت. اما خودش می‌گوید که هیچی از من نگرفته‌اند و منم هیچ کاری نکرده‌ام.

می‌دانید که پسر من فقط یک کارگر نقاش است. از حقوق آنها دفاع می‌کند. اگر هم چیزی بنویسد به خاطر آنها و به خاطر کارگرها بوده. آنهم که قانونی است.

از: راديو فردا

----

اعتراض گسترده و یکپارچۀ تمامی زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج نسبت به محدودیتها و اعمال سرکوبگرانه

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج در اعتراض به محدودیتها و فشارهای قرون وسطایی از روز گذشته اقدام به تحریم هواخوری نمودند.

اعتراضات گسترده و یکپارچۀ تمامی زندانیان سیاسی از طیفهای مختلف در سالن ایزوله شده 12 بند 4 زندان گوهردشت کرج نسبت  به تشدید محدودیتها و شرایط غیر انسانی حاکم بر این سالن، از روز یکشنبه 26 تیرماه آغاز شده و همچنان ادامه دارد.آنها در یک اقدام یکپارچۀ اعتراض آمیز نسبت به اعمال سرکوبگرانه  هواخوری را تحریم نمودند.زندانیان سیاسی  اعلام کردند تا زمانی که مسئولین زندان در سالن ایزوله شده زندانیان سیاسی حاضر نشوند و پاسخگوی اقدامات سرکوبگرانه خود نباشند در مرحلۀ اول از رفتن به هواخوری که از روز گذشته آغاز شده است خوداری خواهند کرد و در مرحلۀ دوم دامنۀ اعتراضات خود را نسبت به اعمال سرکوبگرانه گسترش خواهند داد.

زندانیان سیاسی  خواهان:1- پایان دادن به محدودیت زمانی هواخوری.2- پایان دادن به محدودیت ملاقاتهای حضوری با خانواده هایشان. 3- برقرار شدن تماسهای تلفنی با خانواده هایشان و همچنین پایان دادن به سایر محدودیتها و اعمال سرکوبگرانه قوۀ قضاییه ، وزارت اطلاعات و سازمان زندانها علیه خودهستند      

از چند روز پیش هواخوری زندانیان سیاسی که در ساعتهای گرم و در معرض تابش شدید آفتاب یعنی از ساعت 15:00 به بعد  صورت می گرفت را قطع کردند. تا هر چه بیشتر زندانیان سیاسی ایزوله شده را تحت فشارقرار دهند.ولی از روز گذشته به زندانیان اعلام شد که می توانند به هواخوری بروند.زندانیان سیاسی از اینکه هواخوری  به عنوان یک اهرم فشار علیه آنها بکار برده می شود دست به اعتراض زدند و بصورت یکپارچه اقدام به تحریم هواخوری نمودند.

از طرفی دیگر روز دوشنبه 27 تیرماه فردی بنام عبدالهی مسئول فروشگاه های زندان که بطور معممول فروشگاه را به مدت 1.5 ساعت باز نگه می داشت که زمان بسیار محدودی برای انبوهی از زندانیان است پس از نیم ساعت اقدام به بستن آن نمود در حالی که هیچکدام از زندانیان سیاسی موفق به خرید حداقل کالاهای مورد نیاز خود نشده بودند. هنگامی که یکی از زندانیان سیاسی اقدام به اعتراض نمود مورد اهانت مسئول فروشگاه قرار گرفت که  اعتراض شدید سایر زندانیان سیاسی را به دنبال داشت.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، از اعتراضات یکپارچه تمامی زندانیان سیاسی زندان گوهردشت برای پایان دادن به محدودیتها و اعمال سرکوبگرانه علیه زندانیان سیاسی حمایت می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر خواستار اعزام گزارشگر ویژه سازمان ملل برای ملاقات خصوصی با زندانیان سیاسی و خانواده ها آنها و تهیۀ گزارش از جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه علی خامنه ای و ارائۀ آن به سازمان ملل جهت گرفتن تصمیمات لازم می باشد.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

27 تیر 1390 برابر با 18 ژولای 2011

.

 
 

بازگشت به صفحه اول

مطالب مشابه 

 

ارسال به: Balatarin بالاترین :: Donbaleh دنباله :: Twitthis تویتر :: Facebook فیس بوک :: Addthis to other دیگران