|
|
|||
ادامۀ اعتراضات یکپارچۀ زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج در
چهارمین روز خود
بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در
ایران" اعتراضات یکپارچه تمامی زندانیان سیاسی زندان گوهردشت
کرج نسبت به ایجاد محدودیتها و تشدید سرکوب ، وارد چهارمین روز
خود شد.
زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج در اعتراض به تشدید
محدودیتها و سرکوبها از روز یکشنبه 26 تیرماه اقدام به
اعتراضات یکپارچه و گسترده نمودند این اعتراضات همچنان ادامه
دارد و وارد چهارمین روز خود گردیده است.زندانیان سیاسی که از
طیفهای مختلف سیاسی،اعتقادی وغیره می باشند، از روز یکشنبه از
رفتن به هواخوری خوداری می کنند و حاضر به دادن آمار نیستند.
اعتراضات زندانیان سیاسی از آنجا آغاز گردید که هواخوری
زندانیان سیاسی به عمد از ساعت 15:00 به بعد در زیر تابش شدید
نور خورشید و هوای بسیار گرم تعیین شده بود واز طرفی دیگر
مسئولین زندان و بخصوص فردی بنام خاکی
یکی از پاسداربندها هر وقت خود تشخیص دهداجازه رفتن
زندانیان سیاسی را به
هواخوری می دهد.
زندانیان سیاسی طی نامه ای خواسته های خود را به رئیس زندان
اعلام کرده اند و به او هشدار داده اند که در صورت عدم رسیدگی
به موقع به خواسته های به حق و اولیه اعتراضات خود را در مرحلۀ
بعد به شکلهای مختلف تشدید خواهند کرد.
خواسته های زندانیان سیاسی به قرار زیر می باشد:1- پایان
دادن به محدودیت زمانی هواخوری.2- پایان دادن به محدودیت
ملاقاتهای حضوری با خانواده هایشان. 3- برقرار شدن تماسهای
تلفنی با خانواده هایشان 4- برچیدن دستگاه های پخش پارازیت که
منجر به بیماری زندانیان سیاسی گردیده است و همچنین پایان دادن
به سایر محدودیتها و اعمال سرکوبگرانه قوۀ قضاییه ، وزارت
اطلاعات و سازمان زندانها علیه خودهستند.
از طرفی دیگر از روز گذشته فروشگاه بند را که هر روز برای
مدتی کوتاه باز می شد تا زندانیان کالاهای مورد نیاز خود را از
آنجا تامین کنند و همچنین محلی که در کنار سالن زندانیان سیاسی
برای درست کردن چای و غیره اختصاص داده شده بود را بستند و از
این طریق سعی دارند که فشارها را بر زندانیان سیاسی افزایش
دهند.
نصب چندین دستگاه پخش پارازیت که بصورت شبانه روزی در حال
پخش پارازیت می باشد در سالنی محدود که زندانیان سیاسی در آن
قرار دارند باعث شده است که زندانیان سیاسی به بیماریهای
مختلفی مبتلا شوند و بیماران توموری در این بند رو به افزایش
است.همچنین زندانیان سیاسی از ناراحتیهایی مانند
سرگیجه،سردرد،خستگی مفرط و غیره رنج می برند که پیش از نصب این
دستگاهها با چنین مواردی مواجه نبودند.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،از اعتراضات به حق
زندانیان سیاسی حمایت می کند و از تمامی رسانه های و سازمانهای
حقوق بشری خواستار حمایت از خواست به حق آنها است و از کمیسر
عالی حقوق بشر خواستار اعزام گزارشگر ویژه سازمان ملل برای
تهیۀ گزارشی از جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه
و ارائۀ آن به سازمان ملل جهت گرفتن تصمیمات لازم می
باشد.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
29 تیر 1390 برابر با 20
ژولای 2011 ---- گزارشی از وضع نامناسب بهداشتی و رفاهی بند سیاسی زنان در زندان اوین زندانیان سیاسی زن؛ محروم از ملاقات، تماس و هواخوری چهارشنبه, ۲۹ تیر, ۱۳۹۰ وضعیت بهداشتی و رفاهی بند سیاسی زنان زندان اوین بسیار نامناسب است و این زندانیان حتی از حق هواخوری هم محروماند. طبق خبرهای رسیده به کلمه، با وجود اینکه بیش از ۳۰ زندانی در این بند به سر می برند، اما همچنان این بند یک هواخوری بسیار کوچک دارد که در حدود پنج یا شش متر است و عملا زندانیان از حق هواخوری محروم هستند. چندی پیش هشت زندانی سیاسی از زندان قرچک ورامین به زندان اوین منتقل شدند که این موضوع تعداد زندانیان این بند را به بیش از ۳۰ نفر رساند. لازم به ذکر است که زندانیان عادی زن هنوز از زندان قرچک ورامین به زندان اوین منتقل نشدهاند و تنها این هشت زندانی که جرایم سیاسی داشتهاند، به اوین آورده شدهاند. تعداد زندانیان این بند در حال حاضر ۳۲ نفر گزارش شده که در فضای کوچکی نگهداری میشوند و فضای هواخوری مناسبی ندارند. این موضوع موجب شده که برخی از زندانیان این بند به بیماریهای مختلف که ناشی از نبود آفتاب کافی است، مبتلا شوند، چرا که فضای کوچک هواخوری بیشتر برای خشک کردن لباس زندانیان استفاده میشود و زندانیان امکان استفاده دیگری از آن را ندارند. همچنین این بند فاقد هرگونه امکانات رفاهی است و فروشگاه کوچک بند نیز، برخلاف سایر بندهای زندان اوین، اقلام مناسب و مورد نیاز زندانیان را ارائه نمیدهد. در کنار این امکانات بسیار محدود، اغلب زندانیان سیاسی زن از حق ملاقات حضوری محروماند و تنها به تعداد اندکی از آنان این حق داده میشود. تلفنهای این بند نیز از ماهها پیش قطع شده است؛ موضوعی که در تمام بندهای زندانیان سیاسی کشور عمومیت دارد و زندانیان از حق تماس تلفنی با خانواده هایشان محروماند. زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین و زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر مدتهاست حق هیچگونه تماس تلفنی ندارند، حال آنکه این امکان برای زندانیان عادی در سایر اندرزگاههای این زندانها فراهم است. نسرین ستوده، عالیه اقدامدوست، عاطفه نبوی، نازنین حسننیا، فاطمه درویش، هانیه فرشی شتربان، لادن مستوفی، شعله طائب، منیژه نصراللهی، صحبا رضوانی، سوسن تبیانیان، نازیلا دشتی، فرح واضحان، کفایت ملک محمدی، زهرا جباری، فاطمه خرمجو، محبوبه کرمی، شبنم مددزاده، مریم حاجی لویی، مریم اکبری منفرد، معصومه یاوری، کبری بنازاده، مطهره بهرامی، مهوش ثابت و فریبا کمالآبادی از جمله زندانیان سیاسی زن زندان اوین محسوب میشوند. بهاره هدایت و مهدیه گلرو از فعالان دانشجویی، هنگامه شهیدی روزنامهنگار و لیلا توسلی از بازداشتشدگان حوادث عاشورای سال ۸۸ از دیگر زندانیان این بند هستند که برای گذراندن مرخصی کوتاه چند روزه بیرون از زندان هستند. ----
بی خبری کامل پس از چهار و نیم ماه بازداشت گزارشی از و ضعیت و شرایط حاد زندانی سیاسی دکتر شکرالله مسیح پور که بیش از 4 ماه است دربند مخوف 209 زندان اوین شکنجه گاه وزارت اطلاعات تحت شکنجه های جسمی و روحی بازجویان وزارت اطلاعات قرار دارد جهت انتشار در اختیار ”فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران قرار گرفته شده است. متن گزارش ارسالی به قرار زیر می باشد:
پس از گذشت 4 ماه و نیم از بازداشت غیر قانونی و بی دلیل
دکتر شکرالله مسیح پور،
ایشان همچنان در بلاتکلیفی بسر می برد و مراجع ذیربط به
هیچ شکل پاسخگو نیستند.
ایشان که در تاریخ 17 اسفند 1389 با یورش شبانه بیش از 10 تن
از پرسنل وزارت اطلاعات به منزل دستگیر شد، بیش از یک ماه را
در سلول انفرادی بند 209 گذرانده و همچنان در سلول های چند
نفره این بند نگهداری می شود. اتهامات ایشان که در بازجویی های
اولیه "ارتباط با عناصر بیگانه" عنوان شده و سپس با توجه به
اظهارات بازجویان
مبنی بر نبود دلیلی برای اثبات این اتهام ، اتهامات جدید و بی
اساس دیگری مانند "بهاییت" عنوان شده است.
شکر الله مسیح پور در تیر ماه 88 نیز به اتهام "شعارهای
شبانه روی بام" و توسط پلیس امنیت دستگیر شد و با طرح این
موضوع که در کوچه محل سکونت ایشان ساختمان مسکونیشان پیش قدم و
لیدر شروع شعارهای شبانه است، به مدت 7 روز در بند 240
دربازداشت بسر برده.
بعلاوه، در سال 1372 نیز دادگاه انقلاب اسلامی دو سال زندان
تعلیقی به اتهام "ارتباط با گروههای معاند"
برای ایشان صادر کرده است. شکرالله مسیح پور فارغ
التحصیل دکترای مدیریت بازرگانی از دانشگاه واشنگتن بوده و از
سال 1360 تا 1374 نیز ممنوع الخروج بوده است.
بیان این نکته لازم است که فرزند ایشان، سیامک مسیح پور نیز
از زندانیان سیاسی حامی جنبش سبز بوده که به تازگی دوره
محکومیتش به اتمام رسیده است و در هنگام دستگیری پدرش در بند
سیاسی زندان اوین، بند 350 محبوس بوده است و پس از آزادی نیز
هر دوهفته یکبار از طریق ملاقات کابینی با پدرش دیدار کرده
است.
جالب توجه است که وزارت اطلاعات رژیم به منظور حذف و محبوس
کردن منتقدان ، به هر وسیله ممکن متوسل می شود، تا جایی که
شخصی را که دوسال قبل به اتهام شعار روی بام دستگیر کرده است
اکنون به اتهام ”ارتباط با بیگانگان" به اسارت گرفته است .
چگونه ممکن است شخصی عامل نفوذی یا جاسوس و ... بوده و در عین
حال شبها روی پشت بام منزل خود شعار های مخالف بدهد؟!
در حال حاضر شکرالله مسیح پور با 63 سال سن، و مشکلات جسمی
حاد از جمله پروستات، در سلول 209 و محروم از هواخوری محبوس
است و بازجویان با شگردهای غیر انسانی مانند "تکرار وعده آزادی
در چند روز آینده با وثیقه " و عمل نکردن به آن مبادرت به آزار
این متهم می نمایند.
پیگیری خانواده ایشان با جوابهای گمراه کننده بازپرس پرونده
مواجه شده و پس از 4.5 ماه همچنان سیر روند قضایی پرونده اش
نامشخص است.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،نگه داری زندانیان سیاسی
در بند مخوف 209 تحت شکنجه های روحی و جسمی و بلاتکلیفی را
محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر خواستار اعزام گزارشگر
ویژه حقوق بشر
سازمان ملل برای ملاقات با زندانیان سیاسی و خانواده های آنها
و تهیۀ گزارشی از جنایتهای رژیم ولی فقیه علی خامنه ای و ارائه
آن به سازمان ملل جهت گرفتن تصمیمات لازم می باشد.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
29 تیر 1390 برابر با 20 ژولای 2011 ---- تخریب زیارتگاه پیروان آئین یاری (اهل حق) در کرمانشاه چهارشنبه 29 تیر 1390 خبرگزاری هرانا: نیروهای امنیتی در طی هفته گذشته ساختمان نیمه کارهٔ زیارتگاه «سید فرخ» از اماکن زیارتی مردم اهل حق (یارسان) را تخریب کردند. بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، این زیارتگاه که در روستای خوبیاران جلالوند از توابع استان کرمانشاه واقع است با هزینه اهالی منطقه ترمیم شده بود. بر اساس گزارش شاهدان عینی، نیروهای امنیتی در برابر خواستهٔ مردم هیچ گونه مجوز جهت تخریب این مکان به ساکنان آن محل ارائه نکردند. قابل ذکر است که مردم دهستان جلالوند با داشتن ۵۵ روستای تابعه اکثرا پیرو آئین یاری (اهل حق) هستند که در سالهای اخیر فشارهای از سوی حاکمیت برای تغییر آئین ایشان اعمال شده است. ---- بیش از یکسال از گروگانگیری سه کرد تالشی گذشت/سرنوشت مبهم بازداشت شدگان سه شنبه 28 تیر 1390 خبرگزاری هرانا: با وجود گذشت بیش از یک سال از بازداشت سه جوان کرد تالشی به نامهای علیرضایعقوبی، سیاوش دهقانی، محسن علیمرادی که به اتهام همکاری با فیلمساز مهابادی صابر کاکه حسن دستگیر شده بودند؛ میگذرد و علی رغم گذشت این مدت زمان هنوز هم خبر دقیقی از وضعیت انها در دست نیست. بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یکی از نیروهای امنیتی نردیک به خانواده یکی از بازداشت شدگان به خانواده ایشان گفته است: «ساختن یک مستند اجتماعی از سوی صابر کاکه حسن بهانهای بوده برای تصویر برداری از چندیدن مکان نظامی مخفی دولت در جنگلهای دور دست چند شهر شمالی کشور. و این سه تن به همکاری با نامبرده متهم گردیدند.» این عضو سپاه در ادامه گفته است: «به دلیل خطرناک بودن محتویات فیلم از خانوادههای انان خواسته است که به هر شیوهای که شده باید صابر کاکه حسن را به ایران بازگردانندو تحویل نیروهای اطلاعات بدهند و فرزندانشان را تحویل بگیرند.» این در حالی است که این سه بازداشتی هیچگونه همکاری در تصویر برداری وساختن فیلم با وی نداشته و فقط به عنوان همراه و اشنا به منطقه با او بودهاند. پبر اساس گزارش منابع آگاه این سه زندانی متهم به اقدام علیه امنیت ملی و خبر رسانی به خبرگزاریهای خارجی و همچنین جاسوسی برای حکومت اقلیم کردستان عراق و نیروهای امریکایی مستقر شدهاند. این منبع آگاه به گزارشگر هرانا گفت: «نیروهای امنیتی در تماس با خانواده سیاوش دهقانی به ایشان گفتهاند سیاوش در بازداشتگاه خود کشی کرده و ادرس محل دفن وی را نیز به پدرش داده بودند که پس مراجعه این خانواده به محل به ایشان گفته شد این تنها یک هشدار بود تا به جدیت موضوع پی ببرید.» گفتنی است، به دلیل عدم حضور وکیل در پرونده سه بازداشتی و عدم اطلاع خانواده از سرنوشت فرزندانشان اطلاعی از روند رسیدگی قضایی به پرونده متهمان وجود ندارد. . |
||||