یاد جانباختگان دهه شصت گرامی باد

حکومت اسلامی برای ادامه حیات خود و پاسداری ازسرمایه جهانی،درتابستان دهه شصت خون پاک هزاران آزادیخواه و عدالتجو را در مدت کوتاهی برزمین ریخت

بیانیه جمعی از خانواده های جانباختگان دهه شصت

به روزهای خونينی نزديک می شويم که با فتوای خمينی هزاران هزار زندانی سياسی و عقيدتی در دادگاههای رژيم با محاکمه هايی کوتاه و ناعادلانه و حتی بدون محاکمه به اعدام محکوم شدند و در پشت سياهچال های رژيم بعد از تحمل رنج سالها حبس و شکنجه ، استوار و ثابت قدم به دار آويخته شدند و مظلومانه در گورهای دسته جمعی خاوران به خاک . آزاد مردان و آزاد زنانی که در صدا و نگاهشان آزادی و رهايی و برابری را فرياد می زدند چرا که درد پابرهنگان ، زنان و کودکان را درد خويش می پنداشتند و نه گفتند به استبداد ، استثمار و بی عدالتی نه گفتند به تسليم و توبه .
اگرچه رژيم مستبد حاکم بر ايران از همان ابتدا کوشيد تا اين فاجعه افشا نگردد اما دريغ از اينکه قهرمانان خاوران در دامان شيرزنان و مادرانی پرورش يافته بودند که بر اين فاجعه قيام کردند و صدای فرزندان خود شدند و جنايت رژيم را افشا و مظلوميت فرزندانشان را برای جهانيان بازگو کردند. با افشای اين فاجعه رژيم درصدد برآمد تا خاوران را نابود و برای هميشه از اذهان پاک کند ولی باز هم فراموش کرده بود که خاوران ميعادگاه است.
ميعادگاه تمامی کسانی که در دل عشق به آزادی ايران و ايرانی را دارند . جای جای خاک خاوران برای هميشه نشان از خاطر مردان و زنان شهيد و مبارزی را دارد که به نسل امروز درس آزادگی و از خود گذشتگی آموختند . خاوران با گوهرهای نهفته در دل آن جاودانه است و جاودانه خواهد ماند چرا که خاوران برای تمامی انسان های آزاده سمبل ايستادگی ، فدا و وفاداری است.
و باز هم امروز اين رژيم و کسانی که در اين جنايت دست داشتند و دستشان تا مرفق به خون مردم پاک و بيگناه ايران آغشته است با شعار اطلاحات به ميدان آمده اند . در آستانه بيست و سومين سالگرد قتل عام های سال 67 روی سخن ما خانواده های زندانيان سياسی قتل عام شده سال 67 با تماميت رژيم و بخصوص شماست آقای مير حسين موسوی نخست وزير 67 .
مردم ايران فراموش نکرده اند که در دوران نخست وزيری شما اين جنايت عليه پاک ترين فرزندان ايران زمين به اجرا گذاشته شد سکوت کرديد سکوت ،سکوت ، ...
امروز دم از آزادی مردم ايران می زنيد در حاليکه در سال 67 صدای هزاران هزار آزاديخواه را در گلوگاه خفه کرديد و باز هم با سکوت و فريبکاری از کنار اين جنايت می گذريد . در مقابل ملت ايران ايستاده ايد و می گوييد از اين کشتار بی خبر بوديد ! آيا از فتوای خمينی بر اين جنايت هم بی خبر بوديد ؟ آيا از تشکيل هيأت مرگ هم بی خبر بوديد ؟ دروغ و فريبکاری شرم آورتر از سکوت است .
يادتان باشد که اين جنايت هرگز فراموش نخواهد شد .اين جنايت را فراموش نخواهند کرد مادرانی که فرزندانشان به جرم آزاديخواهی به جوخه اعدام سپرده شدند ، مادرانی که سالهاست گلزار خاوران را گلباران می کنند بر خاک پاکش بوسه می زنند و به ياد فرزندان قهرمانشان گرد هم می آيند و با آنها نجوا می کنند ، باز اين را هم تاب نمی آوريد و به آنها يورش می بريد و با تهديد و ضرب و شتم و بازداشت آنها را از حق قانونی خود محروم می کنيد .
مادرانی که در طی اين سالها هنوز به دنبال محاکه آمران و عاملان اين کشتارها هستند و شما با سکوت و کتمان حقايق و عدم پوزش از مردم ايران ، آمران و عاملان را از اين جنايت مبرا می کنيد . خمينی را که خود دستور به اين کشتارها داد و عاملانی چون هيات مرگ را که امروزه باز هم در بيدادگاههای رژيم ولی فقيه برای آزاديخواهان حکم اعدام صادر می کنند.
اين جنايت از حافظه مردم ايران نيز پاک نخواهد شد از حافظه کسانی که خبر اين جنايت را شنيدند و در دل بيداد را فرياد زدند .
دستها لرزان و لرزان تر شدند
چشمها گريان و گريان تر شدند
ابروان افسرده و پير و خمود
دستها لرزان و لبهامان کبود
هر کدامش دفتری از خاطرات
اری خاوران و گوهران نهفته در دل آن فراموش نخواهند شد و فرياد رهايی قهرمانانش برای هميشه طنين انداز.
جمعی از خانواده های زندانيان سياسی قتل عام67
شهريور 1390

----

عفو بین الملل: سایر زندانیان عقیدتی در ایران نیز می بایستی آزاد شوند

 

کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی: همزمان با اعلام عفو 100 تن از زندانیان سیاسی حوادث پس از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری ایران در سال 88، سازمان عفو بین الملل روز چهارشنبه نهم شهریورماه، با انتشار بیانیه ای خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان سیاسی و عقیدتی و تمامی کسانی که تنها به خاطر فعالیت های مسالمت آمیزشان برای حق آزادی بیان و آزادی تشکل ها و اجتماعات و یا باورهای مذهبی شان در ایران زندانی شده اند گردید.

به گزارش کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی، سازمان عفو بین الملل در بیانیه روز چهارشنبه خود با استقبال از آزادی 70 تن از زندانیان حوادث پس از انتخابات سال 88 در ایران، می گوید که با اینحال اکثر زندانیان سیاسی و عقیدتی برجسته از جمله «وکلا، روزنامه نگاران، اعضای برخی از اقلیت های مذهبی و فعالان حوزه های سیاسی، دانشجویی، حقوق بشر، حقوق زنان، کارگری و محیط زیست» همچنان در زندان بسر برده و بازداشت افراد به سبب باورهای شخصی شان همچنان ادامه دارد.

عفو بین الملل با استقبال از گزارش آزادی حدود 70 زندانی عقیدتی و سیاسی که به گفته این سازمان، با الفاظ مبهمی مرتبط با امنیت کشور و با اتهاماتی نظیر شرکت در اعتراضات پس از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری در سال 88 زندانی شده بودند می گوید که بیشتر افراد آزاد شده بیش از نیمی از دوران محکومیت خود را سپری کرده بودند و واجد شرایط آزادی مشروط بودند.

رسانه های دولتی جمهوری اسلامی چندی پیش از عفو و بخشودگی 100 تن از زندانیان به زعم ایشان «امنیتی» حوادث پس از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری در سال 88، مشتمل بر آزادی 70 تن از ایشان و کاهش و لغو محکومیت 30 نفر از آنها با حکم سیدعلی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی در پنجم شهریورماه و در آستانه عید فطر خبر داده بودند.

امنستی اینترنشنال میگوید که با وجود آزادی این هفتاد نفر، «اما بسیاری دیگر از زندانیان عقیدتی همچنان در شرایط بد و در زندان های پر ازدحام جمهوری اسلامی نگهداری می شوند که اغلب منجر به افزایش مشکلات جدی جسمی ایشان شده است». از جمله این افراد می توان به وکلای زندانی از جمله «نسرین ستوده»، «محمد سیف زاده»، «جاوید هوتن کیان» و «مصطفی دانشجو»، روزنامه نگاران همچون «احمد زیدآبادی»، «عبدالله مومنی»، «عیسی سحرخیز»، «بهمن احمدی امویی»، «محمد نوریزاد» و «کیوان صمیمی» و فعالان دانشجویی از جمله «بهاره هدایت»، «مجید توکلی»، «ضیاء نبوی»، «اشکان ذهابیان» و «مهدیه گلرو» اشاره کرد.

این سازمان با تاکید بر وضعیت نامناسب زندانیان عقیدتی و عدم دسترسی ایشان به خدمات مناسب پزشکی، بطور مشخص به کیوان صمیمی روزنامه نگار زندانی اشاره دارد که با وجود تومور کبدی و لزوم درمان فوری این زندانی سیاسی، اما مسئولان قضایی تا به امروز از اعطای خدمات مناسب درمانی و امکان اعزام و بستری ایشان در بیمارستان های مجهز بیرون از زندان جلوگیری کرده اند.

این سازمان در ادامه می افزاید که فعالان حقوق اقلیت ها و فعالان حقوق بشر از جمله «ابوالفضل عابدینی نصر»، «محمد صدیق کبودوند»، «روناک صفارزاده» و «سعید متین پور» نیز همچنان در زندان هستند. ایشان به همراه فعالان حقوق زنان مانند «عالیه اقدام دوست»، «محبوبه کرمی»، «مریم بیدگلی» و «مریم بهرمن»، و همچنین فعالان سیاسی از جمله «محسن میردامادی»، «بهزاد نبوی»، «عبدالله رمضان زاده» و «حشمت الله طبرزدی» و نیز فعالان صنفی و کارگری همچون «رسول بداغی» معلم زندانی و «ابراهیم مددی» و «رضا شهابی» از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد همچنان در زندان بسر می برند.

به گفته این سازمان، اعضای برخی از اقلیت های مذهبی ایران از جمله «هفت رهبر جامعه بهایی ایران» که در حال سپری کردن دوره محکومیت 20 ساله خود به اتهام جاسوسی بوده و این اتهام را رد کرده اند و همچنین کشیش «یوسف ندرخانی» شهروند مسیحی ای که به اتهام ارتداد به مرگ محکوم شد، و با وجود لغو حکم اعدام همچنان در زندان و در انتظار بازبینی پرونده اش بسر می برد و می تواند مجددا به مرگ محکوم شود نیز همچنان به عنوان زندانیانی عقیدتی در زندان بسر می برند.

علاوه بر موارد فوق سازمان عفو بین الملل تاکید می کند که با وجود آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی «اما بازداشت افراد به خاطر باورهای سیاسی و شخصی خود و یا فعالیت هایشان همچنان ادامه دارد».

اشاره این سازمان به بازداشت و محاکمه «شاهرخ زمانی»، «نیما پور یعقوب»، «ساسان واهبی وش»، «محمد جراحی» و «سید بیوک سیدلر» از فعالان کارگری که در خردادماه سال جاری بازداشت و به اتهامات مختلفی مربوط به ارتباطشان با یکی از گروه های کارگری محاکمه شدند، و همچنین بازداشت «ده ها تن از معترضان به خشک شدن دریاچه ارومیه در استان آذربایجان غربی که خواستار توقف اقدام فوری برای توقف خشک کردن این دریاچه بوده و در پی اعتراضات روز پنجم شهریورماه که بنا بر گزارش ها منجر به کشته شدن حداقل سه تن توسط نیروهای امنیتی گردید، در شهرهای مختلف شمالغرب ایران دستگیر شده اند» می باشد.

این سازمان میگوید که برخی از بازداشت شدگان اخیر از جمله «علیرضا سپاهی لائین» شاعر و از اعضای اقلیت کرد که در روابط عمومی دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به کار بوده در شرایط «ناپدیدسازی اجباری» قرار دارند. نامبرده در هشتم مردادماه سال جاری در منزل خود بازداشت، و تا پنجم شهریورماه سال جاری خانواده وی همجنان قادر به کسب هر گونه اطلاعاتی درباره محل نگهداری وی نبوده و به شدت نگران سلامت وی که مبتلا به بیماری دیابت است می باشند.

عفو بین الملل در خاتمه خواستار اعطای «امکان دسترسی فوری به خانواده و وکلا» به تمامی دیگر زندانیان شده و می افزاید که تمامی دیگر زندانیان، به غیر از کسانی که از محاکمه ای عادلانه مطابق با معیارهای بین المللی برخوردار بوده اند می بایستی آزاد شوند.

 

 
 

بازگشت به صفحه اول

ساير مطالب مربوط به همبستگی 

 

ارسال به: Balatarin بالاترین :: Donbaleh دنباله :: Twitthis تویتر :: Facebook فیس بوک :: Addthis to other دیگران