|
نامه مادران پارک لاله به گزارشگر محترم ویژه حقوق بشر در ایران
گزارشگر محترم ویژه حقوق بشر در ایران
جناب آقای دکتر احمد شهید
ما "مادران پارک لاله" (1) ضمن
تشکر از ارائه اولین گزارش جناب عالی، از یکسو خوشحالیم که
بار دیگر از طریق نماینده بالاترین نهاد بین المللی
مدافع حقوق بشر توجه اذهان عمومی به نقض گسترده حقوق بشر توسط
حکومت جمهوری اسلامی ایران جلب و خواسته های ما پیگیری می
شود، ولی از دیگر سو متأثریم که در این گزارش نام بسیاری از
آزادی خواهان و فرزندان شجاع این
مملکت که در زندانها و در خیابانها توسط عوامل رژیم به قتل
رسیده اند یاد نشده و صدای دادخواهی مادران داغدار وستم
کشیده و خانواده ها ی آنان نادیده گرفته شده است. در
حالیکه شاید این کشتارها مهم ترین و آشکارترین موارد نقض حقوق بشر در
ایران بوده است. به نظر می رسد برای شنیده شدن صدای
دادخواهی مادر ان داغدار و ستم کشیده ایران همچنان راه درازی
در پیش داریم.
آقای احمد شهید
پس از انتخاب شما به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر برای ایران،
نوری از امید در دل تعداد بیشماری از مادران ایران تابیدن
گرفت. مادران و خانواده های کشته
شدگان جریانات
پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 1388، حوادث
18 تیر 1378، قتل های زنجیره ای، کشتارهای فردی و جمعی دهه ی
60 و حتی قربانیان سالهای پیش از آن؛ مادران و خانواده های
مفقود شدگان، مجروحان، شکنجه
شدگان، زندانیان
سیاسی-
عقیدتی همه
به این امید بودند که سرانجام با تأخیری طولانی صدای
دادخواهی شان در سطح جهان شنیده خواهد شد و به این امید، گزارش
های متعدد فردی و گروهی برای رسیدگی به کشتارها و همچنین نجات
جان خود و فرزندان شان
را
از طرق مختلف برای شما ارسال نمودند.
ولی دریغ
و درد که انعکاسی از آن ها در
نخستین گزارش
شما یافت نشد. البته
می دانیم که گزارش مقطعی شما تنها طول مدت کوتاه و
معینی از تاریخ
حکومت جمهوری اسلامی را در بر
می گیرد که
همان نیزدهها کتاب نانوشته است که برقلب های دردمند
بسیاری از خانواده ها داغ شده است، اما چگونه
می توان درمقابل این همه بی
عدالتی وظلم و ستم و جنایت
های آشکار و نهان جای
تردیدی باقی
گذاشت؟ کاملاً
قابل پیش بینی بود که این بار نیزحکومت جمهوری اسلامی ایران
تمامی
ترفندهای خود را بلکه شدید تر از پیش به کار خواهد گرفت تا از
ورود هیأت شما
به ایران و بررسی شواهد جنایات
خود از نزدیک، ممانعت به عمل آورد، زیرا
می داند که سازمان ملل و شواری امنیت بر
طبق کنوانسیون ها و معاهدات بین
المللی می تواند حکومت
جمهوری اسلامی را ملزم به
رعایت موازین حقوق بشری کند یا از طریق دادگاه بین المللی لاهه
مورد پیگیرد قانونی قراردهد. از
این روی مطمئناً گزارش شما حائز
اهمیت
بسیارویژه ای در فراهم آوردن حد اکثر شواهد ممکن در نقض حقوق
بشر توسط این حکومت می
باشد
آقای احمد شهید، از شما می خواهیم
که صدای دادخواهی مادر ندا آقاسلطان، مادر سهراب اعرابی، مادر
اشکان سهرابی، مادر مسعود هاشم زاده و ده ها و صدها شهید جنبش
سبز را نادیده نگیرید. چگونه
می توانید در مقابل این پیام خانم فهیمی، مادر سهراب اعرابی(
از کشته شدگان اعتراضات خیابانی سال 1388) سکوت کنید در حالی
که که از مجامع بین المللی حقوق بشر می خواهد چگونگی و علت
کشته شدن فرزندش را پاسخ دهید.
از شما تقاضاداریم صدای دادخواهی خانم اکرم نقابی(مادر سعید
زینالی، دانشجوی ترم آخر دانشگاه تهران) را نادیده نگیرید. پسر
او را تیرماه 1378 در مقابل چشمان مادر و پدرش از خانه
بازداشت کردند. در طی این 12سال نه تنها هیچ خبر دقیقی از
وضعیت کشته یا زنده بودن فرزندشان به آنها داده نشده، مادر و
خواهرش را ماه ها به زندان انداختند و با وضعیتی نامعلوم هر
روز مورد اذیت و آزار و تهدید قرار می دهند.
آقای احمد شهید
از شما می خواهیم صدای دادخواهی
"مادر بهکیش" این سمبل مقاومت و هزاران مادر و پدر دیگر که در
طی این سال ها به اشکال مختلف تحت فشارهای بی رویه بوده اند و
هنوز هیچ پاسخی دریافت نکرده اند را نادیده نگیرید. این
مادر تنها یک نمونه است که علیرغم کشتن 5 فرزند و دامادش به
دلیل فعالیت های سیاسی در دهه ی 60 و فشارهای بی
شماری به خانواده اش، دختر دیگرشان (منصوره بهکیش) را نیز
بارها در خاوران و بهشت زهرا و محل کار بازداشت و از 26 اسفند
1388 ممنوع الخروج کرده و اخیراً در 22 خرداد 1390 در خیابان
دستگیر و یک ماه در سلول های انفرادی 209 بازداشت بوده
که موقتا با کفالت آزاد شده است و هر روز وی و خانواده اش را
تنها به جرم دادخواهی مورد اذیت و آزار و تهدید قرار می
دهند.
از شما می خواهیم صدای مادران و زنانی که برای حمایت از مادران
و خانواده های جان باختگان به خیابان ها و پارک لاله آمدند را
نیز بشنوید. زنانی که برخی حتی مادر نیستند، ولی حاضر شده اند
زندان را به جان بخرند تا صدای دادخواهی مادران شنیده شود. هم
اکنون نیز دو تن از این زنان آزادی خواه به نام های خانم ها
لیلا سیف اللهی و ژیلا کرم زاده مکوندی پس از ماه ها زندان و
اذیت و آزار در دادگاه بدوی به چهار سال زندان محکوم شده اند.
جناب آقای احمد شهید
باور بفرمایید نقض حقوق بشر توسط
حکومت جمهوری اسلامی بسیار گسترده تر از آن است که شما در
اولین گزارش مختصر خود به آنها اشاره کرده اید. بسیاری از ملیت
ها و اقلیت ها قومی که زیر شدیدترین فشارها هستند، بسیاری از
زندانیان کارگر و معلم و دانشجو که فقط به
جرم دفاع از حقوق صنفی شان در زندان به سر می برند، بسیاری از
زنان و مردان دگراندیش و گمنام که به جرم داشتن عقیده ای دیگر
تحت شدیدترین فشارها قرار دارند، بسیاری از اقلیت های جنسی
که سنگسار یا به جوخه های اعدام سپرده می شوند و بسیاری
محکومین به اعدام وزندانیانی که در اسف بار ترین شرایط غیر
انسانی دوران محکومیت شان را می گذرانند، همچنان چشم انتظارند
تا صدای آنها نیز شنیده شود.
ما مادران پارک لاله بیش از دو سال است، در اعتراض به نقض حقوق
بشر تلاش می کنیم و تاوان این اعتراض ها را نیز پرداخته ایم تا
صدای مادران شنیده شود. بسیاری از ما طی این مدت بارها دستگیر
و ماه ها در سلول های انفرادی زندان اوین و زندان های موقت
بازداشت بوده ایم و با کفالت یا وثیقه آزاد شده و منتظر تشکیل
دادگاه هستیم، بسیاری از ما بارها احضار و مورد بازخواست قرار
گرفته ایم، بسیاری بارها مورد تهدید و اذیت و آزار تلفنی قرار
گرفته ایم و مصرانه از شما می خواهیم در گزارش آتی خود موارد
مهمی که در اولین گزارش نادیده گرفته شده بود را لحاظ بفرمایید
واطمینان داشته باشید که ما در این راه آماده هر گونه همکاری
می باشیم.
به پیوست، شکایات و دادخواهی های مادران را به صورت ریز و دقیق
تقدیم می کنیم و از شما تقاضا داریم به حرمت مادران، صدای
دادخواهی همه مردم ایران باشید .
مادران پارک لاله ایران – تهران
