پرده برداشتن از یکی از شکنجه گاه های مخوف و سری اطلاعات سپاه پاسداران در ارومیه

بنابه گزارشات رسیده به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" پرده برداشتن از یکی از شکنجه گاهای بزرگ و سری اطلاعات سپاه پاسداران در استان آذربایجان غربی که تقریبا در مراحل اولیه بازداشت اکثر فعالین سیاسی، حقوق بشری، زنان، دانشجویان، کارگران و سایر اقشار جامعه به این شکنجه گاه منتقل می شوند.

این شکنجه گاه به نام بازداشتگاه 81 رمضان متعلق به اطلاعات سپاه پاسداران می باشد و در داخل پادگان المهدی در 20 کیلومتری جاده دریا شهر ارومیه به سوی شهر تبریز می باشد. پادگان المهدی یکی از بزرگترین پادگانهای سپاه در استان آذربایجان غربی است.این بازداشتگاه بطور کلی محرمانه می باشد و در هیچ کجا نامی از آن برده نشده است.

بازداشتگاه 81 رمضان وابسته به اطلاعات سپاه پاسداران  به  2 بخش اساسی تقسیم  می شود. بخش اصلی آن مربوط به  فعالان سیاسی بازداشت شده در سرتاسر استان آذربایجان غربی می باشد و بخش دیگر آن مربوط به نیروهای سپاه  پاسداران،نیروی انتظامی و سایر نیروها که ناراضی هستند و به مخالفت با این رژیم برخاسته اند می باشد. . این بازداشتگاه دارای 150 سلول انفرادی است.بجز بازجویان اطلاعات سپاه پاسداران هیچ ارگان دیگری حق تردد به این بازداشتگاه را ندارد.

فعالین دستگیر شده به هیچ وجه نمی دانند در کجا نگهداری می شوند و از نام و مکان نگهداریشان بی اطلاع هستند.فعالین سیاسی دستگیر شده  بین 4 ماه الی 1 سال در آنجا نگه داری می شوند.بخش نگهداری فعالین سیاسی  به 2 بخش دیگر تقسیم می شود.بخشی که از حداقل امکانات اولیه همراه با شکنجه و بازجویی همراه است .بخش دیگر آن ،وحشتناک ،غیر قابل توصیف و اعمال ضدبشری که در اکثر مواقع منجر به قتل زندانی سیاسی ، نقص عضو و ناراحتی روحی می گردد می باشد.

شکنجه هایی که در آنجا علیه فعالین سیاسی روا داشته می شود وحشیانه  و قرون وسطایی است . از جمله شکنجه هایی که در این بازداشتگاه علیه فعالین سیاسی روا داشته می شود عبارتند از:1- شوک الکتریکی، بدین صورت که ولتاژ آن را افزایش می دهند که منجر به ایجاد سوختگی بر بدن زندانی سیاسی می شود.وصل کردن شوک الکتریکی به نقاط حساس بدن -2- آویزان کردن زندانی برای مدت طولانی به شکلهای مختلف که منجر به بیهوش شدن زندانی می شود،ایجاد ناراحتی در قسمت مچ دست،کتف  زندانی و معمولا این ناراحتی برای مدت طولانی باقی می ماند.3- ایجاد صحنۀ ساختگی اعدام برای زندانی سیاسی که به 2 شیوه به اجرا در آورده می شود.شیوۀ اول اعدام ساختگی: زندانی را به زیرزمین منتقل می کنند به زندانی سیاسی گفته می شود که باید وصیت نامه خود را بنویسد.صبح زود او را به محل اجرای حکم اعدام می برند ، بر صندلی قرار داده می شود و طناب دار بر گردن زندانی انداخته می شود و به او گفته می شود اگر اعتراف نکنی اعدامت می کنیم پس از صحنه سازی برای اجرای حکم اعدام در آخرین لحظات یکی از بازجویان وارد می شود و به آنها می گوید این بار او را می بخشیم به شرط  اینکه همکاری کند . شیوۀ دوم ایجاد صحنۀ اعدام ساختگی ،نیمه های شب زندانی را به بیابانهای اطراف منتقل می کنند او را در نقطه ای قرار می دهند و به او می گویند که قصد دارند وی را تیرباران کنند. سپس چند نفر از اطلاعات سپاه پاسداران شروع به شلیک کردن به پیرامون زندانی می کنند و به این طریق سعی دارند که زندانی را وادار به اعتراف کنند.

3- قرار دادن زندانی سیاسی در سلولهای انفرادی که  در زمستان بسیار سرد و طاقت فرسا ودر تابستان بسیار گرم می باشد برای مدت بسیار طولانی

4 – تهدید زندانی به تجاوز جنسی و انجام بعضی از اقدامات جهت اینکه نشان دهند قصد اجرای شکنجۀ جنسی را دارند و در مواردی هم اقدام به تجاوز جنسی می کنند.

5 دستگیری اعضای خانواده زندانی سیاسی مانند پدر  و مادر ،همسر ،خواهر و فرزند زندانی و انتقال آنها به این بازداشتگاه و تهدید کردن آنها به شکنجه های جسمی در حضور زندانی و یا در سلول کناری زندانی که زندانی تمامی صحبتهای مربوطه را می شنود

6- مانعت زندانی سیاسی از استفاده از سرویسهای  بهداشتی برای مدت طولانی ، ممانعت از استحمام زندانی و بیدار نگه داشتن زندانی برای مدت بسیار طولانی

یکی از فعالین سیاسی که در این بازداشتگاه زیر شکنجه های غیر انسانی جان خود را فدای آزادی کرد.جانباخته راه آزادی ناصر عیسی زاده 23 ساله که به اتهام اقدام علیه امنیت نظام دستگیر شده بود  می باشد. او را شب هنگام بدون اطلاع خانواده اش به خاک سپردند و برای ممانعت از نبش قبر بر روی قبر وی بتون ریختند..

اطلاعات سپاه پاسداران پس از بازجویی و شکنجۀ زندانی سیاسی او را به اداره اطلاعات ارومیه تحویل می دهد که بر اساس پرونده سازی بازجویان اطلاعات سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات پرونده زندانی سیاسی را به یکی از قاضیهای وابسته به اداره اطلاعات احاله می دهند و به قاضی مربوطه توصیه می شود که چه حکمی برای او صادر نماید.

فعالین حقو بشر و دمکراسی در ایران،توجه سازمانهای حقوق بشر و سایر مراجع بین المللی به شکنجه گاههای مخفی اطلاعات سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات جلب می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر و سایر مراجع بین المللی خواستار ارجاع پرونده جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه علی خامنه ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد جهت گرفتن تصمیمات لازم اجرا می باشد. 

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

11 آذر 1390 برابر با 02 دسامبر 2011

----

بیانیه مطبوعاتی ـ برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر

11 آذر 139

چندین فعال سندیکایی به حبس های طولانی محکوم شدند

یک فعال سندیکایی به مرخصی آمد

 

رضا شهابی                 علی نجاتی                  شاهرخ زمانی               محمد جراحی

نیما پوریعقوب               ساسان واهبی وش          بهنام ابراهیم زاده ابراهیم مددی

 

http://www.fidh.org/several-unionits-sentenced-to?var_mode=calcul

پاریس ـ ژنو، 11 آذر 1390 ـ برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر، برنامه مشترک «فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر» (FIDH)  و «سازمان جهانی مبارزه با شکنجه» (OMCT)، نگرانی بسیار عمیق خود را از ادامه بازداشت خودسرانه چندین فعال سندیکایی و مدافع حقوق بشر در ایران ابراز می کند و در عین حال از مرخصی ابراهیم مددی، نایب رییس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، استقبال می نماید.

چندین فعال سندیکایی و مدافع حقوق بشر اخیرا در ایران به حکم های ناعادلانه زندان محکوم شده اند و بعضی دیگر در بازداشت خودسرانه و اغلب در شرایط وحشتناک به سر می برند که تنها به قصد تنبیه فعالیت های برحق حقوق بشری آنها و در تداوم سرکوب جامعه مدنی ایران است.

وضع سلامتی رضا شهابی، خزانه دار و عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد که پس از دستگیری در 22 خرداد 1389، 18 ماه بدون محاکمه در بازداشت به سر برده، در چند روز گذشته با شروع اعتصاب غذا در اعتراض به محرومیت از رسیدگی پزشکی و بی توجهی به بیماری او رو به وخامت رفته است. براساس اطلاعات دریافتی، حکومت به قصد درهم شکستن او به بازداشت او ادامه می دهد و رسیدگی پزشکی را از او دریغ می نماید. آقای شهابی اخیرا به علت درد گردن و پشت به بیمارستان منتقل شد و دکترها پس از انجام ام آر آی تشخیص دادند که وضع چندین مهره گردن او بدتر شده و باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد و پس از آن او باید شش ماه استراحت کند؛ در صورت بستری نشدن در بیمارستان، ممکن است طرف چپ او فلج شود. اما مسئولان زندان هنوز اقدامی نکرده اند. به علاوه، خانواده او گویا از 29 آبان به بعد اجازه ملاقات با او را نداشته اند و هیچ اطلاعی در باره سلامتی او دریافت نکرده اند.

چندین فعال سندیکایی دیگر نیز اخیرا محکوم شده اند، به ویژه آقایان علی نجاتی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، نیما پوریعقوب، ساسان واهبی وش و بهنام ابراهیم زاده.

آقای علی نجاتی، رییس پیشین هیات مدیره سندیکای مستقل کارگران شرکت نیشکر هفت تپه پس از این که به خاطر فعالیت های سندیکایی خود در فروردین 1390 در شعبه 13 دادگاه انقلاب اسلامی اهواز محکوم شد، از تاریخ 21 آبان 1390 یک سال محکومیت خود را در زندان دزفول شروع کرد. او پیشتر شش ماه نیز به همین اتهام در زندان بود و در پی آن پس از 25 سال کار اخراج شده بود. بر اساس گزارش ها، دکترها به علت جراحی اخیر قلب شرایط او را برای گذراندن حبس مناسب نمی دانند.

محکومیت شاهرخ زمانی، عضو هیات موقت بازگشایی سندیکای نقاشان که در تاریخ 17 خرداد 1390 دستگیر شد، به 11 سال زندان؛ محمد جراحی، فعال سندیکایی و عضو «كميته پيگيري براي ايجاد تشكل هاي كارگري» که در تاریخ 30 خرداد 1390 دستگیر شد، به 5 سال زندان؛ نیما پوریعقوب و ساسان واهبی وش، فعالان دانشجویی، به ترتیب به 6 سال و 6 ماه زندان، به اتهام های «تبلیغ علیه نظام» و تشکیل گروه مخالف نظام یا عضویت در آن، در تاریخ 30 آبان 1390 در دادگاه تجدید نظر تایید شد.[1][1]

سرانجام، بهنام ابراهیم زاده، فعال سندیکایی و عضو «كميته پيگيري براي ايجاد تشكل هاي كارگري» و فعال حقوق کودک، که در 22 خرداد 1389 دستگیر و بعدا به 20 سال زندان محکوم شده بود، در اوایل آبان 1390 در دادگاه تجدید نظر به اتهام «اجتماع و تبانی علیه نظام» به پنج سال زندان محکوم شد.

برنامه نظارت از آزادی ابراهیم مددی به شکل مرخصی از زندان اوین در تاریخ 8 آذر 1390 به عنوان نکته ای مثبت استقبال می نماید. او برای گذراندن حکم 5/3 سال زندان که به اتهام کاذب «به خطر انداختن امنیت ملی» در آذر 1387 صادر شده بود، به زندان رفته بود.

برنامه نظارت از حکومت ایران به تاکید می خواهد به اقدام های آزار و اذیت خود علیه مدافعان حقوق بشر پایان دهد، فورا و بدون قید و شرط آن عده از ایشان را که در حال حاضر در ایران در بازداشت هستند آزاد نماید، و به طور کلی اعلامیه سازمان ملل در باره مدافعان حقوق بشر، اعلامیه جهانی حقوق بشر و معاهده های بین المللی حقوق بشر را که ایران به تصویب رسانده است، رعایت کند.


[1][1] این چهار نفر و بیوک سیدلر، یک فعال سندیکایی دیگر، در تاریخ 27 مرداد 1390 به عنوان یک گروه در دادگاه انقلاب اسلامی تبریز بدون داشتن وکیل محاکمه شدند. بیوک سیدلر از اتهام ها تبرئه شد. ساسان واهبی وش در 29 مرداد با وثیقه آزاد شد. نیما پوریعقوب در 17 شهریور با وثیقه آزاد شد. محمد جراحی در 11 مهر و شاهرخ زمانی در 27 مهر با وثیقه آزاد شدند. با تایید حکم در دادگاه تجدید نظر، اکنون هر چهار نفر در خطر دستگیری به سر می برند.

----

درخواست تعدادی از فعلان ملی مذهبی از رضا شهابی برای پایان دادن به اعتصاب غذا

 

یکشنبه، ۱۳ آذر ۱۳۹

ندای آزادی: تعدادی از شخصیت های ملی مذهبی با انتشار پیامی، از زندانیانی سیاسی و فعال سندیکایی، آقای رضا شهابی در خواست نموده اند به اعتصاب غذای خود پایان دهد.

متن این پیام کوتاه که نسخه ای از آن در اختیار ندای آزادی قرار گرفته است بشرح زیر است :


به نام خدا

برادر گرامی

جناب آقای رضا شهابی

با سلام

شنیده‌ایم که بر سر تعیین تکلیف حقوقی‌تان، دست به اعتصاب غذا زده‌اید. با توجه به نگرانی خانواده، دوستان و دوستداران‌تان نسبت به سلامت جسمی شما؛ این جانبان تقاضا می‌کنیم که به اعتصاب خود پایان داده و با حفظ سلامتی‌تان پیگیر وضعیت حقوقی خود شوید.
 

امیدواریم که هر چه سریعتر به وضعیت شما رسیدگی شده و خانواده‌تان نیز از نگرانی بیرون آیند.

حبیب‌الله پیمان
صدر حاج ‌سیدجوادی
حسین شاه‌حسینی
اعظم طالقانی
لطف‌الله میثمی

----

محکومیت سنگین و تبعید یک زندانی سیاسی به زندان مرکزی میناب

بنابه گزارش ارسالی به "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" زندانی سیاسی صلاح مصطفی پور به حکم سنگین و غیر انسانی 20  سال زندان و تبعید به زندان مرکزی شهر میناب در استان هرمزگان محکوم گردید.

زندانی سیاسی صلاح مصطفی پور متاهل و دارای فرزند می باشد و از اهالی شهرستان سقز می باشد.او در دادگاه انقلاب شهرستان سقز محاکمه و به 20 سال زندان و تبعید به شهرستان میناب در استان هرمزگان محکوم شد. حکم تبعید وی اخیرا به اجرا گذاشته شد و او را به زندان مرکزی میناب تبعید کردند.

زندانی سیاسی صلاح مصطفی پور از زمان تبعید به زندان مرکزی میناب تا به حال هیچگونه تماسی با خانواده اش نداشته است و از داشتن ملاقات و تماس تلفنی با خانواده و فرزندش محروم می باشد.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،صدور حکم سنگین و غیر انسانی 20 سال زندان و تبعید به شهرستان میناب را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر و سایر مراجع بین المللی خواستار ارجاع پرونده جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه علی خامنه ای دیکتاتور ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد جهت گرفتن تصمیمات لازم اجرا می باشد. 

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

12 آذر 1390 برابر با 03 دسامبر 2011

 

 
 

بازگشت به صفحه اول

ساير مطالب مربوط به همبستگی 

 

ارسال به: Balatarin بالاترین :: Donbaleh دنباله :: Twitthis تویتر :: Facebook فیس بوک :: Addthis to other دیگران