|
قطع گازوئیل، سلول های سرد و بیماری های طاقت فرسا در بازداشتگاه اوین
رنج مضاعف ۸ هزار زندانی اوین
شنبه, ۱ بهمن, ۱۳۹۰
این روزها زندانیان محبوس در بازداشتگاه اوین به دلیل تمام شدن ذخیره گازوئیل این زندان و سرمای شدید حاکم بر این مکان در شرایط بسیار دشواری به سر می برند .
کلمه: کار نکردن همه وسایل گرما زای زندان اوین به دلیل تمام شدن ذخیره گازوئیل این مکان را در چند روز گذشته به جایی غیر قابل تحمل برای زندگی زندانیان آن تبدیل کرده است. زندانیان در چند روز گذشته با اب سرد حمام کرده اند.
این در حالی است که زندانیان سیاسی بندهای ۲۰۹ ، ۳۵۰ و دو الف و همچنین بند زندانیان سیاسی زن در زندان اوین به دلیل امکانات محدودتر حتی شرایط بسیار بدتری را نسبت به زندانیان عادی دارند و مسوولان زندان هم به زندانیان گفته اند تا ده روز آینده امکان تهیه گازوئیل وجود ندارد .
با این همه بیش از چند روز است که هشت هزار زندانی زندان اوین و از جمله زندانیان سیاسی بدون وسایل گرمازا ، آب گرم و محروم از حمام اغلب سرماخورده و بیمار شرایط سختی را می گذرانند و خانواده های آنان نیز با نگرانی زیاد و دلشوره تنها این وضعیت را نظاره می کنند و نمی دانند باید به کدام مقام مسوولی دراین باره شکایت کنند. آنها تنها خواهان رسیدگی به وضعیت رفاهی زندانیان و پایان دادن به این شرایط دشوار هستند .
بازداشتگاه اوین که در دره اوین در شمال تهران واقع شده است به طور طبیعی همیشه از دیگر نقاط تهران آب و هوای سردتری دارد که این تفاوت دما در فصل زمستان بیشتر هم هست و همیشه خانواده های زندانیان با توجه به این مساله و نبود امکانات کافی برای زندانیان نگران وضعیت آنها هستند. طبق خبرها سرماخوردگی این روزها به شدت در این زندان رواج یافته و بهداری زندان نیزامکانات رسیدگی به همه بیماران را ندارد و دارو نیز در اختیار زندانیان بویژه زندانیان سیاسی قرار نمی دهد..
شرایط بحرانی برای زندانیان سیاسی
زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین اغلب در بندهای ۲۰۹ وزارت اطلاعات ،۳۵۰ و دو الف متعلق به سپاه پاسداران نگهداری می شوند از آنجا که این زندانیان محدودیت بیشتری دارند این روزها شرایط سختتری را هم تحمل می کنند.
بند ۳۵۰ که یک زیرزمین در زندان اوین است، این روزها به دو بخش بند مردان و زنان تقسیم شده است . این بند که زیر زمینی جدا افتاده و بدون امکانات است از سایر بندهای زندان اوین وضعیت رفاهی بسیار بدتری دارد . این بند تنها با چهار سرویس بهداشتی در شرایط عادی هم شرایط بسیار نامناسبی دارد و امکانات آن هرگز پاسخگوی ۱۸۰ زندانی محبوس در آن که بیشتر آنان از زندانیان حوادث پس از انتخابات هستند، نیست . این روزها زندانیان این بند در سرمای شدید و محروم از آب گرم و استحمام شرایط سختی را می گذرانند .
هم اکنون تعداد زیادی از
زندانیان عقیدتی-سیاسی از جمله روزنامه نگاران و
دانشجویان حامی جنبش سبز در این بند به سر می برند .
انتهای این بند یک سالن بدون هر
گونه امکانات و حتی سالن هواخوری وجود دارد که زندانیان سیاسی
زن در آن نگهداری می شوند . بیش از سی زندانی سیاسی زن در
شرایطی در این بند نگهداری می شوند که حتی امکانات شان برای
نگهداری ده نفر هم مناسب نیست . زندانیان سیاسی زن محروم از
هواخوری و هر گونه امکانات رفاهی حالا باید نبود آب گرم
بهداشتی و سرمای شدید را هم تحمل کنند .
نسرین ستوده ، بهاره هدایت ، ژیلا کرم زاده، مهدیه گلرو و عاطفه نبوی و …از جمله زنان محبوس در این بند هستند ..
شرایط دشوارتر برای زندانیان بند ۲۰۹ و دو الف
این شرایط دشوار برای زندانیان بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات و دو الف سپاه حتی دشوارتر هم هست چراکه این بندها اساسا بازداشتگاه های غیر قانونی هستند که بدون نظارت نهادهای قضایی در کشور زندانیان را در هر شرایطی نگهداری می کنند و هیچ مقام مسوولی نیز حق بازدید از این بازداشتگاه های غیر قانونی را ندارد .
سلولهای بند ۲۰۹ که سلولهایی کوچک و دربسته هستند در فصل زمستان بسیار سرد و در فصل تابستان بسیار گرمند. زندانی های این بند در فصل زمستان هم مانند دیگر فصل های سال مجبورند بر کف زمین بخوابند و هیچ کدام اززندانی ها در این بندها تخت ندارند و مجبورند بر زمین که تنها با یک موکت نازک و معمولی پوشانده شده، بخوابند در این فصل سال این سلولها بسیار سردند و اکنون با قطع کامل شوفاژهایی که اغلب در مواقع عادی هم گرمای چندانی ندارند شرایط بسیار بدی بر این بندها حاکم است. در این دو بند حتی مسئولان زندان از دادن پتوی بیشتر به زندانیان خودداری می کنند و حتی لباسهای زندانیان را که توسط خانواده هایشان به زندان برده می شود به آنها تحویل نمی دهند. در سایر بندهای زندان اوین در هر فصل سال خانواده ها لباسهایی را برای زندانیان می برند و مسئولان آن را به زندانیان تحویل می دهند. زندانیان سیاسی این دو بند مجبورند بر کفپوش سرد سلول روزهایشان را به شب برسانند.
در این دوبند زندانیانی همچون بهزاد نبوی ، عبدالله رمضان زاده ،عبدالفتاح سلطانی ، کوهیار گودرزی و تعداد زیادی از فعالان سیاسی و دانشجویی نگهداری می شوند . همچنین زندانیان تازه بازداشت شده مانند پرستو دوکوهکی ، سهام بورقانی ، مرضیه رسولی ، آرش صادقی و .. نیز به همین دو بند منتقل شده اند .گاه فعالان بازداشت شده ماه ها در همین بازداشتگاه های غیر قانونی و بدون امکانات به سر می برند.
اغلب متصدیان و مسئولان به جز مسئولان رده بالای قوه قضاییه حق بازدید از این بند ها را ندارند و حتی نمایندگان مجلس نیز که بارها خواسته اند از این سلولها بازدید کنند با ممانعت نیروهای امنیتی مواجه شده اند.
خانواده های زندانیان سیاسی زندان اوین با شنیدن خبر قطع گازوئیل و شرایط نامناسب زندان اوین از دادستان تهران و همه مسوولان قضایی می خواهند که به این شرایط رسیدگی کنند و فراموش نکنند که این مسوولان در برابر همه زندانیان و به ویژه زندانیان سیاسی که فقط به خاطر عقیده شان زندانی هستند مسوول هستند و باید شرایط رفاهی مناسب را برای گذراندن مدت حبس آنان فراهم کنند.
----
فراخوان فوری ـ برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر
هجوم به اتحادیه های مستقل کارگری و دستگیری فعالان سندیکایی در ایران
http://www.fidh.org/Iran-Suppression-of-independent?var_mode=calcul
شاهرخ زمانی؛ محمد جراحی؛ نیما پوریعقوب؛ ساسان واهبی وش؛ شیث امانی؛ صدیق کریمی؛ شریف ساعدپناه؛ مظفر صالح نیا؛ میثم نجاتی عارف؛ ابراهیم مددی؛ رضا شهابی؛ محمد حسینی و مهدی فراحی شاندیز
برنامه نظارت بر حمایت از
مدافعان حقوق بشر، که برنامه مشترک «فدراسیون بین المللی جامعه
های حقوق بشر»
(FIDH)
و «سازمان جهانی مبارزه
با شکنجه»
(OMCT) است، از شما درخواست می کند
فورا در باره مساله زیر در ایران اقدام کنید.
شرح وضعیت:
برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر از طریق
«جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران» (LDDHI) از
دستگیری های اخیر و آزار و تعقیب چندین فعال سندیکایی مطلع شده
است.
·
آقای
شاهرخ زمانی، عضو
هیات موقت بازگشایی سندیکای نقاشان، در تاریخ 25 دی 1390 در
محل کار خود به وسیله ماموران اداره اطلاعات استان آذربایجان
شرقی دستگیر و برای گذراندن حکم 11 سال زندان خود به زندان
تبریز منتقل شد.
·
آقای
محمد جراحی، فعال
سندیکایی و عضو «كميته پيگيري براي ايجاد تشكل هاي كارگري» و
هم پرونده آقای شاهرخ زمانی، نیز گویا در همان تاریخ در منزل
خود به وسیله ماموران همان اداره دستگیر و برای گذراندن حکم 5
سال زندان خود به زندان تبریز منتقل شد.
·
نیما پوریعقوب و
ساسان واهبی وش، فعالان
دانشجویی و هم پرونده دو نفر بالا، را نیز همان اداره از طریق
تلفن برای گذراندن حکم های به ترتیب 6 سال و 6 ماه زندان احضار
کرده است. این دو در خطر دستگیری به سر می برند.[i][1]
·
آقای
شیث امانی، عضو
موسس اتحادیه آزاد کارگران ایران، در تاریخ 27 دی 1390 به
وسیله ماموران دادگستری سنندج، مرکز استان کردستان ایران،
دستگیر شد. در تاریخ صدور این فراخوان، او هنوز در زندان سنندج
در بازداشت است. در باره دلیل دستگیری و اتهام علیه او اطلاعی
در دست نیست.
·
آقای شیث امانی و آقای
صدیق کریمی، یکی
دیگر از اعضای موسس اتحادیه آزاد کارگران ایران، در اردیبهشت
1386 دستگیر و به دو سال و نیم زندان محکوم ولی پس از چند ماه
در پی اعتراض های داخلی و خارجی آزاد شدند. اما، اجرای احکام
دادگستری به تازگی به هر دو فعال سندیکایی اطلاع داده بود که
باید برای گذراندن حکمشان به زندان بروند. در زمان انتشار این
فراخوان، اطلاعی از وضعیت آقای صدیق کریمی در دست نیست و او
نیز در خطر دستگیری به سر می برد.
·
آقای
شریف ساعدپناه، عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، به علت در اختیار داشتن
بولتن خبری اتحادیه در تاریخ 18 دی 1390در خانه خود در سنندج
به وسیله ماموران لباس شخصی دستگیر شد.
·
آقای
مظفر صالح نیا، عضو دیگر هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، نیز به همین ترتیب و به
همین دلیل در تاریخ 15 دی دستگیر شده بود. این دو نفر روز
گذشته در تاریخ 29 دی 1390 با وثیقه آزاد شدند و در انتظار
محاکمه به سر می برند. هنوز اطلاعی از اتهام های آنها در دست
نیست.
·
آقای
میثم نجاتی عارف، دانشجو و فعال سندیکایی در شرکت خودرو سازی سایپای تهران، در تاریخ 13 دی
1390 به علت دفاع از حقوق کارگران در کارخانه دستگیر و به محل
نامعلومی منتقل شد. در باره دلیل مشخص دستگیری و اتهام های او
اطلاعی در دست نیست.
·
آقای
ابراهیم مددی، نایب
رییس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، که
در تاریخ 8 آذر 1390 از زندان به مرخصی آمده بود،[ii][2]
در تاریخ 16 آذر که برای تمدید مرخصی به زندان مراجعه کرد دوباره دستگیر
شده است. او با اتهام ساختگی «به خطر انداختن امنیت ملی» در
آذر 1387 به سه سال و نیم زندان محکوم شده است و در زمان
انتشار این فراخوان در زندان اوین در بازداشت است.
·
برنامه نظارت از ادامه بازداشت و وضعیت سلامتی آقای
رضا شهابی،
صندوقدار و عضو هیات مدیره
سندیکای
کارگران شرکت واحد نگران است. آقای شهابی در آبان 1390 دست به
اعتصاب غذا زد[iii][3]
و در 22 آذر 1390 به بیمارستان منتقل شد و گویا در پی آن به اعتصاب غذای
خود پایان داد، اما از آن پس بدون رسیدگی پزشکی مناسب در آنجا
رها شده است.
·
آقای
محمد حسینی، فعال
سندیکایی در شهر فیروزکوه، در شرق تهران، نیز در اوایل دی 1390
به خاطر دفاع از حقوق کارگران به وسیله ماموران اداره اطلاعات
دستگیر و به بازداشتگاهی در شهر دماوند در شرق تهران منتقل شد
و هنوز در بازداشت است. اطلاعی در باره اتهام های او در دست
نیست.
·
آقای
مهدی فراحی شاندیز، معلم و فعال سندیکایی، در اواسط دی
1390 دستگیر و برای گذراندن حکم سه سال زندان خود به زندان
اوین منتقل شد. او در روز 11 اردیبهشت 1389 دستگیر و پیش از
آزادی در 6 بهمن 1389 بیش از هشت ماه در بند 209 وزارت اطلاعات
در زندان اوین در بازداشت انفرادی به سر برد.
اقدام های مورد درخواست:
لطفا به دولتمردان ایران نامه بنویسید و از آنها بخواهید:
1 -
تحت هر شرايطی، سلامت روحی و جسمانی
آقایان شاهرخ زمانی، محمد جراحی،
نیما پوریعقوب، ساسان واهبی وش، شیث امانی، صدیق کریمی، شریف
ساعدپناه، مظفر صالح نیا، میثم نجاتی عارف، ابراهیم مددی، رضا
شهابی، محمد حسینی و مهدی فراحی شاندیز و نیز تمام مدافعان
حقوق بشر و خانواده هایشان را در ایران تضمين کنند؛
2 ـ
آقایان شاهرخ
زمانی، محمد جراحی، نیما پوریعقوب، ساسان واهبی وش، شیث امانی،
صدیق کریمی، میثم نجاتی عارف، ابراهیم مددی، رضا شهابی، محمد
حسینی و مهدی فراحی شاندیز را فوری و بی قید و شرط آزاد کنند
زیرا بازداشت آنها خودسرانه و به قصد تنبیه فعالیت حقوق بشری
آنهاست.
3 ـ
به
هر گونه آزار و اذیت ـ از جمله در سطح قضایی ـ علیه
آقایان شاهرخ زمانی، محمد جراحی، نیما پوریعقوب، ساسان واهبی وش، شیث
امانی، صدیق کریمی، شریف ساعدپناه، مظفر صالح نیا، میثم نجاتی
عارف، ابراهیم مددی، رضا شهابی، محمد حسینی و مهدی فراحی
شاندیز و نیز تمام مدافعان حقوق بشر در ایران پایان دهند؛
4 ـ
در هر شرایطی اعلاميه سازمان ملل در باره مدافعان حقوق بشر را،
که در تاريخ ۱۸ آذر ۱۳۷۷ (۹ دسامبر ۱۹۹۸) در مجمع عمومی سازمان
ملل تصويب شده، رعايت کنند، به ویژه:
·
ماده 1 آن که می گويد: «همه افراد حق دارند
به صورت فردی يا گروهی در سطوح ملی و بين المللی برای
حمايت از حقوق بشر و
آزادی های اساسی و تحقق این حقوق و آزادی ها فعالیت کنند،»
·
ماده
۵
(ب) که می گويد: «همه افراد حق دارند برای
حمايت از حقوق بشر و
آزادی های اساسی و تحقق این حقوق و آزادی ها به صورت فردی يا
گروهی در سطوح ملی و بين المللی (...) برای تشکيل سازمان های
غيردولتی، انجمن ها يا گروه ها، عضويت يا شرکت در آنها اقدام
کنند،»
·
ماده 2ـ12 که می گويد: «دولت بايد کليه
تدبيرهای لازم را به کار گیرد تا حمايت مراجع ذیصلاح از همه
افراد به صورت فردی و گروهی در برابر خشونت، تهديد، اقدامات
تلافی جويانه، تبعيض منفی عملی و يا قانونی، فشار یا هرگونه
اقدام خودسرانه ديگر در پی استفاده مشروع و قانونی اين افراد
از حقوق مذکور در اعلاميه حاضر، تضمين گردد.»
----
سرنوشت نامعلوم کشتی‌گیری که به نتایج انتخابات معترض بود
مهدی رستم پور
۱۳۹۰/۱۱/۰۱
طی دو
ماه گذشته جمعی از فعالان سیاسی و دانشجویی در استان
مازندران به بند سارقین زندان متی‌کلای بابل منتقل
شده‌اند. در این بین آریا آرام‌نژاد؛ هنرمند خواننده و
آهنگساز حامی جنبش سبز، سرشناس‌تر از سایرین است و اخبار
مربوط به بازداشت و روند رسیدگی به پرونده او، بازتاب
گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی داشته‌است.
در
جمع بازداشت‌شدگان، علی عباسی جوزدانی از فعالان دانشجویی
دانشگاه مازندران و از قهرمانان کشتی آزاد ایران نیز حضور
دارد. او مثل آریا آرام‌نژاد و علیرضا فلاحتی دبیر شاخه
جوانان جبهه مشارکت استان مازندران، به دستور رئیس زندان
متی‌کلای بابل به بند مجرمان خطرناک منتقل شده‌است.
عباسی جوزدانی دوازدهم آذر امسال پس از مراجعه به دادستانی
شهرستان بابلسر بازداشت شد. او برای پیگیری پرونده خود به
دادستانی بابلسر مراجعه کرده بود که به دستور مطهری‌نیا
دادستان شهرستان بابلسر، روانه زندان شد.
مسئولان زندان متی‌کلای بابل با درخواست‌های مکرر عباسی
مبنی بر انتقال به بندی جداگانه مخالفت کرده‌اند. او بارها
از «وضعیت اسفناک بندها و اوضاع بهداشتی زندان» شکایت کرده
و به مسئولان زندان متی‌کلا اعلام کرده در بندی که او را
نگهداری می‌کنند؛ حتی امنیت جانی هم ندارد.
سایت
خبری سحام‌نیوز گزارش داده‌است که «ناصر بابازاده رئیس
اداره زندان شهرستان بابل تحت حمایت نیروهای امنیتی و
اطلاعاتی» با این درخواست مخالف کرده‌است.
علی
عباسی بیست و ششم خرداد ۱۳۸۸ در جریان تجمع اعتراضی
دانشجویان دانشگاه مازندران نسبت به نتایج انتخابات ریاست
جمهوری، توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد و ۱۵ روز در زندان
متی‌کلای بابل بازداشت بود.
شعبه
۱۰۱ دادگاه بابلسر او را به شش ماه حبس تعلیقی و پانزده
ضربه شلاق محکوم کرد، اما پس از دو سال به او اعلام شد که
حکمش از تعلیقی به تعزیری تغییر پیدا کرده‌است.
علی
عباسی جوزدانی متولد ۱۳۶۵ در روستای جوزدان از توابع
نجف‌آباد اصفهان است که از بیست سالگی در رشته تربیت بدنی
و در دانشگاه مازندران تحصیل می‌کند. او در سال‌های ۱۳۸۶ و
۸۷ در مسابقات دانشجویان کشور به دو مدال برنز دست پیدا
کرد و به اردوی تیم ملی دانشجویان ایران که در مازندران
برپا شده بود فراخوانده شد.
این
قهرمان ورزشی که همواره در اعتراضات صنفی و سیاسی دانشگاه
حضوری فعال داشت، ۲۶ خردادماه ۸۸ نیز در تجمع اعتراضی
دانشگاه مازندران حضور پیدا کرد. تجمعی که با ضرب و شتم
شدید دانشجویان از سوی لباس شخصی‌ها و بازداشت شماری از
آنها به پایان رسید.
بنا
بر اعلام یکی از نزدیکانش در گفت‌وگو با رادیو فردا؛ همان
روز موقعی که عازم خوابگاه بود توسط نیروهای امنیتی ربوده
شد و دو هفته در بازداشت بود. پس از آن برای کل دروس همان
ترم او، نمره صفر در نظر گرفته شد؛ ترم بعد را محروم از
تحصیل بود و حتی به صورت موقت از فعالیت‌های ورزشی در
دانشگاه نیز منع شده بود.
علی
عباسی در المپیاد دانشجویان کشور که تابستان ۸۹ در دانشگاه
مازندران برگزار شد، با مربی‌گری مسعود واحدی عضو تیم ملی
ایران در مسابقات جهانی ۲۰۰۵ بوداپست به مقام دوم دست
یافت.
او
اما در عین حال، بارها از طرف مقامات قضایی و نهادهای
مختلف احضار شده و بازجویی می‌شد. سرانجام هنگامی که برای
پیگیری وضعیت خود به دادسرای شهر محل دستگیری‌اش مراجعه
کرده بود، همانجا به دستور قاضی پرونده دستگیر شده و به
زندان فرستاده شد.
مقامات قضایی پاسخی به اعتراض او مبنی بر غیر قانونی بودن
فرایند رسیدگی به پرونده‌اش ندادند. پیگیری‌های مکرر
خانواده او برای تجدید نظر در حکم صادر شده نیز بی‌پاسخ
مانده‌است. علت تغییر حکم آن هم پس از دو سال، مانند
سرنوشت این قهرمان دانشجو در بند قاتلین و مجرمان خطرناک،
نامعلوم است.
او
در تماس با خانواده خود تاکید کرده‌است که به اتفاق دیگر
زندانیان سیاسی، بارها به حضورش در این بند و فقدان امنیت،
اعتراض کرده‌اند و خواستار انتقال به بند دیگری شده‌اند،
ولی با درخواست آنها مخالفت شده‌است.
کشتی‌گیران هم تیمی او می‌گویند؛ عباسی از بااخلاق‌ترین
دانشجویان ورزشکار است که به خاطر روحیات پهلوانی و صفات
برجسته اخلاقی‌اش همواره مورد تحسین مربیان و قهرمانان این
رشته ورزشی بوده‌است.
غیر
از علی عباسی جوزدانی، احسان خرسندی فوتبالیست پیشین
پرسپولیس تهران از دیگر ورزشکارانی بود که هنگام اعتراض به
نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری دستگیر شد. مقامات امنیتی، او
را در درگیری‌های روز ششم دی ۱۳۸۸ که مصادف با عاشورا بود،
در خیابان ولی‌عصر تهران بازداشت کردند. خرسندی ۱۳ بهمن
همان سال به قید وثیقه از زندان اوین آزاد شد.
از: راديو فردا
