سر مقاله نشریه پیام جبهه ملی ایران: نقطه عطفی شوم

در حیات ملت ها گاهگاه نقاط عطفی وجود دارد که ممکن است مسیر تاریخ آنها را تغییر داده و در زندگی آنان اثرات عمیق و شگرف بجای بگذارد. اثراتی که حتی با گذشت دهه ها و بلکه قرن ها هم باقی میماند و نسل های پیاپی را درگیر عواقب خود مینماید. بدون شک در تاریخ معاصر ایران کودتای 28 مرداد 32 یکی از آن نقاط عطف است. که نمیتوان به سادگی از آن گذشت و اثرات منفی آن را در روند زندگی ملت ایران نادیده انگاشت و به دست فراموشی سپرد. اکنون از آن کودتا پنجاه وهشت سال گذشته است، ولی پی آمد های آن هنوز گریبان ملت ایران را رها نکرده و فرصت هائی را که آن کودتا چه در ایران و چه درمنطقه خاورمیانه سوزاند و نابود کرد هرگز فراموش شدنی نیست. در آن کودتای ننگین شاه مملکت دست در دست سازمان های اطلاعاتی انگلیس وآمریکا گذاشت و آن حرکت پلید وبیگانه ساخته را علیه دولت دموکرات ومستقل وملی مصدق به راه انداخت. کودتائی که طراح آن سرهنگ وودهاوس مامور عالیرتبه اینتلجنت سرویس انگلیس و فرمانده عملیات آن کرمیت روزولت رئیس منطقه ای سازمان سیای آمریکا در خاورمیانه بود. دربار پهلوی، چاقوکشان حرفه ای از قبیل طیب حاج رضائی و حسین رمضان یخی و دار و دسته شعبان بی مخ همراه فواحش فسادخانه معروف تهران، عوامل داخلی انگلیس و آمریکا مانند برادران رشیدیان و برخی نظامیان وطن فروش مثل فضل الله زاهدی و نعمت الله نصیری و تیمور بختیار، بعضی روحانیون درباری مانند آیت الله بهبهانی و چند تن نفوذی های درون نهضت ملی مثل مظفر بقائی و آیت الله کاشانی مجریان این طرح مشعشع انگلیس وآمریکا بودند. کودتا در زمانی اتفاق افتاد که دولت ملی مصدق در مبارزه با استعمار پیر انگلیس پیروز شده و بساط غارتگری شرکت سابق نفت انگلیس را از ایران برچیده بود. او با ملی کردن نفت راه چپاول این ثروت عظیم ملی را مسدود و آن را در اختیار صاحبان واقعی آن یعنی ملت بزرگ ایران قرار داده بود. مصدق نه در حرف بلکه در عمل با برقراری آزادی های سیاسی مثل آزادی احزاب، آزادی اجتماعات و تظاهرات، آزادی مطبوعات، آزادی انتخابات وقانونگرائی الگوئی از دموکراسی را درمنطقه استبداد زده خاورمیانه به نمایش گذاشته بود که تا آن زمان نظیری نداشت.

استقلال و آزادی همراه با در اختیار گرفتن ثروت ملی نفت و کسب بیلان اقتصادی مثبت حتی بدون فروش نفت، اعتقاد به تخصص و شایسته سالاری توئم با سلامتی و پاکدامنی حکومت ملی میرفت تا ایران را به کشوری رو به رشد و توسعه و ملت ایران را به مردمی مرفه و سعادتمند که استحقاق آن را دارند مبدل نماید که آن کودتای ننگین همه آن دست آوردها و چشم اندازها را بر باد داد و با تحمیل 25 سال اختناق و وابستگی به اجانب، برسر مردم آن آورد که با اعتراض و خیزش همگانی ملت ایران روبرو گردید و در بهمن 57 تومارش درهم پیچیده شد. درحقیقت از همان روز انجام کودتا نهال کینه ونفرت از کودتاچیان در قلوب آحاد ملت ایران نشانده شد و 25 سال طول کشید تا این نهال خشم وانتقام به بارنشست و مبارزات مداوم و جانفشانی های بیشمار گروه های مختلف مردم ایران سرانجام توانست در بهمن 57 به ثمر برسد و بساط حکومت ظلم و دیکتاتوری را درهم نوردد. امروز از انقلاب 57 نیز 33 سال گذشته است. ولی هزار دریغ و افسوس که اهداف ملت ایران از انقلاب که در سرلوحه آن آزادی واستقلال و برکناری دیکتاتوری قرارداشت هرگز برآورده نگردید. حاکمیت برخاسته از انقلاب راه انحصارطلبی و واپسگرائی درپیش گرفت. باز هم زندان ها که قرار بود موزه ظلم ها و ستم های رژیم گذشته شود از انبوه آزادیخواهان و دگراندیشان انباشته گردید. وجمهوری اسلامی از نظر تعداد اعدام ها در رتبه دوم جهانی یعنی پس از چین قرار گرفت. جمهوری اسلامی با عدم رعایت آزادی های اساسی و حقوق انسانی ملت ایران و ایجاد جو اختناق و سوء مدیریت چه در سیاست خارجی و چه در مسائل داخلی وفساد مالی آن چنان کارنامه نامقبولی برای خود فراهم نمود که امروز همان دنباله روهای کودتاچیان 28 مرداد با وقاحت تمام خود را محق برای رهبری مردم و نجات کشور تصور میکنند. ولی همه میدانند که اگرامروز ملت ایران گرفتار این همه ناکامی است و با فقر و بیکاری و گرانی روز افزون و فساد و فحشاء و اعتیاد دست و پنجه نرم میکند و با بحران سیاست خارجی روبروست، باید ریشه همه این مصائب را در کودتای 28 مرداد و عملکرد رژیم گذشته جستجو نمود. اگر حاکمیت ملی ودموکراسی دولت ملی مصدق نهادینه میگشت و با آن کودتای ننگین راه تداوم آن بسته نمیشد و رهبر وطن خواه و صدیق ملت به محاکمه و زندان مادام العمرکشیده نمیشد امروز بطورقطع سرنوشت ملت ایران رنگ دیگری داشت. اگر فرزند شاه سابق کودتای 28 مرداد را «افسانه 28 مرداد» بنامد و اگر کج اندیشان گمراه، محکوم کنندگان کودتای ننگین 28 مرداد را «هیئت عزاداران 28 مرداد» بنامند، چیزی از این واقعیت نمی کاهد که این کودتا نقطه عطف شومی است که تمام سیه روزی های ملت ایران از آن نقطه آغاز میگردد. معلوم نیست که کودتائی که تمام اسرار آن توسط صدها جلد کتاب و هزاران مقاله و در خاطرات طراحان و دست اندرکاران آن و در اسناد محرمانه سی ساله «سازمان سیا» و «اینتلجنت سرویس» صراحتا از پرده بیرون افتاده و تمام حوادث آن در مقابل چشمان ملت ایران به وقوع پیوسته چگونه میتواند «افسانه» نامیده شود؟. آیا خانم مادلین آلبرایت وزیر خارجه اسبق آمریکا که از بابت دخالت آن کشور درآن کودتا رسما از ملت ایران عذر خواهی نموده است به خاطر یک «افسانه» این پوزش خواهی را انجام داده است؟. این که طرفداران سلطنت چه بگویند وچه اوهامی را درسر بپرورانند به خودشان مربوط است ولی اینکه از جرگه آزادیخواهان و یا مدعیان آزادیخواهی کسانی تحت تاثیر شرایط روز ایران دچار سطحی نگری شده و گوشه چشمی به طرف آن بانیان 28 مرداد داشته باشند گناهی نابخشودنی و لکه ننگی است که با آب هفت دریا هم از چهره آنان زدودنی نیست.