ایلنا: دبيركل خانه پرستار ايران از انتقال پرستاران بخش‌هاي دولتي تهران به شهرستان‌ها خبر داد و گفت: در پي خروج اين پرستاران از بيمارستان‌ها ارائه خدمات درماني بحراني شده است.
محمد شريفي‌مقدم در گفت‌وگو با خبرنگار ايلنا افزود: از نمايندگان مجلس انتظار مي‌رود تا كميته‌اي تشكيل دهند و علت افزايش آمار نگران‌كننده عوارض كاهش خدمات درماني در بيمارستان‌هاي دولتي تهران را بررسي كنند چرا كه هر روز شاهد بحراني‌شدن وضعيت درماني بيماران در اين مراكز هستيم.
وي ادامه داد: به دنبال مصوبه دولت مبني بر انتقال كاركنان ادارات دولتي به شهرستان‌ها، پرستاران كه قبلا محدوديت‌هايي براي انتقال داشتند با اين مصوبه براي خروج از تهران استقبال فراواني كرده‌اند.بنابراين حدود ده درصد از پرستاران تهراني متقاضي رفتن به شهرستان بودند كه همين حدود نيز تاكنون رفته‌اند، دانشگاه علوم پزشكي تهران حدود 350 متقاضي داشته است.
شريفي‌مقدم تصريح كرد: اين در حالي است كه كمبود پرستار در تهران نسبت به شهرستانها بيشتر است به طوري كه به ازاي هر تخت 0/6 كادر پرستاري است و براي بخش‌هاي تخصصي پرستار بيشتري نياز است.
وي دلايل كمبود پرستار را عدم توجه مسئولان به نظام پرستاري، ساختار معيوب نيروي انساني كه مربوط به 40 سال پيش است، حقوق بسيار پايين پرستاران كه پس از اجراي قانون مديريت خدمات كشوري از سال 88، 140 هزار تومان كسر از حقوق داشته‌اند، عنوان كرد.
وي ادامه داد: رفتن پرستاران تهراني به شهرستان‌ها افزايش كار را بر ديگر پرستاران داشته و زمين‌گير شدن پرستاران فعلي در تهران، ترك از كار و بحران بيمارستان‌هاي تهران را فرا گرفته است.
دبيركل خانه پرستاران ايران، با بيان اينكه روساي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي، بيمارستان‌ها و مديران پرستاري هر يك به دنبال كار خود هستند و به پرستاران توجهي ندارند، گفت: ‌در مقابل خروج پرستاران، اضافه‌كاري‌هاي اجباري و تحميلي افزايش يافته است. به عنوان مثال در حال حاضر در بيمارستان امام خميني(ره) هر پنج بخش از آن كه به طور متوسط 15 بيمار دارد توسط يك پرستار «طرحي» و كم‌تجربه اداره مي‌شود.
شريفي‌مقدم علت استقبال پرستاران براي خروج از تهران را گذراندن پنج سال دوره تعهد در شهرستان‌ها به جاي تهران، وجود فضاي بيشتر كار و استخدامي دانست و افزود: حدود 12 هزار پرستار دانشگاهي، خصوصي و نيروي مسلح در تهران فعاليت مي‌كنند.
دبيركل خانه پرستار گفت: مسئولان بايد نسبت به سلامت و وضعيت بحراني درمان در بيمارستان‌ها حساس باشند. چرا مردم بايد تاوان مديريت ناصحيح را بپردازند؟!