کوروش از تهران

"برای جلوگیری از دور دوم جنگهای ایران و روس عباس میرزا ولیعهد فتحعلیشاه مأموری برای حل اختلافات به تفلیس روانه می کند و خودش هم به سرحد تالش می رود و با یرملوف(فرنفرمای قفقازیه) ملاقات می کند و تا حدی اختلافات به مسالمت می رسد،ام این اقدام درست عباس میرزا مورد مخالفت علمای طرفدار جهاد قرار می گیرد و عباس میرزا را به «سازش» با روسیه و خودداری از اجرای امر جهاد متهم  می کنند"(تاریخ ایران،عباس اقبال آشتیانی)

اگر خوب دقت کنیم متوجه می شویم روزگار کنونی ما چندان تفاوتی با عصر نایب السلطنه ندارد،آن چه در فرهنگ سیاسی ما غایب است مفاهیمی است مانند"ائتلاف"،"سازش"،"بده بستان"،"حل اختلاف پشت میز مذاکره"،"آشتی ملی" و نظایر این،در فرهنگ سیاسی آفت زده ما اگر کسی از "کنار آمدن" صحبت کند متهم به سازشکار بودن و آلت دست اجنبی بودن می شود،آری این سرزمین سرزمین فرصت های طلایی سوخته است،سرزمین بر زمین خوردن قائم مقام ها،امیر کبیرها،عباس میرزا ها ،قوام ها و شاهپور بختیار ها، وامروز بنیادگرایان مذهبی با سوء استفاده از مفاهیم مذهبی جلوی تعالی و رشد فکری یک ملت را گرفته اند،تاریخ ما تاریخ دستکاری شده و تحریف یافته ای است،گمان می کنم باید از نو تاریخ مان را بنویسم و فقط از بدی شاهان ایران نگوییم کمی به فرهنگ سیاسی مردم و نیروهای غیر حکومتی خودمان هم سوزن بزنیم،فرهنگ تاریخ نگاری ما پر از سوء تفاهم ها و حب و بغض هاست و ابتذال مورخان ایدئولوژیک(چه راست ،چه چپ ،چه اسلامی) تاریخ وارونه ای تحویل ما داده و ما بازیگران تاریخ را به فرشتگان و شیاطین تقسیم می کنیم و نمی فهمیم سیاست و تاریخ را باید در بستر خاکستری و اعتدالی دید،کاش تاریخمان را از نو بنویسیم و کاش به جای دنباله روی از میراث غلط گذشتگان بیاموزیم و بیشتر بخوانیم و آینده را با تامل و واکاوی درست گذشته بسازیم تا نسل های آینده ،ما امروزی ها را لعن و نفرین نکنند... اگر به درایت عباس میرزا عمل می شد چه قدر ایران  سود برده بود....بیاندیشیم