|
|
|||
بازداشت های خودسرانه/اذیت و
آزار
به خطر افتادن سلامتی
غلامرضا غلامحسینی، رضا شهابی، ابراهیم مددی،
منصور اسالو و تقی رحمانی را آزاد کنید
بیانیه مطبوعاتی ـ برنامه نظارت
بر حمایت از مدافعان حقوق بشر
4 اسفند 1389 (23 فوریه 2011)
برنامه نظارت بر حمایت از
مدافعان حقوق بشر، برنامه مشترک «فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق
بشر» (FIDH)
و
«سازمان جهانی مبارزه
با شکنجه»
(OMCT)،
از شما درخواست می کند فورا در باره مساله زیر در ایران اقدام کنید.
شرح وضعیت:
برنامه نظارت از منابع موثق مطلع شده است که خانم نرگس محمدی، سخنگوی
کانون مدافعان حقوق بشر، برای حضور در دادگاه انقلاب اسلامی در تاریخ 1
اسفند احضار شد. او در تاریخ 3 اسفند 1389 به اتهام «عضویت در شورای
عالی کانون مدافعان حقوق بشر،» «راه
اندازی شورای ملی صلح»[1]،
«اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرائم» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام»
در شعبه 26 این دادگاه حضور پیدا کرد. برنامه نظارت یادآوری می کند که
خانم محمدی به خاطر فعالیت های حقوق بشری خود در تاریخ 20 خرداد 1389
دستگیر و زندانی و سپس در تاریخ 10 تیر 1389 با وثیقه آزاد شد.[2]
همسر نرگس محمدی، آقای تقی رحمانی،[3]
پژوهشگر، نویسنده، روزنامه نگار و مدافع حقوق بشر، در تاریخ 20
بهمن 1389، در آستانه تظاهرات 25 بهمن، به وسیله چهار مامور لباس شخصی
دستگیر شده است. این ماموران بدون نشان دادن کارت شناسایی یا حکم
بازداشت وارد آپارتمان خانوادگی او شدند، آن را مورد بازرسی قرار دادند
و مدارک و اسناد متعلق به او را ضبط کردند. تاکنون در باره محل بازداشت
او اطلاعی در دست نیست.
به علاوه، برنامه نظارت مطلع شده که وضع سلامتی آقای منصور اسالو
(مشهور به اسانلو/اصانلو)، رئیس هیأت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد
اتوبوسرانی تهران و حومه که هنوز زندانی است، در دو هفته اخیر رو به
وخامت رفته و گویا یکی از رگ های قلب او مسدود شده است. بنا به گزارش
ها او چندین بار دچار سکته قلبی شده و به بیمارستان منتقل شده است، اما
بازجویان وزارت اطلاعات مرتبا از معالجه او جلوگیری کرده و او را به
زندان بازگردانده اند. او آخرین بار در تاریخ 23 بهمن 1389 به
بیمارستان رجایی در کرج منتقل شد و در آنجا او را با دستنبد و پابند به
تخت بیمارستان بستند و از ملاقات خانواده اش با او در بیمارستان
جلوگیری کردند. در حال حاضر او از تماس تلفنی با خانواده اش محروم است.
آقای اسالو در پی اعتراض اعضای
سندیکای شرکت واحد به عدم پرداخت دستمزدها، وضعیت بد کاری و خودداری
شرکت واحد از به رسمیت شناختن سندیکا که در اردیبهشت 1384 تشکیل شد، از
دی 1384 تا مرداد 1385 را در زندان به سر برد. او در 19 تیر 1386
خودسرانه دستگیر شد[4]
و از آن پس در زندان فوق امنیتی رجایی شهر حکم پنج سال زندان به اتهام
«تبلیغ و فعالیت علیه کشور» را در شرایط بسیار بدی می گذراند. آقای
اسالو به خاطر سخنرانی در مراسم ترحیمی که زندانیان عقیدتی دیگر در پی
اعدام زندانی سیاسی علی صارمی برای او ترتیب داده بودند، یک هفته (11
دی تا 18 دی 1389) به سلول انفرادی افتاد. عروس حامله او، خانم
زویا صمدی،
پس از حمله ماموران وزارت اطلاعات به او در خیابان در تاریخ 2 تیر
1389، که آشکارا به قصد تنبیه فعالیت های حقوق بشری پدر همسرش رخ
داد، دچار سقط جنین شد.[5]
به علاوه، آقای
غلامرضا غلامحسینی،
یک عضو دیگر سندیکای شرکت واحد که در تاریخ 12 آبان 1389 دستگیر شد
هنوز بدون اتهام و محاکمه در زندان رجایی شهر در بازداشت به سر می برد.
آقای رضا شهابی،
صندوق دار سندیکا، که از 22 خرداد 1389 بدون محاکمه در زندان اوین در
بازداشت وزارت اطلاعات به سر می برد، از تاریخ 14 تا 30 آذر 1389 دست
به اعتصاب غذا زد و پس از وخامت حالش یک هفته از آن را در
بیمارستان سپری کرد. آقای ابراهیم
مددی، نایب رئیس هیأت مدیره سندیکا،
نیز از 7 دی 1387 در حال گذراندن حکم 5/3 سال زندان است.
برنامه نظارت به شدت از اذیت و آزار مداوم
علیه این مدافعان حقوق بشر و خویشاوندان آنها نگران است و از دولتمردان
ایران به تاکید می خواهد فورا و بدون قید وشرط آقایان غلامرضا
غلامحسینی، رضا شهابی، ابراهیم مددی، منصور اسالو و تقی رحمانی را آزاد
کنند. برنامه نظارت از دولتمردان ایران می خواهد تمام مدافعان حقوق بشر
را که در حال حاضر در بازداشت هستند آزاد نمایند، به هر گونه اذیت و
آزار علیه آنان پایان دهند و، بر اساس اعلامیه سازمان ملل در باره
مدافعان حقوق بشر، اعلامیه جهانی حقوق بشر و معاهده های بین المللی
حقوق بشری که ایران به تصویب رسانده، در هرشرایطی سلامت جسمانی و روانی
آنها را تضمین نماید.
اقدامات مورد درخواست:
لطفا به دولتمردان ایران نامه
بنویسید و از آنها بخواهید:
1 -
تحت هر شرايطی، سلامت روحی و جسمانی خانم
نرگس محمدی و خانم زویا صمدی، آقایان غلامرضا غلامحسینی، رضا
شهابی، ابراهیم مددی، منصور اسالو و تقی رحمانی و ديگر مدافعان حقوق
بشر در ايران را تضمين کنند؛
2 ـ فورا و بدون قید و شرط
آقایان غلامرضا
غلامحسینی، رضا شهابی، ابراهیم مددی، منصور اسالو و تقی رحمانی
را آزاد کنند، زیرا بازداشت آنها خودسرانه است؛
3 ـ به هرگونه اقدام تهديدآميز و آزاردهنده ـ ازجمله در سطوح قضايی ـ
علیه آنها و تمامی مدافعان حقوق بشر در ايران پايان دهند؛
4 ـ در هر شرایطی اعلاميه سازمان ملل در باره مدافعان حقوق بشر را، که
در تاريخ ۱۸ آذر ۱۳۷۷ (۹ دسامبر ۱۹۹۸) در مجمع عمومی سازمان ملل تصويب
شده، رعايت کنند، به ویژه:
·
ماده 1 آن که می گويد: «همه افراد حق دارند
به صورت فردی يا گروهی در سطوح ملی و بين المللی برای حمايت از
حقوق بشر و آزادیهای اساسی و تحقق این حقوق و آزادیها فعالیت کنند،»
ماده
۵
(ب) که می گويد: «همه افراد حق دارند برای
حمايت از حقوق بشر و آزادیهای اساسی و تحقق این حقوق و آزادیها به
صورت فردی يا گروهی در سطوح ملی و بين المللی برای تشکيل سازمانهای
غيردولتی، انجمنها يا گروهها، عضويت يا شرکت در آنها اقدام کنند،»
5 ـ به طور کلی، تحت هر
شرایطی تضمین کنند که حقوق بشر و آزادی های اساسی مطابق با عهدنامه های
بین المللی حقوق بشر و موازین بین المللی که ایران نیز متعاهد آنهاست
رعایت خواهند شد.
نامه
ها را به مقامات زیر ارسال کنید:
·
رهبر
انقلاب اسلامی، آیت الله سیدعلی خامنه ای
·
سفارت ایران
در بروکسل، بلژیک
لطفا به نمایندگان دیپلماتیک
جمهوری اسلامی ایران در کشورخودتان نیز نامه بنویسید.
********
پاریس ـ ژنو، 4 اسفند 1389
لطفا ما را از هرگونه اقدام
انجام شده با ذکر شماره این درخواست مطلع فرمایید.
تماس با برنامه نظارت:
E-mail:
Appeals@fidh-omct.org
[2]
نگاه
کنید به بیانیه مطبوعاتی 11 تیر 1389 برنامه نظارت و گزارش سال
2010 برنامه نظارت
[3]
آقای
تقی رحمانی همکاری نزدیکی با کانون مدافعان حقوق بشر داشته و
بنا بود در شصتمین سالگشت اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال 1387
جایزه ویژه کانون مدافعان حقوق بشر را دریافت کند، اما کانون
مدافعان حقوق بشر بسته و پلمپ شد. او در عین حال عضو ائئلاف
ملی مذهبی نیز هست.
[4]
نگاه کنید
به گزارش سال 2007 و 2009 برنامه نظارت
[5]
نگاه کنید به فراخوان فوری برنامه
نظارت به شماره IRN 004 /
0710 / OBS 084
|
||||
|