م.سحر

ز پرتوی که بر آن لوح نازنین افتاد

به قلب  تیره دلان زنگ ِ آهنین افتاد

ز جلوه ای که برانگیخت نیمه عریانیت

هزار لرزه بر اندام اهل دین افتاد

برآمد از بر و دوش تو آنچنان بانگی

کز آسمان خدا ، سقف بر زمین افتاد

امان برفت و برایمان  ببست راه گریز

نگارهء  تو که  در راه مؤمنین افتاد

بدان صفت که تویی زیبدت صفای هنر

که شوقت افسر و زیبایی ات قرین افتاد

تو را ز آتش ِپاک آفرید دست زمان

غمت مباد  که جانت شرر نشین افتاد

پاریس 19.1.2012   

http://msahar.blogspot.com/